Αλ. Τσίπρας: Με το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας ολόκληρη η Ευρώπη μπαίνει στη θέση της Ελλάδας...!!!

Ο αγώνας για την αλλαγή των συσχετισμών δεν μπορεί να είναι εθνικά απομονωμένος, πολύ περισσότερο που τώρα, με το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας ολόκληρη η Ευρώπη μπαίνει στη θέση της Ελλάδας, τόνισε ο Αλ. Τσίπρας στη χθεσινή του ομιλία, υποστηρίζοντας ότι στα σημερινά προβλήματα δεν υπάρχουν λύσεις καθαρά εθνικές. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ και αντιπρόεδρος του ΚΕΑ έθεσε στο επίκεντρο της ομιλίας του την προώθηση μιας κοινής αριστερής ευρωπαϊκής λύσης απέναντι στα κοινά ευρωπαϊκά προβλήματα και στάθηκε στην ανάγκη προώθησης διεκδικητικών προτάσεων, ξεκαθαρίζοντας πάντως ότι “καμία πρόταση δεν προχωρά χωρίς πολιτικό υποκείμενο διεκδίκησης, χωρίς λαϊκό κίνημα. Αλλιώς ακόμα και η φαινομενικά πιο αριστερή πρόταση μπορεί να γίνει εργαλείο στα χέρια του αντιπάλου”.

Στη χθεσινή του τοποθέτηση, ο Αλ. Τσίπρας είχε την ευκαιρία να μιλήσει εκτενώς για τον χαρακτήρα της κρίσης, αλλά και τις "λύσεις" που δίνουν οι κυβερνήσεις και οι κυρίαρχοι κύκλοι της Ευρώπης..
...


Υπογράμμισε έτσι ότι η κρίση του χρέους "δεν ήταν παρά μια καινούρια ευκαιρία για το ξήλωμα του κοινωνικού συμβολαίου". Μεταφέροντας μάλιστα την εμπειρία από την Ελλάδα, αναφέρθηκε, όπως άλλωστε και πολλοί ομιλητές πριν από αυτόν, στη μετατροπή της σε πειραματόζωο: “Η Ελλάδα, ευρισκόμενη σε αδυναμία δανεισμού, έγινε το πειραματόζωο ενός εγχειρήματος που σήμερα, με το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας εξάγεται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι ένα ευρωπαϊκό Μνημόνιο”. Έκανε λόγο για πλήρη αποτυχία του Μνημονίου στην Ελλάδα και για “αιματηρά μέτρα” που, τελικά, εκτινάσσουν το χρέος: “Επιβεβαιώνεται έτσι ότι στο επίκεντρο της πολιτικής αυτής δεν βρίσκεται η αντιμετώπιση του χρέους και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων”. Όπως είπε ωστόσο, “αντί να ομολογηθεί η αποτυχία και να αναζητηθούν εναλλακτικοί δρόμοι, η ελληνική κυβέρνηση, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση υιοθετούν ακόμα πιο δολοφονικά μέτρα, τριπλάσια σε έκταση και διάρκειας έως το 2015. Ο στόχος είναι, ακόμα και αν υπάρξει πλήρης αποτυχία, να έχει καταργηθεί κάθε κοινωνικό δικαίωμα και κάθε περιορισμός στη δράση του κεφαλαίου”. Έτσι, πρόσθεσε ότι αυτό που πραγματικά ενδιαφέρει τους ισχυρούς “είναι οι ίδιες οι μεταρρυθμίσεις: Η ολοκληρωτική οπισθοδρόμηση από το μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο και η επιστροφή της εργασίας και της κοινωνίας στα τέλη του 19ου αιώνα”.


Στόχοι


Με αυτά τα δεδομένα, προχώρησε στη διατύπωση μιας σειράς στόχων. Αναλυτικότερα, ως πρώτο στόχο έθεσε την οργάνωση καθολικής αντίστασης απέναντι στη σημερινή επίθεση που εξαπολύεται στα κοινωνικά δικαιώματα, την εργασία και το κοινωνικό κράτος. Αιχμή, όπως είπε, των κοινωνικών αγώνων πρέπει να είναι η κοινωνική αλληλεγγύη, η υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και της πλήρους απασχόλησης, η διεύρυνση των κοινωνικών αγαθών. Δεύτερος στόχος: Δίκαιη αναδιανομή του πλούτου. Η φορολόγηση του κεφαλαίου και του συσσωρευμένου πλούτου, καθώς και των χρηματιστηριακών συναλλαγών. Τρίτος στόχος: Η αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Η παραγωγική ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης, με στόχο τη διαφάνεια και την κοινωνική αποτελεσματικότητα. Τέταρτος: Η πλήρης καταγραφή, ο έλεγχος και η ταυτοποίηση του χρέους. Πέμπτος: Η αναδιαπραγμάτευση του χρέους, με στόχο την απαλοιφή ενός μέρους του, τη βελτίωση των όρων αποπληρωμής και τη μείωση της δαπάνης εξυπηρέτησης σε βιώσιμα επίπεδα. Η διαγραφή χρεών συγκροτεί αριστερή απάντηση όταν εντάσσεται στη στρατηγική εξεύρεσης πόρων που θα στηρίξουν την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή. Έκτος: Η εξασφάλιση χαμηλότοκου δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για τις ανάγκες της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Έβδομος: Ένα τραπεζικό σύστημα στην υπηρεσία της κοινωνίας. Με δημόσιο έλεγχο που θα υπερασπίζεται και θα προωθεί το δημόσιο συμφέρον. Όγδοος: Η ρύθμιση του εσωτερικού ιδιωτικού χρέους και κυρίως των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Ένατος: Η διασφάλιση των ασφαλιστικών ταμείων και των μικροεπενδυτών από ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους. Δέκατος: Η χειραφέτηση από τον έλεγχο των αγορών. Η όποια ρύθμιση του χρέους, από μόνη της, δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα επανέλθουμε σε καθεστώς υπερχρέωσης. Χρειάζεται λοιπόν διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης. Ενδέκατος: Η άμεση αντιμετώπιση του κοινωνικού και του οικολογικού ελλείμματος. Δωδέκατος στόχος: Αντίσταση στον αυταρχισμό και στην καταπάτηση των κοινωνικών δικαιωμάτων