Τι μπορεί να συμβεί το Φθινόπωρο - O άσσος της κάλπης…, στο μανίκι του Αλέξη…!!!

Γράφει ο Γιάννης Σπ. Παργινός

    

Η κυβέρνηση, πέραν των όποιων θεμάτων καλείται να επιλύσει στην εσωτερική πολιτική σκηνή, πολιτεύεται καταφανώς σ ένα επικινδύνως ρευστό και λίαν εύφλεκτο ευρωπαϊκό και διεθνές πολιτικό περιβάλλον. 

Σ αυτό το κλίμα, οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις κορυφαίων κυβερνητικών επιτελών, περί «εξάντλησης της τετραετίας» και «εκλογές το 2019», φαντάζουν πολιτικές προσδοκίες, αν όχι και νεανικές φαντασιώσεις μακράς θερινής νυκτός.

Το χαρτί, όχι της πρόωρης αλλά της καθόλα αιφνιδιαστικής, προσφυγής στην λαϊκή ετυμηγορία παραμένει στο συρτάρι του Μεγάρου Μαξίμου, - είτε ως «φυγή προς τα εμπρός», είτε ως «ατύχημα προκύψαν», είτε «ένεκα αδιεξόδου τινός» - , ως σχέδιο Β, ( plan B ), για οτιδήποτε ήθελε προκύψει στο ούτως ή άλλως πολιτικά, οικονομικά και γεωπολιτικά θυελλώδες Φθινόπωρο…

 

      Πάντα ταύτα καθώς :

·       Στο εσωτερικό : Οι έλληνες πολίτες, με την επιβαλλόμενη οικονομική πολιτική, έχουν εξαντλήσει τις όποιες ψυχικές αντοχές ή οικονομικά αποθέματα διέθεταν και τα οποιαδήποτε επιπλέον μέτρα, ενδεχομένως αποφάσιζε η κυβέρνηση, θα προκαλούσαν πλήρη κατάρρευση αν όχι  και έκρηξη, ενώ οι κυβερνώντες θα εξαντλούσαν και τις όποιες τελευταίες ρανίδες πολιτικού κεφαλαίου, τυχόν διέθεταν…

·       Στον ευρωπαϊκό και διεθνή περίγυρο : Κατά μια διόλου ευμενή για την κυβέρνηση συγκυρία, οι εταίροι και δανειστές, πέραν το ελληνικού ζητήματος, καταμετρούν κι άλλα μέτωπα, τα οποία απειλούν, τόσο την ευρωπαϊκή συνοχή, όσο και την οικονομική τους υπεροχή, ενώ ταυτόχρονα διαταράσσουν και τις υφιστάμενες γεωπολιτικές ισορροπίες : Το Brexit, οι δημοσιονομικοί τριγμοί στην Ιβηρική χερσόνησο και η επαπειλούμενη τραπεζική κρίση στην Ιταλία, το χρονίζον προσφυγικό, η τρομοκρατία, που δείχνει τα δόντια της με τις αλλεπάλληλες επιθέσεις των Τζιχαντιστών, υφαίνουν ένα καθόλα πρωτόγνωρο κι εν πολλοίς αχαρτογράφητο πολιτικό σκηνικό στην γηραιά Ήπειρο. Ταυτόχρονα, τα νέα δεδομένα που προέκυψαν με το πρόσφατο αποτυχόν πραξικόπημα στην Τουρκία και οι εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, προσθέτουν πινελιές αβεβαιότητας κι αστάθειας στο προ πολλού ραγισμένο κάδρο της γεωπολιτικής ισορροπίας. Ο νέος κι ιδιότυπος «ψυχρός πόλεμος» Ανατολής – Δύσης που προβάλει, και δη σε περίοδο βαθειάς οικονομική κρίσης, κάνει την μεταπολεμική περίοδο της δεκαετίας του 1950 να φαντάζει μάθημα πολιτικής σε πανεπιστημιακό κολέγιο καλογραιών… 

                            Ο «μαύρος Σεπτέμβρης»

         

Αμέσως μετά τις διακοπές του Δεκαπενταύγουστου, η κυβέρνηση μπαίνει στα δύσκολα. Ο «Σεπτέμβρης θα είναι μαύρος», λένε με σκωπτικό χιούμορ στο περιστύλιο της βουλής βουλευτές όλων των κομμάτων, μηδέ εξαιρουμένων και κορυφαίων υπουργών. Κι εξηγούν : Μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου πρέπει να έχει επισημοποιηθεί η δέσμη των προαπαιτουμένων προκειμένου να απελευθερωθεί η δεύτερη υποδόση. Αμέσως μετά έρχονται οι θεσμοί στην Αθήνα με στόχο να ολοκληρωθεί, ως το τέλος του Οκτωβρίου, η όντως δύσκολη δεύτερη αξιολόγησης. Εκ των πραγμάτων πέφτει στο τραπέζι της ανάλυσης, το εξόχως πολιτικό ερώτημα…, ΠΩΣ…, και κατά ΠΟΣΟΝ…, μπορεί να διαχειριστεί το «σκληρό πακέτο» της δεύτερης αξιολόγησης η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο η κυβερνητική συνοχή.!

      

Οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου, γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις δύσκολες Φθινοπωριάτικες μέρες που πλησιάζουν και κατά πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει έχει πέσει στο τραπέζι πρόταση «χρονοκαθυστέρησης» της κατάθεσης του νομοσχεδίου που θα περιέχει το μεσοπρόθεσμο ακόμα και για τον Σεπτέμβριο. Τότε, άλλωστε, υπολογίζει το υπουργείο Οικονομίας να καταθέσει τα «πακέτα» με τις δικές του εκκρεμότητες αλλά και με το πολυπόθητο και βασικό σχέδιο ανάπτυξης .

     

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, κατά μήνα Σεπτέμβριο, η κυβέρνηση καλείται να καταπιαστεί :

·       Με παρεμβάσεις σε τράπεζες, «κόκκινα δάνεια», ΤΧΣ…

·       Ταχεία προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων με ταυτόχρονη ενεργοποίηση του νέου Υπερταμείου….

·        Προώθηση του σχεδίου ταχύτερης αδειοδότησης των επιχειρήσεων για τη διενέργεια επενδύσεων.

·       Στα βασικά τους «προαπαιτούμενα» είναι και οι παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας…,  με βασικό αίτημα την αλλαγή στο θεσμικό πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων, που θα πρέπει να γίνει με όχημα τις συστάσεις της Επιτροπής Σοφών. Μάλιστα, οι «θεσμοί» αντιτίθενται και σε όποια κίνηση «αναστροφής» των παρεμβάσεων που έχουν ήδη γίνει, όπως είναι αυτή που προβάλλει η κυβέρνηση για τον βασικό μισθό...

       

Αξιωματούχοι τω Βρυξελλών λένε με έμφαση, ότι «αντοχές δεν υπάρχουν, ούτε ανοχή για μια νέα ελληνική περιπέτεια» και εξηγούν ότι η Ελλάδα πρέπει να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις, κατά τα συμφωνηθέντα .«Η Ελλάδα καλά θα κάνει να παραμείνει στη γωνία του κάδρου», επισημαίνουν οι ίδιες πηγές…, καθώς η διαχείριση των πολλών πληγών που έχουν προκύψει πέραν του ελληνικού ζητήματος, απαιτεί από τους «θεσμούς» να επικεντρώσουν αλλού τις δυνάμεις τους, αλλά και τον χρόνο που έχουν για πολιτικές διαβουλεύσεις.

                                     Ο ρόλος των αμερικανών

        

Ο αμερικανός υπουργός οικονομικών, Τζάκ Λιού, κατά την λίαν πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, ξεκαθάρισε στον έλληνα πρωθυπουργό, τη διάθεση των Ηνωμένων Πολιτειών, να πιέσουν πραγματικά την Καγκελάριο της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ ώστε να συναινέσει σε μια «ρεαλιστική και επαρκής» ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Ταυτόχρονα, όμως, ο Τζακ Λιού, επισήμανε στον Αλέξη Τσίπρα, ότι ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα δεν θα μπορέσει να «επιβάλει» τη θέση του για την ελάφρυνση του χρέους στους Γερμανούς, «εάν δεν ολοκληρωθούν οι συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις». Επ αυτού, ο αμερικανός υπουργός οικονομικών, ήταν «σαφής κι απόλυτος», σε βαθμό που προβλημάτισε τα μέγιστα, τους συνομιλητές του στην Αθήνα. Εξήγησε, δε, με γλαφυρό τρόπο, όπως εκμυστηρεύονται κορυφαίοι υπουργοί, ότι «εάν προηγηθούν οι μεταρρυθμίσεις θα είναι εξαιρετικά πιο εύκολο να επιτευχθεί ο πολυπόθητος, για την κυβέρνηση, στόχος της ελάφρυνσης». Οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι χωρίς γενναία ελάφρυνση το χρέος δεν θα είναι βιώσιμο, ενώ υποστηρίζουν με πάθος την ανάπτυξη εις βάρος της απαράδεκτης λιτότητας που επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό.

       

Σύμφωνα με πληροφορίες, τονίστηκε στην ελληνική πλευρά ότι επειδή ο Πρόεδρος Ομπάμα αποχωρεί από την αμερικανική προεδρία τον Ιανουάριο του 2017, η λύση για το ελληνικό χρέος πρέπει να αποκρυσταλλωθεί από τους δανειστές-θεσμούς και τις χώρες μέλη της Ευρωζώνης μέχρι τον Δεκέμβριο.

Διαφορετικά η υπόθεση της ελάφρυνσης θα «χαθεί» μετά την αποχώρηση του Μπάρακ Ομπάμα, αφού ο νέος πρόεδρος -όποιος και αν είναι- θα έχει άλλες και πιο σημαντικές προτεραιότητες. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η ελληνική και η αμερικανική πλευρά συμφώνησαν ότι ορόσημο για την ελάφρυνση του χρέους πρέπει να είναι η Ετήσια Σύνοδος του ΔΝΤ που θα διεξαχθεί από τις 7 μέχρι τις 9 Οκτωβρίου στην Ουάσιγκτον.

Ο κ. Λιού φέρεται να συμφώνησε με τους συνομιλητές του ότι πρέπει να κατατεθούν προτάσεις από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) για την ελάφρυνση του χρέους και να ξεκινήσει αμέσως η συζήτηση.

Στη βάση αυτού του σχεδιασμού ο Τζακ Λιου φέρεται να ξεκαθάρισε προς τον Έλληνα πρωθυπουργό και τον ομόλογό του Ευκλείδη Τσακαλώτο ότι η Ελλάδα πρέπει να επιδείξει «σιδηρά πειθαρχία» στην υλοποίηση του Ελληνικού Προγράμματος και να κλείσει εγκαίρως όλα τα προαπαιτούμενα που εκκρεμούν, καθώς και τη δεύτερη αξιολόγηση.

                   Στροφή στην κοινωνία

   

 Πάντα τα ανωτέρω εκτεθέντα, συγκλίνουν στην κοινή θέση Ευρωπαίων και Αμερικανών , - έστω και για διαφορετικούς λόγους ή προσεγγίσεις - ,  πως οι Έλληνες οφείλουν να υλοποιήσουν τις αναληφθείσες δεσμεύσεις έναντι των δανειστών τους. Η εν λόγω παραδοχή σε συνδυασμό και με την αδυναμία των πολιτών να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς το δημόσιο μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε μια υστέρηση δημοσίων εσόδων κατά το τελευταίο τρίμηνο του έτους με συνεπαγόμενο αποτέλεσμα, σε ένα επόμενο στάδιο, να μην δυνηθεί το κράτος να ανταποκριθεί στις δικές του υποχρεώσεις. Το εν λόγω, καθ όλα υποθετικό σενάριο, εάν επαληθευτεί θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε πολιτικά μη ελεγχόμενες καταστάσεις.

