
Του Γιάννη Σπ. Παργινού
Οικονομολόγου - Δημοσιογράφου
-----------
Η μέχρι τώρα παντοιοτρόπως επιδειχθείσα κυβερνητική ατολμία, ασάφεια, αναποφασιστικότητα, υποχωρητικότητα και αναβλητικότητα, έφεραν πρωθυπουργό και κυβέρνηση προ μυρίων αδιεξόδων και την κυβερνώσα παράταξη στα πρόθυρα του εμφύλιου σπαραγμού. Τις τελευταίες ημέρες ο πολιτικά δυστυχής κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος δέχεται τα πυρά πανταχόθεν με το άλλοθι της κακής επικοινωνιακής πολιτικής του. Είναι ένα από τα κακά πολιτικά σημάδια των καιρών. Η πολιτική της κυβέρνησης είναι ανύπαρκτη ή ελλειμματική ή εσφαλμένη. Πως λοιπόν να καλυφθούν όλα αυτά.?
Η κυβέρνηση – η όποια κυβέρνηση θα βρισκόταν αυτήν την περίοδο στην εξουσία – καλείται να διαχειριστεί το συνεχώς διογκούμενο δημόσιο χρέος και τα επικινδύνως αυξανόμενα δημόσια ελλείμματα σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Μια κρίση που βλέπει τα έσοδα από τουρισμό και ναυτιλία να μειώνονται, την έλλειψη ρευστού να πνίγει την αγορά με αποτέλεσμα να περιορίζονται οι πωλήσεις, να μην εισπράττεται ΦΠΑ, να μην εισρέει χρήμα στα δημόσια ταμεία και οι πολίτες ή τα νομικά πρόσωπα να μην είναι σε θέση να εκπληρώσουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις . Ταυτόχρονα, εξαιτίας των ανωτέρω εκτεθέντων, επιβάλλεται η σύνταξη ενός προϋπολογισμού για το 2010 τόσο σκληρού και αντιλαϊκού που θα εντείνει και θα διευρύνει ακόμα περισσότερο τις όποιες κοινωνικές δυσαρέσκειες υπάρχουν. Οι εν λόγω κοινωνικές δυσαρέσκειες θα εκδηλωθούν στην διάρκεια ενός Χειμώνα κατά τον οποίον η εθνική μας οικονομία θα επιτηρείται από τις Βρυξέλλες, η χώρα μας θα υποχρεούται να εξισώσει τα όρια εργασιακού βίου ανδρών και γυναικών, και τα ασφαλιστικά μας ταμεία θα επιζητούν μονίμως την κρατική συμβολή, ενώ οι ευαίσθητοι τομείς της υγείας και της Παιδείας θα συνεχίσουν να πυορροούν. Πλάι σε όλα αυτά, η Δημόσια Διοίκηση θα ταλαιπωρεί τον ήδη στην ίδια του την πατρίδα λίαν και ποικιλοτρόπως κατατρεγμένο έλληνα πολίτη.
Η διαχείριση όλων των ανωτέρω προϋποθέτει την ύπαρξη μιας κυβέρνησης με νωπή την λαϊκή εντολή που θα χαράξει μακρόχρονη πολιτική πορεία και δεν θα εξαντλείται η θητεία της μέσα στο δίμηνο ή το τετράμηνο, όπως η παρούσα που ούτως ή άλλως ο πολιτικός της ορίζοντας περιορίζεται μέχρι την συνταγματική εκπνοή της θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η δήλωση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γιάννη Παπαθανασίου…, « πρέπει να γίνουν, όσα δεν έγιναν στη διάρκεια πολλών χρόνων.. », είναι η πικρή αλήθεια που παραπέμπει σε μια άλλη πικρή αλήθεια. Η κυβέρνηση δεν διαθέτει ούτε χρόνο, ούτε επιρροή, ούτε γόητρο, ούτε σθένος. Επιπλέον δε πικρή αλήθεια είναι, ότι την παρούσα πολύμορφη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση δεν μπορεί να την διαχειριστεί ένας πρωθυπουργός που δεν μπορεί να αναδομήσει την κυβέρνησή του καθώς οι βαρόνοι της ίδιας της κυβέρνησής του αυτοχαρακτηρίζονται αναντικατάστατοι και άρα αμετάθετοι. Πικρή αλήθεια είναι ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει όταν δεν μπορεί να αλλάξει ή απλά να μεταθέσει περιφερειάρχες. Πικρή επίσης αλήθεια είναι ότι, μια παράταξη δεν μπορεί να κυβερνήσει όταν τα στελέχη της αλληλοσπαράσσονται και αλληλοδιαγκωνίζονται για την νομή και μόνον της εφήμερης εξουσίας των.
Η διαχείριση όλων των ανωτέρω προϋποθέτει την ύπαρξη μιας κυβέρνησης με νωπή την λαϊκή εντολή που θα χαράξει μακρόχρονη πολιτική πορεία και δεν θα εξαντλείται η θητεία της μέσα στο δίμηνο ή το τετράμηνο, όπως η παρούσα που ούτως ή άλλως ο πολιτικός της ορίζοντας περιορίζεται μέχρι την συνταγματική εκπνοή της θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η δήλωση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γιάννη Παπαθανασίου…, « πρέπει να γίνουν, όσα δεν έγιναν στη διάρκεια πολλών χρόνων.. », είναι η πικρή αλήθεια που παραπέμπει σε μια άλλη πικρή αλήθεια. Η κυβέρνηση δεν διαθέτει ούτε χρόνο, ούτε επιρροή, ούτε γόητρο, ούτε σθένος. Επιπλέον δε πικρή αλήθεια είναι, ότι την παρούσα πολύμορφη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση δεν μπορεί να την διαχειριστεί ένας πρωθυπουργός που δεν μπορεί να αναδομήσει την κυβέρνησή του καθώς οι βαρόνοι της ίδιας της κυβέρνησής του αυτοχαρακτηρίζονται αναντικατάστατοι και άρα αμετάθετοι. Πικρή αλήθεια είναι ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει όταν δεν μπορεί να αλλάξει ή απλά να μεταθέσει περιφερειάρχες. Πικρή επίσης αλήθεια είναι ότι, μια παράταξη δεν μπορεί να κυβερνήσει όταν τα στελέχη της αλληλοσπαράσσονται και αλληλοδιαγκωνίζονται για την νομή και μόνον της εφήμερης εξουσίας των.
Η μακροημέρευση στην εξουσία της παρούσας κυβέρνησης μόνον ακυβερνησία και αναποτελεσματικότητα μπορεί να παράσχει, με οδυνηρές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες για την χώρα. Επιπλέον δε, μια μεγαλύτερη από τη διαφαινόμενη στις δημοσκοπήσεις εκλογική ήττα της κυβερνώσας παράταξης θα οδηγούσε όχι μόνον στην αλλαγή κόμματος στην εξουσία αλλά και στην μετεκλογική πολυδιάσπαση της Νέας Δημοκρατίας, ενδεχόμενο μη αποκλειόμενο και λίαν επιβλαβές για την από εκεί και πέρα εύρυθμη λειτουργία της ίδιας της Δημοκρατίας μας.
Φυσικά, υπάρχει και το αντίθετο επιχείρημα, ότι…, « θα ήταν πολιτική αυτοκτονία να διενεργήσεις εκλογές όταν είναι σίγουρο ότι τις χάνεις…».!
Σ αυτό το διόλου ευκαταφρόνητο αντιτείνεται το επίσης πολιτικά σοφό…, « είναι πολιτική ανδρεία να καταφεύγεις στην λαϊκή ετυμηγορία, έστω κι αν παραχωρείς την εξουσία στον αντίπαλο… ».! Είναι ίδιον των ηγετών να κατανοούν την ώρα της αποχώρησης τους, και να την πραγματοποιούν…!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου