Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Η ισοτιμία του δολαρίου με το ευρώ αισίως προσεγγίζει  στο 1 προς 1,05! Απίστευτο, ε; 

Είδατε τι κάνει ένα... grexit όταν εξακολουθεί να αιωρείται στον αέρα; Γιατί είναι σαφές, ότι η Ελλάδα έχει παίξει τον ρόλο της σε αυτή την εξέλιξη. Βεβαίως, δεν είναι μόνο η Ελλάδα, είναι οι ανησυχίες για την Ουκρανία, είναι το QE της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Όμως ο καταλύτης εξακολουθεί να είναι σε μεγάλο βαθμό η ελληνική υπόθεση.
Ενδεχομένως μάλιστα η πτώση να ήταν ακόμα βιαιότερη αν δεν είχαν αρχίσει να εισρέουν κεφάλαια στις ευρωπαϊκές αγορές μετά την έναρξη της ποσοστικής χαλάρωσης.
Για να δούμε λοιπόν τώρα, θα αντέξει το «οχυρό» του 1 προς 1, ή θα επιβεβαιωθούν για μία ακόμη φορά οι «σοφοί» των αγορών που υποστηρίζουν πως «ότι απόδοση γράψει το ταμπλό, κάποια στιγμή την ξαναπιάνει;». Γιατί θυμίζω ότι αν επαληθευτεί το ρητό, τότε το χαμηλό του ευρώ βρισκόταν κάπου κοντά στο 0,85 με το δολάριο αν θυμάμαι καλά, τότε στην αρχή της εμφάνισης του ευρωπαϊκού κοινού νομίσματος.
Μήπως όμως το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο σε ό,τι αφορά ειδικότερα την Ευρώπη και το κοινό νόμισμα, από ένα νομισματικό παιχνίδι; Και δημιουργούνται πολλά ερωτήματα και προβληματισμοί. Για παράδειγμα, είμαστε σίγουροι ότι όλοι πλέον στην Ευρωζώνη εκτιμούν ότι το «ενιαίο ευρώ» μπορεί να έχει διαχρονική παρουσία; Είμαστε βέβαιοι ότι στη Γερμανία αλλά και στις άλλες χώρες του Βορρά θεωρούν πλέον ότι πρέπει να βρίσκονται στην ίδια νομισματική σφαίρα με τις χώρες του Νότου;
Μήπως η επόμενη εξέλιξη μετά την αναδιαμόρφωση των ισοτιμιών του ευρώ, θα είναι το ποιοι θα βρίσκονται στο ευρώ αυτό; Και σε αυτή την περίπτωση, πόσο πραγματικά θα ενοχλήσει ένα grexit ή μια έξοδος και άλλων χωρών του Νότου; Ή αν αυτές παραμείνουν στο ευρώ, μήπως αναθερμανθούν τα σχέδια για την έξοδο από το νόμισμα των ισχυρών οικονομιών, όπως η Γερμανική, αλλά και όχι μόνο; Οπότε μήπως ανοίγει σιγά σιγά ο δρόμος για να μιλάμε πλέον για «διπλό» νόμισμα στην Ευρώπη;
Τα αναφέρω για να σκεφτούμε πόσο επιθυμούν τελικά οι εταίροι, ή έστω οι ισχυρότεροι αυτών, πραγματικά να κρατήσουν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Και για το ποια μπορεί να είναι η αλήθεια που κρύβεται ίσως πίσω από τις αβροφροσύνες περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης κλπ. Και δυστυχώς, η κατάσταση της χώρας, προσφέρει πολλά άλλοθι σε όποιους ενδεχομένως έχουν άλλα σχέδια στο μυαλό τους... Γιατί πολύ απλά, οι ισχυρές χώρες ενδιαφέρονται μόνο για την περιχαράκωση του πλούτου τους. Για καμιά Ελλάδα. Και αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό όσο το δυνατόν γρηγορότερα γίνεται. Με κραυγές και χωρίς εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης και των νέων διεθνών δεδομένων, δεν πρόκειται να πάμε παρακάτω ούτε μέρα. Όσο και αν υποτίθεται ότι διαπραγματευόμαστε. Καιρός πολύς δεν υπάρχει, οπότε ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.
dimitris.papakonstantinou@capital.gr