Επισήμως πλέον η τρόικα ζητά τη μείωση των κατώτατων αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα. Πρακτικά ζητάει να καταργηθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις. Και αφήνει να ... εννοηθεί ότι είναι - και αυτό; - όρος για την περίφημη έκτη δόση.
Από εδώ και πέρα κόβουμε φλέβες. Για αλλού μας ξεκίνησαν και αλλού μας πάνε.
Η τρόικα βρίσκεται στην Ελλάδα δεκαοκτώ μήνες. Ξεκίνησαν τάχα με ρόλο τεχνικών συμβούλων για την εφαρμογή του Μνημονίου. Τα μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ τους αποκαλούσαν «μεσαίους υπαλλήλους διεθνών οργανισμών». Οι μεγαλοϋπουργοί δεν καταδέχονταν να τους συναντήσουν και τους παρέπεμπαν σε υπηρεσιακούς παράγοντες. Μετά είδαν το φως το αληθινό. Κατάλαβαν ότι η τρόικα δεν είναι εδώ για συμβουλές αλλά για αποφάσεις και εντολές. Το κατάπιαν οι υπουργοί, το κατάπιαν και οι υπόλοιποι.
Πάντως έδειχνε καθαρό το πεδίο αρμοδιότητάς της: η εξυγίανση των δημοσιονομικών.
Διά της εφαρμογής του Μνημονίου, εννοείται. Οπότε πολλοί έλεγαν: Γιατί όχι; Αν είναι να γλιτώσουμε από τα ελλείμματα ας είναι και έτσι. Ακόμη και όταν το Μνημόνιο άρχισε να γεννάει τις «επικαιροποιήσεις» του. Από μόνη της η καθεμία ήταν ένα νέο Μνημόνιο. Οτι αυτά άρχισαν να γίνονται ερήμην της Βουλής ήταν ευθεία κατάργηση εθνικής κυριαρχίας. Αλλά έγινε ανεκτό. Και σε κάθε περίπτωση όλοι πίστευαν ότι αυτά αφορούσαν κυρίως το Δημόσιο: τις συντεχνίες του, τα ρετιρέ του, τις δυσλειτουργίες και το μέγεθος του. Καλώς, κακώς, υπήρχε μια λογική εξήγηση.
Ξαφνικά όμως η τρόικα δείχνει τα δόντια της στους μισθούς που συμφωνούν ελεύθερα εργοδότες και εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Συγγνώμη, αλλά αυτό πότε το συμφωνήσαμε; Πότε μπήκε στην ατζέντα; Πού βασίζεται νομικά;
Οσο δεν δίνονται απαντήσεις υπάρχουν τα εξής ενδεχόμενα. Πρώτον: η τρόικα ξέρει. Δηλαδή υπάρχει ελληνική συμφωνία για υπαγωγή αυτών των θεμάτων στην αρμοδιότητά της. Αλλά ποιος την έκανε, πότε και με ποια εξουσιοδότηση;
Δεύτερον: είναι θέμα σύνθεσης του κλιμακίου. Οσοι τη συναπαρτίζουν αυθαιρετούν και αυτοσχεδιάζουν στου κασίδη το κεφάλι. Αρα πρέπει να τους αντικαταστήσουν με άλλους.
Τρίτον: ο Τόμσεν είναι κάτι σαν τον Μωυσή. Αρα οι εντολές του απαράβατες, όποιες και αν είναι.
Αλλά για τον συγκεκριμένο προφήτη η Γκόλντα Μέιρ έλεγε: «Τριγύριζε τους Ισραηλινούς σαράντα χρόνια στην έρημο και στο τέλος τούς πήγε στο μόνο μέρος όπου δεν υπάρχει πετρέλαιο».
Πηγή / TANEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου