' ...Ἐπὶ πλέον, οἱ ἴδιοι ἐμεῖς ὅλοι εἴμαστε σὲ θέση νὰ φροντίζουμε ταυτόχρονα γιὰ τὶς ἰδιωτικές μας ὑποθέσεις καὶ γιὰ τὶς ὑποθέσεις τῆς πόλης μας, καὶ ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς εἴναι απασχολημενοί με ἰδιωτικὲς ἐπιχειρήσεις καὶ αὐτοὶ ἀκόμα κατέχουν τὰ πολιτικὰ ζητήματα στὴν ἐντέλεια. Γιατὶ εἴμαστε ὁ μόνος λαὸς ποὺ τὸν μὴ ἀναμειγνυόμενο καθόλου στὰ κοινὰ δὲν τὸν θεωροῦμε φιλήσυχο, ἀλλὰ ἄχρηστο... '
Από τον Επιτάφιο του Περικλή
Άχρηστους χαρακτηρίζει στον Επιτάφιο Λόγο του ο Περικλής, όσους δεν ασχολούνται με τα κοινά και την πολιτική κατάσταση του τόπου τους.
Στη σημερινή εποχή όμως, με την απαξίωση που δέχεται η πολιτική (και όχι άδικα) από μεγάλη μερίδα των πολιτών, η ενασχόληση με τα κοινά αποπνέει απογοήτευση, ματαίωση και δυσοσμία. Θεωρείται «ύποπτη» και οι ασχολούμενοι με αυτά, βιώνουν καθημερινά την απαξίωση προσπαθώντας να αποκρούσουν εκ προοιμίου την ταμπέλα του «διαπλεκόμενου»....
...
Όμως το δικαίωμα της ενασχόλησης με τα κοινά, κατοχυρώνεται στο ίδιο το Σύνταγμα της χώρας μας, αποδεικνύοντας τον κυρίαρχο ρόλο που διαδραματίζει στο δημόσιο βίο. Οφείλει λοιπόν, σε συνέχεια των λόγων του Περικλή, ο συνειδητοποιημένος πολίτης να συμμετέχει ενεργά στα ζητήματα του τόπου του.
Πέραν όμως του δικαιώματος της ενασχόλησης, τίθεται και η υποχρέωση των πολιτών για γνώση και ισχυρή άποψη όσον αφορά τα τρέχοντα ζητήματα και κυρίως τα ζητήματα τοπικού χαρακτήρα. Πρέπει να γνωρίζουμε και είναι προς όφελος μας, ότι η βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων μας, προϋποθέτει την ύπαρξη συλλογικής δράσης. Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στα προβλήματα του διπλανού μας, στα προβλήματα του τόπου μας.
Με αυτές τις σκέψεις και τους προβληματισμούς αποφάσισα να
συμμετέχω στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης το 2006, στο Δήμο που έχω γεννηθεί και μεγαλώσει.
Η εμπειρία μου ήταν πολύ σημαντική. Δηλώνω βέβαια εξαρχής ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικό, αλλά έναν άνθρωπο που με την βοήθεια της κοινής λογικής προσπαθεί να προσεγγίσει τα προβλήματα ενός τόπου όσον το δυνατόν καλύτερα ώστε να δώσει την βέλτιστη λύση. Βίωσα λοιπόν από πολύ κοντά τους μοχλούς κίνησης της εξουσίας, είδα τον εγωισμό και το ατομικό συμφέρον να προηγείται του κοινού και συλλογικού, είδα ανθρώπους να σιωπούν ενώ δεν έπρεπε και άλλους να κατακρίνουν, είδα ανθρώπους να πολεμούν τις φρέσκιες, ειλικρινείς και τίμιες ιδέες και προτάσεις, βίωσα εν’ ολίγης την διαβρωτική αξία του χρήματος και της εξουσίας στους ανθρώπους που δεν μπορούν να τα διαχειριστούν και τελικά καταλήγουν δούλοι και πιόνια του συστήματος.
Σε αυτές τις στιγμές ομολογώ ότι με έπνιγε το άδικο και πολλές φορές είπα δεν αξίζει να παλεύεις με τα θηρία, δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτα. Και εκεί έρχεται ο μέγας ιδεαλιστής και άνθρωπος Ν. Καζαντζάκης που σου δίνει όλες τις απαντήσεις στα ερωτήματα σου ¨..συνέχισε να προσπαθείς χωρίς να περιμένεις τίποτα..¨
Με αυτά και με τούτα λοιπόν ένας άνθρωπος πορεύεται σήμερα οπλισμένος με τις αξίες και τα ιδανικά του, προσπαθεί να μην πουλάει την ψυχή του και την ηθική του στο ¨διάβολο¨, ελπίζοντας ότι όλο και περισσότεροι θα συμπορευθούν, ώστε να σταματήσουμε να είμαστε ο περίγελος της Ευρωπαικής και παγκόσμιας κοινότητας.
Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία, πρέπει να γίνουμε πιο σοβαροί, πιο εργατικοί, να σταματήσουμε να λειτουργούμε με το ¨ρουσφέτι¨, να αναθεωρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο ψηφίζουμε και τελικά να δώσουμε καλύτερη παιδεία στους εαυτούς μας αλλά και στα παιδιά μας, που είναι η παρακαταθήκη του μέλλοντος.
Χρειαζόμαστε ποιότητα και όχι ποσότητα. Δεν μπορούμε να μένουμε στην άκρη παρακολουθώντας απαθείς τις εξελίξεις. Τότε δεν είμαστε παρά απλά συνυπεύθυνοι και οφείλουμε τουλάχιστον να σιωπούμε ως ένδειξη ενοχής, αντί να σχολιάζουμε -και να κατακρίνουμε- εκ του ασφαλούς.
Χρειαζόμαστε ικανούς, ειλικρινείς, ηθικούς ανθρώπους να πάνε τον τόπο μας μπροστά.. ανθρώπους που σέβονται την πόλη και τον πολίτη, που μπορούν να οραματιστούν και να εφαρμόσουν, που μπορούν να φτάσουν ψηλά, μένοντας προσγειωμένοι.
Πρέπει να χαράξουμε τον δρόμο της ενεργού συμμετοχής, δρόμος τον οποίο οφείλουμε να περπατήσουμε όλοι οι νεότεροι και οι παλαιότεροι.
Και επειδή είμαι από την φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος ελπίζω να τα καταφέρουμε.
*ΚΑΛΟΥΜΕΝΟΥ ΕΙΡΗΝΗ του Ιωάννη, ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ-ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ./
Ιατρός- Παιδίατρος- Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Ταύρο, στην περιοχή του Εσταυρωμένου. Μαθήτευσε στο 2ο Δημοτικό σχολείο, 1ο Γυμνάσιο και Λύκειο Ταύρου. Πτυχιούχος της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, εργάσθηκε ως αγροτικός ιατρός στο Περιφερειακό Ιατρείο Μαρμαρίου Εύβοιας και μετά ως παιδίατρος στο παιδιατρικό τμήμα του Νοσοκομείου «Ασκληπιείου Βούλας» επί διετία, καθώς και στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών με συμμετοχή σε Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά Συνέδρια, Συμπόσια και Ημερίδες. Βραβευμένη συμμετοχή με το Χωρέμειο Έπαθλο σε Πανελλήνιο Παιδιατρικό Συνέδριο. Δημοσιεύσεις και ομιλίες σε Ελληνικά, Διεθνή Συνέδρια και Μετεκπαιδευτικά Σεμινάρια. Σύμβουλος και στέλεχος εκπαίδευσης μητρικού θηλασμού συμμετέχοντας στην εβδομάδα μητρικού θηλασμού που διενεργείται στο Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» με άξονα τις προτάσεις της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ). Ενεργό μέλος των Φίλων Κοινωνικής Παιδιατρικής «Ανοιχτή Αγκαλιά» λαμβάνοντας μέρος εθελοντικά στις εκστρατείες προληπτικής ιατρικής που διενεργούνται σε άγονες περιοχές της Ελλάδος (Θράκη, Ν.Δ. Κυκλάδες, Β.Δ. Αιγαίο). Διετέλεσε Ιατρός επί διετία στα Δημοτικά Ιατρεία του Δήμου Ταύρου. Εργάσθηκε ως Ιατρός Διεύθυνσης Υγείας στη Νομαρχία Αθηνών στο Νότιο Τομέα. Επιστημονικός συνεργάτης του τμήματος Μεσογειακής Αναιμίας του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» επί διετία. Ομιλίες σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε ημερίδες ενημέρωσης επί ιατρικών θεμάτων. Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ταύρου από το 2006 μέχρι και σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου