Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Γραμμένο το 1949, το συγκλονιστικό έργο «Ο θάνατος του εμποράκου» του
Αμερικανού συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ κρύβει κάτω από την επιφάνεια,
σύμφωνα με τον ποιητή Γιάννη Βαρβέρη, ένα δοκίμιο κοινωνικής κριτικής.
Το έργο, κλασικό δείγμα του αμερικανικού ρεαλισμού, περιγράφει αδρά
τη λειτουργία ενός κυρίαρχου κοινωνικού συστήματος που βασίζεται στη
δύναμη της ελπίδας και των ψευδαισθήσεων που καταλήγουν σε οικτρή
διάψευση, συντρίβοντας το όνειρο για μια καλύτερη ζωή.
Ο μύθος υφαίνεται γύρω από τον εμβληματικό χαρακτήρα του Γουίλι
Λόμαν, ενός κατάκοπου από τη ματαιότητα της προσπάθειας εμποράκου, ο
οποίος κατρακυλά βαθμηδόν από το ύψος των προσδοκιών που καλλιέργησε
στους δικούς του και μπροστά στο αδιέξοδο αποφασίζει να αυτοκτονήσει με
το αυτοκίνητό του προκειμένου η οικογένειά του να εισπράξει την ασφάλεια
ζωής.
Ο πρωταγωνιστής είναι ένας άνθρωπος ηττημένος, που, ωστόσο, αρνείται
να δει το σύστημα που τον νίκησε και επιμένει να δηλώνει την πίστη του
σε αυτό, καθώς όλα γύρω του καταρρέουν, αρκεί τα παιδιά του να
εισπράξουν τα ασφάλιστρα για να πάρουν τη σκυτάλη και να συνεχίσουν τον
διαρκή ανήφορο για πρόοδο.
Περπατώντας στους δρόμους του αθηναϊκού κέντρου με τα μάτια ανοιχτά,
θα δει κανείς πολλούς ανθρώπους που συνθλίβονται καθημερινά στις
μυλόπετρες όπως ο Γουίλι Λόμαν. Περιοχές όπου άλλοτε έσφυζαν από ζωή,
επιτρέποντας το δικαίωμα να ελπίζεις ότι τα πράγματα θα μπορούσαν και να
πάνε καλύτερα, σήμερα είναι έρημες, γεμάτες σκοτεινές βιτρίνες και
ενοικιαστήρια.
Δεν πρόκειται για εισαγόμενη κρίση, ούτε και κατά την προσφιλή
συνήθεια του Μαξίμου μπορεί να αποδοθεί και αυτό το κύμα της αποτυχίας
στις χρόνιες παθογένειες. Η χώρα έχει την πανευρωπαϊκή πρωτιά και στις
πτωχεύσεις επιχειρήσεων και αυτό αποτελεί άλλο ένα «επίτευγμα» της
κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Όπως σημειώνουν στη Βουλή όλες οι πτέρυγες της αντιπολίτευσης, με τα
αβάσταχτα ενοίκια, το θεόρατο κόστος ενέργειας, τη μείωση της
αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών, το απαγορευτικό επιτόκιο δανεισμού,
τα «φέσια» του Δημοσίου που στερούν χρήμα από την άνυδρη αγορά και μια
κυβέρνηση σύμμαχο των καρτέλ και εχθρό των μικρομεσαίων, κανείς δεν
εκπλήσσεται που η Ελλάδα κατέχει τη θλιβερή πανευρωπαϊκή πρωτιά στις
χρεοκοπίες επιχειρήσεων.
Σύμφωνα με τη Eurostat, στο γ’ τρίμηνο του 2025 οι ελληνικές
επιχειρήσεις -σχεδόν μία στις δύο- κατέγραψαν άνοδο στα λουκέτα, που
φτάνει το 47,8%, σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο.
Το ποσοστό αυτό αποτελεί τη χειρότερη επίδοση στην Ε.Ε. (ακολουθούν
πολύ πίσω η Πολωνία και η Τσεχία με αυξήσεις 17,3% και 17,2% αντίστοιχα,
όταν ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι μόλις 4,4%).
Σε βάθος τετραετίας η εικόνα είναι ακόμα πιο γκρίζα: η Eurostat
αναφέρει ότι οι χρεοκοπίες στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 572,6% σε σχέση με
το 2021.
Προκαλώντας εκνευρισμό, ο Κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται ότι φταίει… το
ηλεκτρονικό εμπόριο, λες και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές οικονομίες δεν το
έχουν ανακαλύψει ακόμα.
«Ελπίζω ότι για εμένα θα υπάρξει καριέρα και έξω από την πολιτική»
δήλωσε προχθές από την Οξφόρδη ο πρωθυπουργός. Το αυτό ελπίζουμε κι
εμείς. Και σύντομα, μάλιστα.
https://www.antinews.gr/158549/politiki/kai-syntoma-malista-kyriako/