        

O πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, άριστος γνώστης του ευρωπαϊκού και διεθνούς πολιτικού περιβάλλοντος καθώς και της βαθειάς δυσαρέσκειας που επικρατεί στην κοινωνία εξαιτίας της ακολουθούμενης πολιτικής, επιχειρεί μια στροφή στην «κοινωνική ατζέντα», στοχεύοντας να αμβλύνει τα θερμά μνημονιακά και φορολογικά μέτωπα του καλοκαιριού. Μέσω, δε, αυτής της «κοινωνικής ατζέντας» επιδιώκει και την πολιτική ανασύνταξη της κυβέρνησης. Οι θεσμικές πρωτοβουλίες – απλή αναλογική και Συνταγματική Αναθεώρηση – έφεραν μεν στον δημόσιο διάλογο το αριστερό αποτύπωμα που επιθυμούσε η κυβέρνηση, είχαν όμως περιορισμένη πολιτική απήχηση και αντίκρισμα. Και, βεβαίως, δεν αρκούν γα να ανασχέσουν την κοινωνική πίεση που προκαλεί ο βαρύς φορολογικός λογαριασμός του τρίτου Μνημονίου, οι αστοχίες τύπου ΕΝΦΙΑ στα αγροτεμάχια, και τα πλήγματα σε ασθενείς κοινωνικές ομάδες όπως αυτό που επέφεραν οι περικοπές του ΕΚΑΣ.

     

 Σ αυτό το κλίμα έγινε αποδεκτή η εισήγηση του Γιάννη Δραγασάκη για την άμεση λήψη μέτρων ανακούφισης των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τους επτά πυλώνες ανασυγκρότησης του κράτους που αφορούν: Την Υγεία, Την Κοινωνική Ασφάλιση, Την προστασία των κοινωνικά αδύναμων, Την προστασία της Εργασία;, Την αναδιοργάνωση των προγραμμάτων για την αντιμετώπιση της ανεργίας, Την στεγαστική πολιτική και Παρεμβάσεις για την Παιδεία… 

                 Νέο μπλοκ κυβερνητικής συνεργασίας

     

Τούτων των ανωτέρων δοθέντων, εύλογα νοείται πως το σενάριο των πρόωρων εκλογών πέφτει στο τραπέζι. Οι συζητήσεις δημόσιες και παρασκηνιακές για την απλή αναλογική και την συνταγματική αναθεώρηση ανέδειξε έναν νέο πολιτικό σύμμαχο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Το παλιό φλερτ μεταξύ κυβέρνησης και Βασίλη Λεβέντη γίνεται ολοένα και πιο διακριτό κι από μόνο του πυροδοτεί τα σενάρια εκλογών. Είναι πολύ πιθανό και εν' όψει της δεύτερης δύσκολης αξιολόγησης, η οποία για να υλοποιηθεί θα πρέπει να ψηφιστούν νέα σκληρά μέτρα, να στηθούν κάλπες το φθινόπωρο. Σ αυτήν την περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας θα μετρήσει τις δυνάμεις του και αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πρώτο κόμμα και η Νέα Δημοκρατία δεν μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση θα υπάρξουν δεύτερες εκλογές, οι οποίες θα γίνουν με τον προσφάτως ψηφισθέντα εκλογικό νόμο. 

Σε αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα έχει έναν ακόμη σύμμαχο, την Ένωση Κεντρώων, ίσως και μερικούς ακόμη βουλευτές, είτε ανεξάρτητους είτε άλλους που θα φύγουν από το Ποτάμι, ενώ η υπόθεση προσέγγισης με το ΠΑΣΑΟΚ δεν έχει κλείσει καθώς παραμένει στόχος τόσο του μεγάρου μαξίμου, όσο και των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών.

Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ το Σάββατο 30 Ιουλίου 2019.