Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι το παιγνίδι των όποιων πολιτικών εντυπώσεων αναδείξουν οι κάλπες των ευρωεκλογών επιφυλάσσει και τις απρόσμενες εκπλήξεις. Ποιες είναι αυτές…??? Η διαφορά του 3 % του πρώτου κόμματος από το δεύτερο έχει αναγορευτεί από τις δημοσκοπήσεις – και σ αυτή την εκτίμηση συγκλίνουν όλοι – ως ο μαγικός αριθμός από τον οποίο θα εξαρτηθούν οι γενικότερες πολιτικές αλλά και οι όποιες εσωκομματικές εξελίξεις στην χώρα μας.
Στην περίπτωση που η διαφορά του φερόμενου ως πρώτου κόμματος, του ΠΑΣΟΚ εν προκειμένω, είναι μικρότερη από το 3 %, η ήττα της Νέας Δημοκρατίας θα είναι διαχειρήσιμη. Ο πρωθυπουργός θα έχει επιτύχει « περιφανή νίκη » – με τη συνηγορία της επιχειρηματολογίας περί ευρωεκλογών και χαλαρής ψήφου – και αναμφίβολα θα είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης τόσο έναντι των εν δυνάμει επιγόνων του όσο και στη διακομματική πολιτική αντιπαράθεση. Θα μπορέσει να επιβάλλει την πολιτική που θα κρίνει αναγκαία και οι όποιοι αμφισβητίες θα απολέσουν τα επιχειρήματά τους. Κατ αναλογία, το πρόβλημα θα εντοπιστεί στην ηγεσία της Ιπποκράτους, η ικανότητα της οποίας εν πολλοίς θα αμφισβητηθεί. Το πολιτικό ισοζύγιο θα γύρει υπέρ της κυβερνώσας παράταξης και του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή προσωπικά.
Στην περίπτωση όμως που - όπως οι δημοσκόποι επιμένουν – η διαφορά είναι μεγαλύτερη του μαγικού 3%, τότε νικητής του πολιτικού παιγνίου αναδεικνύεται ο Γιώργος Παπανδρέου, οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι αφοπλίζονται, η πορεία προς το θρίαμβο των εθνικών εκλογών οποτεδήποτε κι αν αυτές διεξαχθούν χαράσσεται ανεξίτηλα και το όποιο πρόβλημα μετατοπίζεται στην νυν κυβερνώσα παράταξη και μεταλλάσσεται σε πραγματικό πολιτικό καρκίνωμα τόσο διακυβέρνησης της χώρας όσο και σε εσωκομματικό συσχετισμό δυνάμεων. Ο πρωθυπουργός θα είναι αδύναμος να κυβερνήσει, θα καταλήξει άβουλος και άπραγος ηγέτης οι δε επίγονοι θα επιδοθούν σε έναν ανηλεή πόλεμο προς κατάκτηση του κομματικού προεδρικού θώκου.
Οι εν λόγω παρατηρήσεις αναδεικνύουν και την κρισιμότητα της προεκλογικής μάχης ενόψει της μητέρας των πολιτικών μαχών, της Κυριακής της Πεντηκοστής 7 Ιουνίου. Οι ευρωεκλογές εύκολα μπορεί να πει κανείς ότι απλά είναι η πολιτική πρόφαση για την μεγάλη πολιτική σύγκρουση.
Στην περίπτωση που η διαφορά του φερόμενου ως πρώτου κόμματος, του ΠΑΣΟΚ εν προκειμένω, είναι μικρότερη από το 3 %, η ήττα της Νέας Δημοκρατίας θα είναι διαχειρήσιμη. Ο πρωθυπουργός θα έχει επιτύχει « περιφανή νίκη » – με τη συνηγορία της επιχειρηματολογίας περί ευρωεκλογών και χαλαρής ψήφου – και αναμφίβολα θα είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης τόσο έναντι των εν δυνάμει επιγόνων του όσο και στη διακομματική πολιτική αντιπαράθεση. Θα μπορέσει να επιβάλλει την πολιτική που θα κρίνει αναγκαία και οι όποιοι αμφισβητίες θα απολέσουν τα επιχειρήματά τους. Κατ αναλογία, το πρόβλημα θα εντοπιστεί στην ηγεσία της Ιπποκράτους, η ικανότητα της οποίας εν πολλοίς θα αμφισβητηθεί. Το πολιτικό ισοζύγιο θα γύρει υπέρ της κυβερνώσας παράταξης και του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή προσωπικά.
Στην περίπτωση όμως που - όπως οι δημοσκόποι επιμένουν – η διαφορά είναι μεγαλύτερη του μαγικού 3%, τότε νικητής του πολιτικού παιγνίου αναδεικνύεται ο Γιώργος Παπανδρέου, οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι αφοπλίζονται, η πορεία προς το θρίαμβο των εθνικών εκλογών οποτεδήποτε κι αν αυτές διεξαχθούν χαράσσεται ανεξίτηλα και το όποιο πρόβλημα μετατοπίζεται στην νυν κυβερνώσα παράταξη και μεταλλάσσεται σε πραγματικό πολιτικό καρκίνωμα τόσο διακυβέρνησης της χώρας όσο και σε εσωκομματικό συσχετισμό δυνάμεων. Ο πρωθυπουργός θα είναι αδύναμος να κυβερνήσει, θα καταλήξει άβουλος και άπραγος ηγέτης οι δε επίγονοι θα επιδοθούν σε έναν ανηλεή πόλεμο προς κατάκτηση του κομματικού προεδρικού θώκου.
Οι εν λόγω παρατηρήσεις αναδεικνύουν και την κρισιμότητα της προεκλογικής μάχης ενόψει της μητέρας των πολιτικών μαχών, της Κυριακής της Πεντηκοστής 7 Ιουνίου. Οι ευρωεκλογές εύκολα μπορεί να πει κανείς ότι απλά είναι η πολιτική πρόφαση για την μεγάλη πολιτική σύγκρουση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου