Γράφει ο Τάσος Τσιφόρος 

 Ο Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς μπορεί να είναι ικανοποιημένος από την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή, αν και έχει πολλά για τα οποία ευλόγως θα είχε λόγους να διαμαρτύρεται για τα στελέχη του κόμματός του. 

 Με πρώτο και καλύτερο, το κλίμα... αισιοδοξίας που διαμόρφωσαν ενόψει της ψηφοφορίας για το ενδεχόμενο αύξησης της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή. Την παραμονή της ψηφοφορίας, μεγάλος τηλεοπτικός σταθμός έδινε σήμα για... 158 «ναι», τα οποία θα μπορούσε να εξασφαλίσει η δικομματική στη Βουλή. Εν τέλει, ο αριθμός περιορίστηκε στα σίγουρα 155 «ναι» των βουλευτών των δύο κομμάτων, σε δύο «παρών» από τους κεντρογενείς Γρηγόρη Ψαριανό και Κατερίνα Μάρκου, ενώ ο Γιώργος Νταβρής απουσίαζε. 

Η ουσία, ωστόσο, επετεύχθη και αυτή δεν είναι άλλη από το κλείσιμο των σεναρίων προσφυγής στις κάλπες ακόμη και εντός Νοεμβρίου. Παράλληλα, από τη Βουλή ο Πρωθυπουργός αλλά και ο αντιπρόεδρος Ευάγγελος Βενιζέλος αποκάλυψαν τα επόμενα βήματα της κυβέρνησης ενόψει της διαπραγμάτευσης με την τρόικα με τελικό ορίζοντα την Προεδρική εκλογή. Από εκεί και πέρα, όμως, ο δρόμος παραμένει εξαιρετικά δύσβατος και τα μέτωπα ανοικτά. 
Αρχικώς, οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος θα πρέπει να περιφρουρήσουν το κεκτημένο της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, δηλαδή την εικόνα συστράτευσης της κυβέρνησης. Ενδεχόμενο νέο κύμα εσωστρέφειας, αμφισβητήσεων ή αποκλίσεων δεν αποκλείεται πολύ γρήγορα να επαναφέρει το κλίμα εκεί που ήταν πριν την πρόταση για ψήφο εμπιστοσύνης. Πάντως, ειδικά η πλευρά Βενιζέλου, ο οποίος και είναι αποδέκτης ισχυρής αμφισβήτησης, δηλώνει ότι οποιοδήποτε νέο κρούσμα θα αντιμετωπιστεί... δυναμικά, ακόμη και με αποκεφαλισμούς (σ.σ. πολιτικούς) στελεχών. 
Η επίδειξη ομαδικού πνεύματος δεν αφορά μόνον στους βουλευτές αλλά και στους ίδιους τους υπουργούς, τίνες εκ των οποίων έλαμψαν δια της... διαφοροποίησής τους, το προηγούμενο διάστημα. Ο κ. Σαμαράς έστειλε σαφή προειδοποίηση προ 10 ημερών, από την κομματική εκδήλωση της ΝΔ, και οι συνεργάτες του μένουν, επί του παρόντος, σε αυτό. Η πίεση για αλλαγές στην κυβέρνηση είναι μεγάλη και επικεντρώνεται σε τρία πρόσωπα: τη Σοφία Βούλτεψη, τον Αργ. Ντινόπουλο και τον Γερ. Γιακουμάτο. 
Ωστόσο, η ισχυρή τάση στο Μαξίμου είναι να μην υπάρξει κυβερνητικός ανασχηματισμός, με αφορμή την επιλογή του διαδόχου του Δημήτρη Αβραμόπουλου στο υπουργείο Άμυνας. Βέβαια, οι ανασχηματισμοί δεν προαναγγέλλονται, ωστόσο όλοι συμφωνούν ότι μία «αλλαγή στην αλλαγή» (σ.σ. όπως λέγεται στο ποδόσφαιρο η αντικατάσταση εντός του ίδιου παιχνιδιού παίκτη που μπήκε ως αλλαγή) ναι μεν θα συνιστούσε δείγμα αποφασιστικότητας του κ. Σαμαρά αλλά, ταυτόχρονα, και παραδοχή αστοχίας των επιλογών που έγιναν πριν από 4 μήνες . Πολλώ δε μάλλον όταν αυτές οι επιλογές, που σήμερα αμφισβητούνται, έγιναν προκειμένου να «ακουστεί» ο λόγος της Ν.Δ. στους πολίτες της «πολύπαθης» Β' Αθήνας και, γενικότερα, στα πιο λαϊκά στρώματα του πληθυσμού. 
Το δεύτερο που επιδιώκει ο Πρωθυπουργός είναι να κάμψει την δημοσκοπική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ και να διασκεδάσει την ηττοπάθεια και την εκλογολογία που κυριαρχεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Ο κ. Σαμαράς εμφανίστηκε στη Βουλή αισιόδοξος ότι η κατάσταση μπορεί να ανατραπεί, υπενθυμίζοντας ότι και τον Ιούνιο του 2012 κάποιες δημοσκοπήσεις έδιναν το ΣΥΡΙΖΑ τρεις μονάδες μπροστά. Οι φοροελαφρύνσεις, η πρόοδος των διαπραγματεύσεων για έξοδο από το μνημόνιο αλλά και ο φόβος της περιπέτειας που γεννά το ενδεχόμενο εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσουν τα εργαλεία της κυβέρνησης για την ανατροπή του κλίματος. Ωστόσο, εάν η κυβέρνηση βρεθεί αντιμέτωπη, κάτι που δεν είναι απίθανο, με διαδοχικές δημοσκοπήσεις που θα εμφανίζουν τη Ν.Δ. να υπολείπεται 4 έως 6 ή και περισσότερες μονάδες του ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να... φλερτάρει με ποσοστό κάτω του 5% τότε το σενάριο να συρθεί εντελώς ηττοπαθής στις εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, είναι εξαιρετικά πιθανό.
Τέτοια εικόνα άλλωστε δεν επηρεάζει μόνον τις κοινωνικές τάσεις αλλά θα διαμορφώσει ευθέως και το κλίμα ενόψει της Προεδρικής εκλογής. Υπό την έννοια ότι πολύ πιο δύσκολα οι βουλευτές που σκέφτονται να ψηφίσουν Πρόεδρο θα παρατείνουν την ζωή μίας κυβέρνησης που, τουλάχιστον σε μία κάλπη αυτή των ευρωεκλογών, και σε σειρά δημοσκοπήσεων έκτοτε εμφανίζεται να υπολείπεται κατά πολύ της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η εικόνα των δημοσκοπήσεων προβληματίζει το Μαξίμου όχι μόνον για τα απόλυτα μεγέθη αλλά και για πολλά από τα ποιοτικά. Ενδεικτικά, αυξάνεται χωρίς να είναι η πλειοψηφία ο αριθμός των πολιτών που θέλουν εκλογές ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται πολυσυλλεκτικός, υποδεχόμενος ψηφοφόρους τόσο απευθείας από τη Ν.Δ. όσο και από το σύνολο του αντιμνημονιακού τόξου, των ΑΝΕΛ και της Χ.Α. περιλαμβανομένων. 
Σε αυτό το κλίμα, ο κ. Σαμαράς δεν μοιάζει να έχει άλλο περιθώριο παρά να επιμείνει στην ταχεία ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης για την αξιολόγηση, με παράλληλη προώθηση των διαβουλεύσεων για έξοδο από το μνημόνιο και δημιουργία μίας γραμμής πίστωσης (σ.σ. εμφανώς το ΔΝΤ αλλά και η Ευρωζώνη δεν θέλουν να αφήσουν την Ελλάδα να κάνει μία «καθαρή» έξοδο στις αγορές). Εφόσον δρομολογηθεί το τέλος του μνημονίου, καθώς η όποια νέα συμφωνία ουδεμία σχέση θα έχει με την εποπτεία αποικιακού χαρακτήρα που βίωσε η Ελλάδα την τελευταία 4ετία, και παράλληλα πετύχει να ελεγχθούν οι γκάφες και να προβληθούν αρκούντως τα όποια καλά νέα, ο κ. Σαμαράς θα παίξει όλα του τα χαρτιά για την... έκπληξη στην Προεδρική εκλογή του προσεχούς Φεβρουαρίου. Εκεί, όπου σύμφωνα με το αποτέλεσμα της Παρασκευής, η δικομματική θα πρέπει να ξεπεράσει εαυτόν προκειμένου να πετύχει το 180.  

newpost.gr