Παραίτηση του Χρήστου Βερελή και πολιτικές προεκτάσεις.

Η παραίτηση του πρώην υπουργού των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη από το βουλευτικό αξίωμα ήταν ο κεραυνός εν αιθρία στο ανοιξιάτικο μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής. Το όνομα του Αιτωλοακαρνάνα πολιτικού φέρεται να εμπλέκεται στην νέα υπόθεση δωροδοκιών από την γερμανική εταιρεία ΜΑΝ για την αγορά λεωφορείων και τρόλεϊ των ΗΛΠΑΠ κατά την εποχή που κατείχε τον θώκο του υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών σε κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη. Η εν λόγω εξέλιξη σε συνδυασμό με την φημολογούμενη εμπλοκή και άλλων αστέρων του εκσυγχρονιστικού μπλοκ σε σκανδαλώδεις υποθέσεις – όπως Siemens, TOR M 1, C4 I, Patriot κλπ – που ήδη διερευνά η Δικαιοσύνη και με μη αποκλειόμενες προφυλακίσεις εντός των προσεχών ημερών κατά πολλούς έμπειρους κοινοβουλευτικούς ανοίγει την « πόρτα του φρενοκομείου » με απρόβλεπτες και μη ελεγχόμενες συνέπειες για ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα.
Παρά το αρχικό « μούδιασμα » από την παραίτηση του Χρήστου Βερελή, μπορούν να γίνουν πολλαπλές αναγνώσεις στην υπόθεση αυτή που δεν θα κλείσει γρήγορα, όπως πολλοί καλά γνωρίζοντες υποστηρίζουν. Με έναν πρόχειρο επιχειρούμενο πολιτικό ισολογισμό, η παραίτηση του πρώην υπουργού μπορεί να εκληφθεί και υπέρ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφού το επιχείρημα « εμείς έχουμε ευθιξία και παραιτούμαστε για να διευκολύνουμε το έργο της δικαιοσύνης » σε συσχετισμό με την « επίμονα αρνούμενη παραίτηση » του γαλάζιου Αριστοτέλη Παυλίδη, μπορεί να λειτουργήσει ενισχυτικά στην επικοινωνιακή πολιτική της Ιπποκράτους. Μια δεύτερη ανάγνωση όμως λειτουργεί υπέρ της επαναφοράς στην μνήμη των ελλήνων πολιτών της κακής και απωθητικής κυβερνητικής συμπεριφοράς πράσινων στελεχών μέχρι και τις εκλογές του 2004 που έστρεψαν μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας υπέρ της Νέας Δημοκρατίας και του Κώστα Καραμανλή προσωπικά. Επιπλέον, μια Τρίτη ανάγνωση της ίδιας πάντα υπόθεσης, της παραίτησης του Αιτωλοακαρνάνα πολιτικού, είναι δυνατόν να οδηγήσει σε σύγκριση πράσινης και γαλάζιας διακυβέρνησης και αφού καταλήξει στο ισοπεδωτικό επιχείρημα…, « και οι δύο όμοιοι είναι… », να στρέψει το εκλογικό σώμα είτε σε μια μεγάλη αποχή από τις επικείμενες κάλπες – η Κυριακή της Πεντηκοστής και η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος που την ακολουθεί ενισχύει αυτήν την αντίδραση – είτε να λειτουργήσει απαξιωτικά για τα δύο μεγάλα κόμματα ενισχύοντας τα μικρότερα της αριστεράς ή της δεξιάς όχθης. Παράλληλα, μια μεγάλη αποχή από τις κάλπες δύναται να ενισχύσει την ανάγκη δημιουργίας νέου κόμματος που θα λειτουργήσει καταλυτικά στο γενικότερο πολιτικό μας σύστημα. Η όποια αντίδραση της κοινής γνώμης θα σχηματοποιηθεί από τα γεγονότα που θα λάβουν χώρα από αύριο μέχρι και τις 7 Ιουνίου και θα εκφραστεί στην κάλπη των ευρωεκλογών. Ένα είναι σίγουρο. Η ελληνική κοινωνία θα αντιδράσει. Από το είδος δε και το εύρος της αντίδρασης του εκλογικού σώματος θα εξαρτηθούν και οι μετά την εβδόμη Ιουνίου πολιτικές εξελίξεις.