Του Ρεπόρτερ από το antinews.gr
Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου αποφάσιζε τη σύνθεση της κυβέρνησης ήταν πεπεισμένος σχετικά με τις ικανότητες του Ανδρέα Λοβέρδου, αλλά δεν ήταν βέβαιος αν θα έπρεπε να του έχει απόλυτη εμπιστοσύνη. Πως θα μπορούσε εξάλλου να έχει εμπιστοσύνη σε ένα πολιτικό πρόσωπο, το οποίο είχε εκφραστεί υπέρ του Ευάγγελου Βενιζέλου την περίοδο που βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία ανάδειξης νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ το έτος 2007....
... Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν δήλωσε «εκσυγχρονιστής», αλλά «Σημιτικός».
Ο Γιώργος Παπανδρέου γνώριζε επίσης ότι τα εργασιακά ζητήματα και το ασφαλιστικό με τα οποία ο Ανδρέας Λοβέρδος καταπιάνεται σήμερα και τα οποία δημιουργούν πολιτικές και πολιτειακές παρενέργειες, δεν θα άφηναν περιθώρια ή τουλάχιστον δεν θα εξασφάλιζαν πολύτιμο χρόνο στον σημερινό υπουργό Εργασίας, ώστε να συμμετάσχει σε εσωκομματικές διαδικασίες οι οποίες θα μπορούσαν να προσλάβουν χαρακτηριστικά ίντριγκας ή ακόμη και υπονόμευσης στο μέλλον. Η τοποθέτηση του Ανδρέα Λοβέρδου ήταν προγραμματισμένη, ώστε εκείνος να «καεί» πολιτικά.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος ήδη αισθάνεται την πίεση που δημιουργεί η σκληρή αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ στο ασφαλιστικό και στο εργασιακό. Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου τον έριξε στον λάκκο των λεόντων, των εσωκομματικών λεόντων, ενώ τα ΜΜΕ κάνουν λόγο για “μεγάλες ζαριές”. Παιχνίδι ισορροπίας λέγεται αυτό.
Τα εργασιακά και το ασφαλιστικό ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου για την ανάπτυξη συγκρουσιακών διαδικασιών μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Στο βαθύ ΠΑΣΟΚ ήδη έχει ξεκινήσει σφοδρή κριτική για την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Σε άλλη περίπτωση ή αν την χώρα κυβερνούσε κάποιος άλλος κομματικός μηχανισμός οι αντιδράσεις θα σάρωναν τους πάντες και τα πάντα.
Η οικονομική κρίση που πλήττει και θα πλήξει ακόμη περισσότερο τη χώρα είναι το όχημα για την εφαρμογή σκληρών πολιτικών για την ολοκλήρωση του σχεδίου υποτέλειας.
Ο Γιώργος Παπανδρέου τα γνώριζε όλα αυτά. Έτσι φρόντισε να τοποθετήσει σε υπουργικές θέσεις στις οποίες η φθορά θα μπορούσε να θεωρείται δεδομένη πρόσωπα τα οποία στο μέλλον θα ήταν δυνατόν να αποτελέσουν τους εσωκομματικούς πόλους αμφισβήτησης της πολιτικής ηγεσίας του.
Η Άννα Διαμαντοπούλου τοποθετήθηκε στο υπουργείο Παιδείας, εκεί δηλαδή από όπου όλοι οι υπουργοί «φεύγουν νύχτα». Ο Ευάγγελος Βενιζέλος τοποθετήθηκε στο υπουργείο Άμυνας έχοντας από πάνω τον ευπροσάρμοστο Θεόδωρο Πάγκαλο και ακριβώς από κάτω έναν από τους στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, τον Πάνο Μπεγλίτη.
Ο πάλαι ποτέ «σκληρός εκσυγχρονιστής» Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ακολουθεί ένα είδος επικοινωνιακής πολιτικής – διάσωσης μέσα από τα παραδοσιακά ΜΜΕ, γεγονός το οποίο, χωρίς να λέγεται, ενοχλεί το Μέγαρο Μαξίμου, τοποθετήθηκε στο υπουργείο Οικονομίας, όπου τα μαλλιά όλων των υπουργών «ασπρίζουν γρήγορα».
Κίνημα μέσα στο κίνημα ...???
Σήμερα κάποιοι κάνουν λόγο για δημιουργία «Κινήματος εντός του κινήματος». Ήδη από την κοινοβουλευτική ομάδα έχουν διαγραφεί τρεις βουλευτές, επειδή τόλμησαν να διαφωνήσουν με τις κεντρικές επιλογές σε ότι έχει να κάνει με την υιοθέτηση των μέτρων που θα βοηθήσουν τη χώρα να βγει από την κρίση. Μέσα σε λίγους μήνες έχουν καταγραφεί δύο παραιτήσεις στελεχών της κυβέρνησης, της κας Γκερέκου και του κου Ρόβλια.
Μέσω του πολιτικού ρεπορτάζ διοχετεύεται εντέχνως η άποψη του Γιώργου Παπανδρέου ότι «εγώ δεν κυβερνώ με 153 βουλευτές». Εξ’ άλλου ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά ποιες μπορεί να είναι οι παρενέργειες της ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ιδιαίτερα δε όταν το τοπίο στο πολιτικό σκηνικό παραμένει θολό και οι αναλυτές εκτιμούν ότι θα υπάρξουν ριζικές αλλαγές το ερχόμενο φθινόπωρο. Η χώρα μπορεί να βρίσκεται σε κατάσταση ομηρίας, αλλά σίγουρα ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θέλει ένα ΠΑΣΟΚ σε ομηρία.
Η εκλογολογία έχει αποκτήσει την τιμητική της, ενώ έχει ξεκινήσει η πασαρέλα των «υποψηφίων προς αποχώρηση από το κυβερνητικό σχήμα», οι οποίοι κατά περίεργη σύμπτωση είναι, αν όχι οι πιο πιστοί στον Γιώργο Παπανδρέου, τότε σίγουρα οι πιο ακίνδυνοι: Λούκα Κατσέλη, Παύλος Γερουλάνος, Κατερίνα Μπατζελή, Ιωάννης Πανάρετος, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και Τίνα Μπιρμπίλη.
Την ερχόμενη Κυριακή θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στην Αθήνα στην οποία θα συμμετέχουν εκατοντάδες στελέχη του ΠΑΣΟΚ και την οποία διοργανώσει η «Αριστερή Πρωτοβουλία» του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να εξαπολύει τα βέλη του και να υπενθυμίζει τον ιστορικό χαρακτήρα του Κινήματος. Ο ίδιος δήλωσε ότι «πρόσωπα στο ΠΑΣΟΚ υπηρετούν διεθνή συμφέροντα». Στην πραγματικότητα το βαθύ ΠΑΣΟΚ είναι περιθωριοποιημένο ενώ τα συνδικάτα μπορούν μερικώς να ελεγχθούν.
Κάποιοι διακινούν πληροφορίες ότι ο Χάρης Παμπούκης έχει προτείνει για τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ίσως το Μέγαρο Μαξίμου έχει δώσει εντολή να καεί, με τρόπο επί της ουσίας αναίμακτο ένα τέτοιο σενάριο.
Όσοι, όμως, γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα προχωρούν σε μια άλλου είδους ανάλυση. Ο Γιώργος Παπανδρέου γνώριζε εκ των προτέρων ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες των κυβερνητικών επιλογών στα εργασιακά και στο ασφαλιστικό. Πιθανότατα γνώριζε και την κατάσταση της οικονομίας όταν αναλάμβανε καθήκοντα πρωθυπουργού. Οι πολιτικοί συντάκτες, δεν «ανακάλυψαν σήμερα την Αμερική», ούτε βέβαια τον ρόλο για τον οποίο προορίζονταν υπουργοί όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος. Το κυβερνητικό σχήμα είναι αδύναμο και κάποιοι από την παλιά φρουρά τον ΠΑΣΟΚ (όσοι δηλαδή δεν έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα) εκφράζουν ήδη αμφιβολίες σχετικά με το αν θα καταφέρει η κυβέρνηση να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της παρούσας συγκυρίας. Αλήθεια ήθελε ο Γιώργος Παπανδρέου ένα σχήμα αδύναμο; Ο ίδιος θα παραμείνει πρωθυπουργός. Θα παραμείνουν, όμως, όλοι οι υπουργοί στις θέσεις τους; Στην κυβέρνηση θα παραμείνουν όσοι προορίζονται για πολιτική εξόντωση. Οι στενοί συνεργάτες θα αποσυρθούν για λίγο με έντεχνο τρόπο, μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Πιθανότατα ο πρωθυπουργός έχει δημιουργήσει έναν μηχανισμό αυτορρύθμισης, μέσα από τον οποίο θα εκτεθούν, ή άλλως θα «καούν», πολλά από τα πρόσωπα που συγκρότησαν την κυβέρνηση της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Κάποιοι προορίζονταν ώστε να καταρρεύσουν υπό το βάρος της πίεσης που γεννούν οι συνθήκες. Στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν βέβαιο ότι όποτε και αν πραγματοποιηθούν εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα τις ξανακερδίσει.
Το ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι το εξής: Με ποιες δυνάμεις και μέσα σε ποιες συνθήκες; Μήπως υπολογίζουν στον νέο πολιτικό φορέα του Φώτη Κουβέλη (αν δεν κάνει το ιστορικό σφάλμα να συμπράξει έστω και υπό τη μορφή του «ανεξάρτητου» με την Ντόρα Μπακογιάννη);
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου