Παρά τις αισιόδοξες κυβερνητικές εκτιμήσεις, το 2017 ανατέλλει με τους
δυσμενέστερους οιωνούς για την ελληνική κοινωνία και την πραγματική
οικονομία.
Η χώρα μας μπαίνει στον όγδοο χρόνο της αδιέξοδης μνημονιακής
λιτότητας που έχει ήδη «καταπιεί» τρεις κυβερνήσεις, αποσυνθέτει μια
τέταρτη και... οδηγεί τους πολίτες στα όριά τους.
Με την είσοδο του νέου έτους, ένα νέο τσουνάμι υπερφορολόγησης θα
πλήξει όλες τις κοινωνικές τάξεις και επαγγελματικές ομάδες. Τα
παρανοϊκά μέτρα της πιο ακραίας λιτότητας που τίθενται σε εφαρμογή
φέρνουν πρόσθετες περικοπές εισοδημάτων και συντάξεων, δυσβάστακτη
εκτίναξη των ασφαλιστικών εισφορών για τους πάντες, εξάντληση των
τελευταίων αποθεμάτων για τα νοικοκυριά και πυροδοτούν ένα νέο φαύλο
κύκλο αιμορραγίας για την προ πολλού παραπαίουσα Ελλάδα.
Την ίδια ώρα όλοι οι δείκτες απαισιοδοξίας και μελαγχολίας των Ελλήνων αυξάνονται κατακόρυφα αποτυπώνοντας τη μεγάλη δυσπιστία για τις δυνατότητες της υπάρχουσας πολιτικής τάξης να βγάλει τη χώρα από το σημερινό χάος. Όπως έχει διαπιστωθεί άλλωστε και το παρελθόν, πριν από την κοινωνική έκρηξη -για την οποία καλλιεργείται το έδαφος- δίνεται η εντύπωση της φαινομενικής ηρεμίας που κατευθύνει όπως και τώρα πολλούς σε λάθος υπολογισμούς...
Η αβεβαιότητα τροφοδοτείται και από το γεγονός ότι η δεύτερη αξιολόγηση δεν έχει κλείσει αν και η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι θα υπήρχε συμφωνία εντός του Δεκεμβρίου. Οι ελπίδες έχουν τώρα μετατεθεί για τα τέλη Ιανουαρίου αν και πολλοί εκτιμούν ότι η παράταση μπορεί να φθάσει έως την άνοιξη. Ούτως ή άλλως, ακόμη και το θετικό κλείσιμο της αξιολόγησης αποτελεί δίκοπο μαχαίρι αφού θα συνδυαστεί με νέο πακέτο μέτρων στον απόηχο των αξιώσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των παζαριών του με την Κομισιόν. Τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για αρκετά χρόνια μετά από το 2018 και η ενεργοποίηση του μόνιμου κόφτη πρώτα απ' όλα για τις συντάξεις και κατόπιν στις λοιπές δαπάνες έχουν γίνει ήδη αποδεκτά σε «προκαταρκτικό» στάδιο από την κυβέρνηση η οποία πολύ δύσκολα θα μπορέσει να αποκρούσει την απαίτηση του ΔΝΤ για άμεση ποσοτικοποίηση των πιθανών μέτρων που θα χρειαστούν μετά τη λήξη του σημερινού προγράμματος, τουτέστιν του τρίτου μνημονίου. Ορισμένα από αυτά αποτελούν και το βαρύ τίμημα για την απόφαση του κ. Τσίπρα να χορηγήσει ως «13η σύνταξη» το εφάπαξ βοήθημα προς 1,6 εκατομμύρια συνταξιούχους, προκαλώντας την μήνιν του κ. Σόιμπλε και των συν αυτώ.
Εν ολίγοις, η χώρα οδηγείται ολοταχώς προς το τέταρτο Μνημόνιο όπως κι αν ονομαστεί αυτό. Παρά την κυβερνητική ρητορική, με την ταπεινωτική επιστολή που απέστειλε ο υπουργός Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτος ουσιαστικά προδιέγραψε την αποδοχή του πλαισίου που θέτουν οι δανειστές για να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση προς τη χώρα μας η οποία τελικά επιστρέφει στους ίδιους. Αυτό που δημιουργεί όμως συνθήκες αστάθειας για το Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι δεν γνωρίζουν ακόμη έως ποίου σημείου θα φθάσουν οι αξιώσεις για το περιεχόμενου του νέου μνημονίου. Για το κυβερνητικό επιτελείο το ιδανικό σενάριο υπό τις παρούσες συνθήκες θα ήταν ένα «ομαλό» και σχετικά γρήγορο κλείσιμο της αξιολόγησης ώστε να προσπαθήσει -παρά την τεράστια απόσταση από την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα- να το εξωραϊσει επικοινωνιακά κατά την πάγια τακτική του.
Σε μια τέτοια περίπτωση, το σενάριο των εκλογών τουλάχιστον για την τρέχουσα συγκυρία αναμένεται να υποχωρήσει και να παραμείνει ως εφεδρικό είτε για το φθινόπωρο του 2017 είτε για το 2018 ανάλογα με το σκηνικό που θα διαμορφωθεί. Ένας ακόμη λόγος που η ηγεσία της κυβέρνησης θέλει να μετακινήσει προς τα πίσω το χρόνο των εκλογών είναι διότι πιστεύει ότι θα επέλθει στο μεταξύ «κόπωση» της ΝΔ και θα καταγραφεί η δυσκολία της να εξασφαλίσει ποσοστά αυτοδυναμίας. Παράλληλα, όπως αναφέρουν πληροφορίες, στο Μέγαρο Μαξίμου συγκροτείται σχέδιο συνεχών επιθέσεων κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου του Κυριάκου Μητσοτάκη προκειμένου να αναχαιτιστεί η περαιτέρω μετακίνηση ψηφοφόρων προς τη ΝΔ.
Όμως όσο παρατείνεται η εκκρεμότητα της δεύτερης αξιολόγησης, τόσο θα παραμένουν ενεργά και τα σενάρια για ρήξη και πρόωρες κάλπες έως την άνοιξη οι οποίες μάλιστα θα διεξαχθούν (έως τις 25 Μαρτίου) με λίστα. Αρκετοί άλλωστε και εντός της κυβερνητικής παράταξης υποστηρίζουν στις εσωτερικές συσκέψεις ότι η προσφυγή σε εκλογές, υπό συγκρουσιακές συνθήκες με τους δανειστές, αποτελεί μια διέξοδο για τον ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να προλάβει την κοινωνική έκρηξη και να εξασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση την επόμενη ημέρα.
Τούτο εξηγεί και το γιατί ο κ. Τσίπρας το τελευταίο διάστημα ακολουθεί τακτική ακροβασίας κι ενώ διαβεβαιώνει ότι δεν αντιμετωπίζει ως «χόμπι» τις εκλογές προβαίνει σε όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες προς αυτή την κατεύθυνση. Περιοδεύει ανά την Ελλάδα, εγκαινιάζει έργα, δίνει γραμμή για επιθέσεις στον Β. Σόιμπλε, αφήνει να αιωρείται (παρά την επιστολή του κ. Τσακαλώτου) ότι μπορεί να υπάρξει και συνέχεια στις παροχές, κλιμακώνει την αντιπαράθεση με τη ΝΔ...
Ο πρωθυπουργός έχει τις εκλογές ως «Plan B» στην περίπτωση που τις αμέσως προσεχείς ημέρες διαπιστώσει ότι διαταράσσεται πλήρως η λεπτή ισορροπία με τους δανειστές και ότι πραγματικός τους στόχος είναι να τον φέρουν σε απόλυτο αδιέξοδο. Την προπαρασκευή του κλίματος έχουν αναλάβει στελέχη από τον πρόεδρο της Βουλής Ν. Βούτση έως τον ευρωβουλευτή Στ. Κούλογλου που εγκαλούν τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών είτε ότι «συμπεριφέρεται ως υπερυπουργός» είτε ότι «θέλει να ανατρέψει την ελληνική κυβέρνηση».
Πολλά ερωτήματα δημιουργούνται βεβαίως για την απήχηση που έχει αυτή η τακτική την ώρα που οι Έλληνες πολίτες βλέπουν μια κολοσσιαία αντίφαση μεταξύ λόγων και έργων της κυβέρνησης. Την απάντηση δίνουν οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ έχει προσανατολιστεί αποκλειστικά πλέον σε μια πολιτική συσπείρωσης της εκλογικής του βάσης και όχι ανάκαμψης. Κάθε δήλωση που γίνεται και κάθε πρωτοβουλία που αναλαμβάνεται δηλαδή δεν απευθύνεται στο ευρύτερο ακροατήριο – το οποίο και εξοργίζεται στις περισσότερες περιπτώσεις- αλλά στη συγκράτηση δυνάμεων έτσι ώστε να διατηρηθεί ως ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον ως «ηγέτιδα δύναμη» της κεντροαριστεράς, βοηθούσης και της αδυναμίας του ΠΑΣΟΚ να σταθεί ξανά στα πόδια του...
Την ίδια ώρα όλοι οι δείκτες απαισιοδοξίας και μελαγχολίας των Ελλήνων αυξάνονται κατακόρυφα αποτυπώνοντας τη μεγάλη δυσπιστία για τις δυνατότητες της υπάρχουσας πολιτικής τάξης να βγάλει τη χώρα από το σημερινό χάος. Όπως έχει διαπιστωθεί άλλωστε και το παρελθόν, πριν από την κοινωνική έκρηξη -για την οποία καλλιεργείται το έδαφος- δίνεται η εντύπωση της φαινομενικής ηρεμίας που κατευθύνει όπως και τώρα πολλούς σε λάθος υπολογισμούς...
Η αβεβαιότητα τροφοδοτείται και από το γεγονός ότι η δεύτερη αξιολόγηση δεν έχει κλείσει αν και η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι θα υπήρχε συμφωνία εντός του Δεκεμβρίου. Οι ελπίδες έχουν τώρα μετατεθεί για τα τέλη Ιανουαρίου αν και πολλοί εκτιμούν ότι η παράταση μπορεί να φθάσει έως την άνοιξη. Ούτως ή άλλως, ακόμη και το θετικό κλείσιμο της αξιολόγησης αποτελεί δίκοπο μαχαίρι αφού θα συνδυαστεί με νέο πακέτο μέτρων στον απόηχο των αξιώσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των παζαριών του με την Κομισιόν. Τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για αρκετά χρόνια μετά από το 2018 και η ενεργοποίηση του μόνιμου κόφτη πρώτα απ' όλα για τις συντάξεις και κατόπιν στις λοιπές δαπάνες έχουν γίνει ήδη αποδεκτά σε «προκαταρκτικό» στάδιο από την κυβέρνηση η οποία πολύ δύσκολα θα μπορέσει να αποκρούσει την απαίτηση του ΔΝΤ για άμεση ποσοτικοποίηση των πιθανών μέτρων που θα χρειαστούν μετά τη λήξη του σημερινού προγράμματος, τουτέστιν του τρίτου μνημονίου. Ορισμένα από αυτά αποτελούν και το βαρύ τίμημα για την απόφαση του κ. Τσίπρα να χορηγήσει ως «13η σύνταξη» το εφάπαξ βοήθημα προς 1,6 εκατομμύρια συνταξιούχους, προκαλώντας την μήνιν του κ. Σόιμπλε και των συν αυτώ.
Εν ολίγοις, η χώρα οδηγείται ολοταχώς προς το τέταρτο Μνημόνιο όπως κι αν ονομαστεί αυτό. Παρά την κυβερνητική ρητορική, με την ταπεινωτική επιστολή που απέστειλε ο υπουργός Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτος ουσιαστικά προδιέγραψε την αποδοχή του πλαισίου που θέτουν οι δανειστές για να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση προς τη χώρα μας η οποία τελικά επιστρέφει στους ίδιους. Αυτό που δημιουργεί όμως συνθήκες αστάθειας για το Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι δεν γνωρίζουν ακόμη έως ποίου σημείου θα φθάσουν οι αξιώσεις για το περιεχόμενου του νέου μνημονίου. Για το κυβερνητικό επιτελείο το ιδανικό σενάριο υπό τις παρούσες συνθήκες θα ήταν ένα «ομαλό» και σχετικά γρήγορο κλείσιμο της αξιολόγησης ώστε να προσπαθήσει -παρά την τεράστια απόσταση από την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα- να το εξωραϊσει επικοινωνιακά κατά την πάγια τακτική του.
Σε μια τέτοια περίπτωση, το σενάριο των εκλογών τουλάχιστον για την τρέχουσα συγκυρία αναμένεται να υποχωρήσει και να παραμείνει ως εφεδρικό είτε για το φθινόπωρο του 2017 είτε για το 2018 ανάλογα με το σκηνικό που θα διαμορφωθεί. Ένας ακόμη λόγος που η ηγεσία της κυβέρνησης θέλει να μετακινήσει προς τα πίσω το χρόνο των εκλογών είναι διότι πιστεύει ότι θα επέλθει στο μεταξύ «κόπωση» της ΝΔ και θα καταγραφεί η δυσκολία της να εξασφαλίσει ποσοστά αυτοδυναμίας. Παράλληλα, όπως αναφέρουν πληροφορίες, στο Μέγαρο Μαξίμου συγκροτείται σχέδιο συνεχών επιθέσεων κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου του Κυριάκου Μητσοτάκη προκειμένου να αναχαιτιστεί η περαιτέρω μετακίνηση ψηφοφόρων προς τη ΝΔ.
Όμως όσο παρατείνεται η εκκρεμότητα της δεύτερης αξιολόγησης, τόσο θα παραμένουν ενεργά και τα σενάρια για ρήξη και πρόωρες κάλπες έως την άνοιξη οι οποίες μάλιστα θα διεξαχθούν (έως τις 25 Μαρτίου) με λίστα. Αρκετοί άλλωστε και εντός της κυβερνητικής παράταξης υποστηρίζουν στις εσωτερικές συσκέψεις ότι η προσφυγή σε εκλογές, υπό συγκρουσιακές συνθήκες με τους δανειστές, αποτελεί μια διέξοδο για τον ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να προλάβει την κοινωνική έκρηξη και να εξασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση την επόμενη ημέρα.
Τούτο εξηγεί και το γιατί ο κ. Τσίπρας το τελευταίο διάστημα ακολουθεί τακτική ακροβασίας κι ενώ διαβεβαιώνει ότι δεν αντιμετωπίζει ως «χόμπι» τις εκλογές προβαίνει σε όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες προς αυτή την κατεύθυνση. Περιοδεύει ανά την Ελλάδα, εγκαινιάζει έργα, δίνει γραμμή για επιθέσεις στον Β. Σόιμπλε, αφήνει να αιωρείται (παρά την επιστολή του κ. Τσακαλώτου) ότι μπορεί να υπάρξει και συνέχεια στις παροχές, κλιμακώνει την αντιπαράθεση με τη ΝΔ...
Ο πρωθυπουργός έχει τις εκλογές ως «Plan B» στην περίπτωση που τις αμέσως προσεχείς ημέρες διαπιστώσει ότι διαταράσσεται πλήρως η λεπτή ισορροπία με τους δανειστές και ότι πραγματικός τους στόχος είναι να τον φέρουν σε απόλυτο αδιέξοδο. Την προπαρασκευή του κλίματος έχουν αναλάβει στελέχη από τον πρόεδρο της Βουλής Ν. Βούτση έως τον ευρωβουλευτή Στ. Κούλογλου που εγκαλούν τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών είτε ότι «συμπεριφέρεται ως υπερυπουργός» είτε ότι «θέλει να ανατρέψει την ελληνική κυβέρνηση».
Πολλά ερωτήματα δημιουργούνται βεβαίως για την απήχηση που έχει αυτή η τακτική την ώρα που οι Έλληνες πολίτες βλέπουν μια κολοσσιαία αντίφαση μεταξύ λόγων και έργων της κυβέρνησης. Την απάντηση δίνουν οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ έχει προσανατολιστεί αποκλειστικά πλέον σε μια πολιτική συσπείρωσης της εκλογικής του βάσης και όχι ανάκαμψης. Κάθε δήλωση που γίνεται και κάθε πρωτοβουλία που αναλαμβάνεται δηλαδή δεν απευθύνεται στο ευρύτερο ακροατήριο – το οποίο και εξοργίζεται στις περισσότερες περιπτώσεις- αλλά στη συγκράτηση δυνάμεων έτσι ώστε να διατηρηθεί ως ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον ως «ηγέτιδα δύναμη» της κεντροαριστεράς, βοηθούσης και της αδυναμίας του ΠΑΣΟΚ να σταθεί ξανά στα πόδια του...
Ανδρέας Καψαμπέλης /
Από το "PRESS-GR"
Από το "PRESS-GR"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου