Eχοντας εκπαιδευτεί στο προστατευμένο περιβάλλον του Συνηγόρου του Πολίτη, ο Γιώργος Καμίνης είναι σίγουρο ότι δεν ενθουσιάζεται όταν συνειδητοποιεί πως ξαφνικά βρέθηκε στη δίνη των δημόσιων διενέξεων. Η κατάληψη της Νομικής και ο τρόπος που την αντιμετώπισε, η διαχείριση του ζητήματος της Υπατίας, οι ανοιχτοί λογαριασμοί με τον προκάτοχό του, κυρίως, όμως, αυτή η εμφύλια ρήξη που έκανε πρόσφατα άνω - κάτω την παράταξή του, φέρνουν τον δήμαρχο της Αθήνας αντιμέτωπο όχι μόνο με πολιτικές, αλλά και με πρόσωπα, που έχουν ήδη αρχίσει να τον βλέπουν ως προνομιακό... αντίπαλο..
...
«Το υποσχεθήκαμε: όταν θα είμαστε έτοιμοι, θα ζητήσουμε τον λόγο από όσους έριξαν έξω τον πρώτο δήμο της χώρας»
«Δεν το έχετε συνηθίσει, αλλά πρέπει να το περιμένατε», του λέω. «Δεν πρόκειται να σας χαριστεί κανείς...»
«Και ούτε το θέλω», έρχεται η απάντηση. «Ξέρω πού ήρθα και κυρίως ξέρω τι θέλω να κάνω. Αρα, είμαι προετοιμασμένος... για όλα», λέει γελώντας, ενώ ταυτόχρονα σηκώνει τα μανίκια, σαν να θέλει να δείξει έτοιμος να παλέψει με αρκετούς και αρκετά.
Συνέντευξη στον ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΧΑΙΡΑ
Σας βλέπω ετοιμοπόλεμο, αλλά κάτι μας χρωστάτε....
Τι εννοείτε;
Ξεκινήσατε με τις μηχανές στο φουλ, αλλά κάπου μοιάζει να κάνατε δεύτερες σκέψεις. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα: η αρχική αίσθηση που υπήρξε -και για τη διαμόρφωση της οποίας συνέβαλαν συνεργάτες σας- ήταν ότι ο Καμίνης δεν θα διστάσει να βγάλει στη φόρα ό,τι βρει κάτω από το χαλί. Τελικά, δεν βρήκατε τίποτα;
Σας συνιστώ να κάνετε λίγη υπομονή και θα δείτε. Ηδη βρήκαμε και δώσαμε στη δημοσιότητα στοιχεία για ορισμένους τομείς, όπως για παράδειγμα στον 98,4. Υπάρχουν πολλοί «σκελετοί» στα ντουλάπια των δημοτικών γραφείων και κάθε μέρα προκύπτει και κάποια νέα μεγάλη υπόθεση αδιαφάνειας, σπατάλης και κακοδιαχείρισης. Οταν θα είμαστε έτοιμοι θα τα δημοσιοποιήσουμε όλα, όπως υποσχεθήκαμε, με υπευθυνότητα και άρτια τεκμηρίωση, και θα ζητήσουμε τον λόγο από όσους έριξαν έξω τον πρώτο δήμο της χώρας. Στην προσπάθειά μας αυτή δεν υπάρχουν ούτε δεύτερες σκέψεις ούτε δισταγμοί αλλά και καμία διάθεση ρεβανσισμού.
Σας ακούω να μιλάτε για «σκελετούς», αλλά τον περίφημο διαχειριστικό έλεγχο που υποτίθεται ότι θα κάνατε από το 2003, ακόμα δεν τον είδαμε. Πότε θα ξεκινήσει;
Ο διαχειριστικός έλεγχος ήταν ακόμα μια προεκλογική μας δέσμευση, την οποία τηρούμε στο ακέραιο. Θα ξεκινήσει άμεσα σε συνεργασία με την αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Οικονομικών και ελπίζουμε να ολοκληρωθεί εντός των προσεχών μηνών. Τότε θα μπορέσουμε να μιλήσουμε με πολύ συγκεκριμένα στοιχεία.
[Προσπαθώ να τον παρασύρω μπας και δούμε μαζί τους... «σκελετούς», αλλά ο δήμαρχος μου συνιστά υπομονή. Ενας καθηγητής της Νομικής μιλάει πάντα με στοιχεία. «Το επαναλαμβάνω», υπογραμμίζει. «Δεν πρόκειται να μείνει τίποτα -όπως είπατε- κάτω από το χαλί... Το απαιτεί η αθηναϊκή κοινωνία...». Του προτείνω να ξεκινήσουμε από τα πιο πρόσφατα. Από αυτή, δηλαδή, την εσωτερική αντιδικία, που οδήγησε στην παραίτηση βασικών συνεργατών του. Δεν έχει αντίρρηση...]
Τι συνέβη, κύριε Καμίνη; Βουτιά στα δύσκολα;
Κύριε Μαχαίρα, βουτιά στα δύσκολα έχουμε κάθε μέρα στην προσπάθειά μας να κάνουμε τον Δήμο Αθηναίων αποδοτικό και χρήσιμο στην πόλη και στους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται σε αυτή.
Αυτό που μας απασχολεί είναι η βελτίωση των υπηρεσιών που παρέχει ο δήμος, έτσι ώστε να αλλάξει προς το καλύτερο, και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν, η καθημερινότητα που βιώνει ο πολίτης. Θέλω να είμαι όσο πιο σαφής γίνεται: είμαι βέβαιος πως αυτό που ενδιαφέρει τον δημότη, τον εργαζόμενο και τον επισκέπτη της Αθήνας είναι να ξανασταθεί η πόλη στα πόδια της. Αυτό απασχολεί και εμένα και, σας διαβεβαιώ, όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους του συνδυασμού «Δικαίωμα στην Πόλη».
Πώς είναι δυνατόν σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, όπως είναι η διαχείριση του μεταναστευτικού, να μην υπάρχει προσυνεννόηση μεταξύ των στελεχών του συνδυασμού σας;
Οπως γνωρίζετε, οι βασικές πτυχές του ζητήματος της εισόδου και παραμονής μεταναστών στη χώρα μας είναι αρμοδιότητα της πολιτείας και όχι των δήμων. Πρόκειται αναμφίβολα για ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα το οποίο, ιδίως εδώ στην Αθήνα, απασχολεί τους δημότες μας και επηρεάζει την καθημερινότητα των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στην πόλη μας.
Αυτός ήταν και ο λόγος που πρότεινα στο δημοτικό συμβούλιο να αναλάβουμε μια πρωτοβουλία σχετικά με τους μετανάστες απεργούς πείνας με στόχο να βρούμε μια λύση με όρους νομιμότητας αλλά και ανθρωπιάς. Είχα δεσμευτεί και προεκλογικά: στο θέμα αυτό ο δήμαρχος δεν μπορεί να σιωπά επικαλούμενος αναρμοδιότητα - οφείλει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες.
Αυτό ερωτώ: τα στελέχη σας δεν γνώριζαν τις προθέσεις σας;
Τα στελέχη του συνδυασμού μου είχαν ενημερωθεί για την προτεινόμενη πρωτοβουλία και είχαν εκφράσει την ικανοποίησή τους. Από εκεί και πέρα υπήρξαν μερικοί που έκριναν πως, για λόγους συνείδησης ή προσωπικής πολιτικής διαδρομής, δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν με τη διατύπωση,
«Ο Κακλαμάνης βούλιαξε τον 98,4 γιατί τον αντιμετώπισε ως όχημα εξυπηρετήσεων» την οποία όμως γνώριζαν και είχαν ακούσει πριν από τη συνεδρίαση.
Η πολιτική -και στον χώρο της αυτοδιοίκησης- δεν υπήρξε ποτέ άσκηση φιλικής συμπεριφοράς. Οι συγκρούσεις ήταν, είναι και θα είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι. Το ζήτημα που παγίως προκύπτει, είναι αν, μετά από αυτές, κλονίζονται σχέσεις και αναδιατάσσονται ισορροπίες. Τι να αφήνει πίσω της, άραγε, αυτή η πρώτη κρίση στο εσωτερικό της ομάδας Καμίνη;
«Κύριε δήμαρχε», τον ερωτώ, «είναι βαθιά η γρατσουνιά ή θα την επουλώσετε;». Ο πρώην Συνήγορος δεν έχει πρόβλημα να απαντήσει. «Οπως αντιλαμβάνεστε», μου λέει, «αυτή η διαφοροποίηση με αιφνιδίασε και δημιούργησε πρόβλημα. Είμαι, ωστόσο, υπερήφανος για τον πλούτο θέσεων και προτάσεων των συνεργατών και των στελεχών μου. Και είμαι διπλά υπερήφανος που στον συνδυασμό "Δικαίωμα στην πόλη" συνθέτουμε τις θέσεις αυτές με τρόπο θετικό και δημιουργικό».
Ξέρετε, η απόφαση να αποδεχτείτε τις παραιτήσεις στενών συνεργατών σας μεταφράσθηκε ως διάθεση επίδειξης πυγμής. Είχατε ανάγκη να στείλετε τέτοιο μήνυμα; Αμφισβητείστε;
Τίποτε από τα δύο. Δύο στενοί και ιδιαίτερα έμπειροι συνεργάτες μου είδαν ότι η διαφοροποίησή τους, στο στάδιο πλέον της ψηφοφορίας στο δημοτικό συμβούλιο, οδήγησε στην απόρριψη της πρότασης για ανάληψη πρωτοβουλίας και αισθάνθηκαν πως όφειλαν να υποβάλουν την παραίτησή τους από τη θέση του αντιδημάρχου. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι εκτιμώ ιδιαίτερα το έργο τους και την προσφορά τους στον Δήμο και τον συνδυασμό μας. Το ότι αποδέχτηκα την παραίτησή τους δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δεν υπολογίζω στη βοήθεια και την εμπειρία τους. Στην προσπάθεια που έχουμε αναλάβει δεν περισσεύει κανείς, πόσω μάλλον άνθρωποι με πλούσια και παραγωγική αυτοδιοικητική δράση.
Τίθεται, ωστόσο, ένα επιπλέον θέμα: όταν οι συνεργάτες σας διαφωνούν μαζί σας «από τα αριστερά» -κι αυτό συνέβη πρόσφατα- θέλουν δεν θέλουν αναθερμαίνουν όλα όσα ειπώθηκαν και γράφηκαν περί «δεξιάς στροφής του Καμίνη», την εποχή της κατάληψης της Νομικής.
Σας εξήγησα προηγουμένως το πλαίσιο της διαφοροποίησης στην πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. Οσον αφορά τώρα τα περί «δεξιάς στροφής», έχω να πω τα εξής: Εδώ και αρκετό καιρό βιώνουμε σχεδόν καθημερινά ένα είδος πλήρους αντιστροφής των εννοιών προοδευτικός και συντηρητικός. Δεν καταλαβαίνω για ποιον ακριβώς λόγο είναι, ας πούμε, «αριστερό» να ξεμπερδεύεις με ένα θέμα βγάζοντας απλώς ένα ψήφισμα και δεν είναι να βγαίνεις μπροστά και να προτείνεις, να κάνεις ό,τι μπορείς για να βοηθήσεις τους εμπλεκόμενους να συζητήσουν και να βρουν μια λύση συμβιβαστική, πρακτική και ανθρώπινη. Αν θέλετε κάτι πραγματικά «δεξιό», συντηρητικό και άγονο, δεν χρειάζεται παρά να δείτε τη στάση του προκατόχου μου. Στην πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, ο Νικήτας Κακλαμάνης και η παράταξή του ψήφισαν λευκό σε οποιαδήποτε πρόταση κατατέθηκε με θέμα τους μετανάστες απεργούς πείνας, δείχνοντας έτσι ότι στα μεγάλα προβλήματα της πόλης παραμένουν απόντες.
[Παρατηρώ ότι η υπόθεση της Υπατίας δεν είναι το μοναδικό μεταναστευτικό πρόβλημα που πρέπει να διαχειριστεί ο δήμος. Υπάρχει ο Αγιος Παντελεήμονας, το ζήτημα του ιστορικού κέντρου, η έξαρση της εγκληματικότητας... Προσθέτω, μάλιστα, ότι ο ίδιος μοιάζει να βρίσκεται μεταξύ δύο πυρών, καθώς του ασκεί κριτική για απραξία τόσο η Δεξιά όσο και η Αριστερά. Κουνάει το κεφάλι του πάνω-κάτω, σαν να θέλει να πει ότι κανείς δεν συζητά στα σοβαρά και μου λέει: «αυτά που αναφέρατε και άλλα τόσα είναι πραγματικά προβλήματα της πόλης. Εχουμε καταθέσει προεκλογικώς τις προτάσεις μας και τώρα πλέον, στις λίγες εβδομάδες που πέρασαν, από τότε που αναλάβαμε τη διοίκηση του Δήμου, δρομολογούμε τους τρόπους υλοποίησης»]
Σε πρακτικό επίπεδο έχει αλλάξει κάτι;
Σε ορισμένα ζητήματα οι δημότες μας έχουν δει τη διαφορά. Η δημοτική αστυνομία έχει εντείνει την παρουσία της τόσο στην καταπολέμηση του παραεμπορίου όσο και στην απελευθέρωση πεζοδρομίων και διαβάσεων από τα προκλητικά παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, οι υπηρεσίες καθαριότητας κερδίζουν καθημερινά την εκτίμηση των πολιτών, οι υπηρεσίες πρόνοιας επαναλειτουργούν και δημιουργούν δίκτυα συνεργασίας και νέες υποδομές για να μπορέσουν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Δεν νομίζω ότι μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Δήμο Αθηναίων για απραξία, καθώς μέρα με τη μέρα ανεβάζει ρυθμούς στην προσπάθεια να γίνει όλο και πιο χρήσιμος και αποδοτικός.
Ναι, αλλά πέρα από τις πολιτικές αντιδικίες, υπάρχει μια πραγματικότητα: το ιστορικό κέντρο της Αθήνας κάθε μέρα που περνά παίρνει όλο και πιο έντονο τριτοκοσμικό χρώμα. Εχετε καμιά ιδέα για το πώς μπορεί αυτό να ανατραπεί;
Τηρώντας την προεκλογική μας δέσμευση συνεργαζόμαστε στενά με τους αρμόδιους φορείς για να μπορέσουμε σε λίγες εβδομάδες να καταλήξουμε σε συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης και στοχευμένες παρεμβάσεις. Το ιστορικό κέντρο μπορεί να σωθεί μόνο εάν ο κόσμος επιστρέψει σε αυτό και το αγαπήσει. Η δική μας πρωτοβουλία θα έχει στο επίκεντρο τους νέους, τους σπουδαστές και, ασχέτως ηλικίας, τα πιο ανήσυχα πνεύματα της πόλης. Ανθρωποι με πάθος για ζωή και δημιουργία, που θα δώσουν νέα πνοή στο εγκαταλελειμμένο σήμερα κέντρο. Ο Δήμος θα βοηθήσει με όσα μέσα διαθέτει και θα συνεργαστεί στενά με την Πολιτεία και την Κοινωνία των Πολιτών.
Κύριε δήμαρχε, ας πάμε στα δύσκολα. Υπάρχει το θέμα του ραδιοφωνικού σταθμού της Αθήνας, για τον οποίο θρυλούνται πράγματα και θαύματα. Είναι ακριβής η αίσθηση ότι από ένα σημείο και μετά αξιοποιήθηκε με πελατειακό σχέδιο;
Δεν πρόκειται για κάποια αίσθηση. Εδώ μιλάμε για έναν τοπικό σταθμό πόλης που σήμερα εμφανίζεται να απασχολεί 384 ανθρώπους και που πέρυσι είχε προϋπολογισμό ύψους 17 εκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων τα 9,5 εκατομμύρια ευρώ μόνο για τη μισθοδοσία. Είναι σαφές πως αυτό θα αλλάξει, και μάλιστα ριζικά. Οταν ψάχνεις με αγωνία πόρους, για παράδειγμα για τις τεχνικές υπηρεσίες ή τις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να σπαταλάς 17 εκατομμύρια ευρώ που σου εμπιστεύτηκαν οι δημότες για τη λειτουργία ενός ραδιοφωνικού σταθμού.
Φαντάζομαι ότι διακρίνετε τους δημοσιογράφους που εργάζονται στον ραδιοφωνικό σταθμό από τους «αλεξιπτωτιστές». Θα ήταν άδικο να τους βάλετε στο ίδιο τσουβάλι...
Κοιτάξτε, αυτήν τη στιγμή εμφανίζονται να απασχολούνται στον 98,4 περίπου 280 δημοσιογράφοι. Πρόκειται ασφαλώς για αριθμό - ρεκόρ για ραδιόφωνο τοπικής εμβέλειας. Η έρευνά μας έδειξε ότι μεταξύ των 280 υπάρχει ένα αριθμός συναδέλφων σας που είτε υποαπασχολούνται είτε δεν εμφανίζονται καθόλου στον σταθμό. Αυτό πολύ σύντομα θα αποτελέσει παρελθόν. Για το καλό του σταθμού και των δημοσιογράφων που εργάζονται πραγματικά και βιοπορίζονται από αυτόν.
[Του ζητώ κάτι επιπλέον, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει ασάφεια γύρω από τις προθέσεις της νέας δημοτικής αρχής. «Τι ακριβώς θέλετε να κάνετε, κύριε Καμίνη, με τον Αθήνα 98,4; Πώς τον φαντάζεστε;». Παρατηρεί ότι τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Και με την αποφασιστικότητα του ανθρώπου που πιστεύει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, μου λέει: «Κοιτάξτε, φίλε μου. Το δίλημμα που τίθεται σήμερα για τον 98,4 δεν είναι να μικρύνει ή να μείνει όπως είναι τώρα. Το θέμα εκ των πραγμάτων είναι ότι αν δεν εξυγιανθεί, θα κλείσει. Κι αυτό όχι γιατί το λέω εγώ, αλλά επειδή υπάρχει νόμος που λέει ότι όλοι οι δημοτικοί σταθμοί πρέπει μέχρι τον Ιούνιο να μετατραπούν σε ανώνυμες εταιρείες. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Σημαίνει πως ο δήμος δεν θα μπορεί να επιδοτεί άλλο τον 98,4».]
Μπορείτε να μας διαβεβαιώσετε ότι δεν θα υποκύψετε κι εσείς στον πειρασμό να μετατρέψετε τον Αθήνα 98,4 σε μέσο ιδιωτικής χρήσεως;
Ξέρετε πως και στην προηγούμενη δουλειά μου ως Συνήγορος του Πολίτη ουδέποτε ενδιαφέρθηκα για την προσωπική μου προβολή. Δεν σκοπεύω να αλλάξω τώρα, και το έδειξα και αυτό και στην προεκλογική μου εκστρατεία. Πιστεύω στον 98,4 ως πραγματικό ραδιοφωνικό σταθμό πόλης και όχι ως όχημα προβολής και εξυπηρετήσεων. Αυτή είναι η διαφορά μου με την προηγούμενη δημοτική αρχή που τον βούλιαξε.
«Οσοι έχουν προσληφθεί στον δήμο για να καθαρίζουν, θα καθαρίζουν...»
Συνέντευξη δημάρχου χωρίς ερώτηση για την καθαριότητα συνήθως δεν νοείται. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για την Αθήνα, στην οποία τα συστήματα που ελέγχουν τον τομέα της αποκομιδής έχουν πάρει σχεδόν μυθικό χαρακτήρα. Υπενθυμίζω στον δήμαρχο ότι πολλοί που προσελήφθησαν προ ετών, για να απασχοληθούν στην καθαριότητα, «μετακόμισαν» σε υπηρεσίες γραφείου. Προτίθεται, άραγε, να τους γυρίσει πίσω;
Η θέση του είναι ότι «όσοι έχουν προσληφθεί για να καθαρίζουν, θα καθαρίζουν». Προσθέτει, μάλιστα, ότι έδωσε ήδη εντολή να επιστρέψει στις υπηρεσίες καθαριότητας πλήθος υπαλλήλων που εμφανίζονται στα χαρτιά να υπηρετούν εκεί και στην πραγματικότητα βρίσκονταν αποσπασμένοι ακόμα και προφορικά σε άλλες υπηρεσίες εντός και εκτός του δήμου. «Οι υπάλληλοι αυτοί», λέει, «επέστρεψαν ήδη στη δουλειά τους».
Υπάρχει κάπου στο μυαλό σας ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών καθαριότητας;
Ούτε ως ενδεχόμενο ούτε ως ρεαλιστική λύση. Εκτιμώ ότι τα μέσα που διαθέτουμε επαρκούν για να κάνουμε τη διαφορά και να δώσουμε στον άνθρωπο που ζει και εργάζεται στην Αθήνα μια πόλη πραγματικά καθαρή.
Κύριε Καμίνη, πώς είναι οι πρώτες σας εμπειρίες από τον δήμο; Ποια ήταν μέχρι τώρα η πιο δύσκολη στιγμή;
Σε προσωπικό επίπεδο η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν κάθισα για πρώτη φορά στη θέση που κάθεται συνήθως ο δήμαρχος και είδα να με κοιτάζουν οι δημοτικοί σύμβουλοι, οι πρόεδροι και οι σύμβουλοι των κοινοτήτων, καθώς και οι δημότες που είχαν έλθει να παρακολουθήσουν τη συνεδρίαση. Σε πολιτικό επίπεδο, όταν καταψηφίστηκε η πρότασή μου να αναλάβουμε πρωτοβουλία για να βρεθεί λύση στο ζήτημα με τους μετανάστες απεργούς πείνας και αναγκάστηκα να δεχτώ την παραίτηση από τη θέση του αντιδημάρχου δύο έμπειρων και ικανότατων συνεργατών μου.
Ησασταν προετοιμασμένος για το επεισόδιο που δημιουργήθηκε στην πρεμιέρα των συνεδριάσεων με τη «Χρυσή Αυγή» και τους ναζιστικούς χαιρετισμούς;
Με την άκρα δεξιά και τους συγκεκριμένους εκπροσώπους της με χωρίζει, όπως γνωρίζετε, άβυσσος. Δεν ξαφνιάστηκα με τα μισαλλόδοξα ξενοφοβικά κηρύγματα και τους θεατρινισμούς τους ? είναι γνωστό ότι σε τέτοια τεχνάσματα καταφεύγουν όσοι δεν διαθέτουν προτάσεις, θέσεις και πολιτική ιδεολογία και επιθυμούν ένα κάποιο μερίδιο δημοσιότητας. Ο συγκεκριμένος δημοτικός σύμβουλος εκπροσωπεί μια μερίδα δημοτών μας, οφείλει όμως σε κάθε περίπτωση, και αυτός όπως όλοι μας, να σέβεται το Σύνταγμα, τους νόμους και τον κανονισμό λειτουργίας του δημοτικού συμβουλίου.
[Και η σχέση του με την Αριστερά; Τον ενοχλεί, άραγε, που ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ τον αντιμετωπίζουν ως κυβερνητικό δήμαρχο; Ο Καμίνης ως δημοτικός άρχοντας δεν έχει καμία σχέση -επικοινωνιακά τουλάχιστον- με τον Καμίνη ως Συνήγορο. Πιάνεται, λοιπόν, από τη λέξη «Αριστερά» και μου θυμίζει ότι ένα τμήμα της, η «Δημοκρατική Αριστερά» του Κουβέλη, ανένταχτοι αριστεροί και οι Οικολόγοι, στήριξαν τον συνδυασμό «Δικαίωμα στην πόλη». Ομολογεί ότι στην αρχή τον ενόχλησε που ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ του απέδωσαν τον χαρακτηρισμό του «κυβερνητικού», σπεύδει ωστόσο να υπογραμμίσει ότι επιμένουν για δικούς τους λόγους. «Το πρόβλημα», λέει, «σίγουρα δεν είναι δικό μου».]
Υπάρχουν περιθώρια επιμέρους συγκλίσεων με τον κύριο Κακλαμάνη; Το ερωτώ, γιατί η χημεία που έχετε μαζί του μόνο συμπτώσεις δεν προοιωνίζεται.
Στη δημοκρατία υπάρχουν πάντα περιθώρια συναινέσεων. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ούτε συγχωροχάρτια ούτε υποχωρήσεις στις προγραμματικές δεσμεύσεις μας. Είναι φυσικό, πάντως, σε μια σειρά από θέματα να συναντιόμαστε πολιτικά τόσο με τη μείζονα αντιπολίτευση όσο και με άλλες δηΜια τελευταία ερώτηση: αναπολείτε καθόλου τον Συνήγορο; Δεν ήταν πολύ πιο «προστατευμένο» το κτίριο της Χατζηγιάννη Μέξη από το Μέγαρο της πλατείας Κοτζιά;
Ο Συνήγορος του Πολίτη θα παραμείνει στην καρδιά μου ως μια ευτυχισμένη και δημιουργική περίοδος της ζωής μου. Εύχομαι -και θα προσπαθήσω- να μπορέσω στο μέλλον να πω το ίδιο και για τη θητεία μου στον Δήμο της Αθήνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου