O
Aλέξης Τσίπρας μίλησε χθες με όρους ταξικούς και απευθύνθηκε σε πολύ
συγκεκριμένο ακροατήριο. Από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
κοίταξε ευθέως προς την πλευρά των «μη εχόντων» - τους κοινωνικά
αδύναμους,
τον κόσμο της εργασίας και την χαμηλή μεσαία τάξη -, έκανε αντιπαραβολή ανάμεσα στο δικό του «Μνημόνιο με τον λαό» και το «Μνημόνιο Μητσοτάκη με τις ελίτ», κι έθεσε καθαρά τους άξονες του προεκλογικού του αφηγήματος.
Μαζί, έθεσε και τα διλήμματα της κάλπης. Είπε πως «τίποτα από όσα νομοθετούμε αυτή την περίοδο και όσα θα νομοθετήσουμε το επόμενο διάστημα υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας, δεν ήταν νομοτέλεια να γίνουν», δεσμεύτηκε για «πολιτική αναδιανομής» παραπέμποντας στον Ανδρέα Παπανδρέου, και έβαλε καθαρά τα πρώτα προεκλογικά ερωτήματα: «Ποιος έριξε την Ελλάδα στα βράχια της χρεοκοπίας και ποιος την έβγαλε από τη κρίση;». «Ποιος έστησε το γαϊτανάκι της διαπλοκής και της διαφθοράς και ποιος παλεύει για δικαιοσύνη;».
«Ποιος κατάφερε, με το ένα δέκατο της δημοσιονομικής προσαρμογής, να πετύχει πλεονάσματα και να πιάνει τους στόχους και ποιοι έβαζαν μέτρα αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να πιάσουν τους στόχους;». «Ποιοι είχαν τη συνήθεια να χαντακώνουν βαθιά στα συρτάρια τις λίστες της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής».
Η ιδεολογική πόλωση
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, κατά την κυβερνητική ανάλυση τουλάχιστον, θα κρίνουν και την εκλογική αναμέτρηση όχι μόνον ως προς τον νικητή και τα ποσοστά του, αλλά – κυρίως – ως προς την μακροπρόθεσμη αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος και τους κυρίαρχους πόλους του. Και η τακτική των σκληρών διαχωριστικών γραμμών θα γίνεται όλο και πιο οξεία το επόμενο διάστημα, σε μια επιλογή πολωτική μεν όπως αναγνωρίζουν κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, αλλά και «επιβεβλημένης ιδεολογικής ευκρίνειας» όπως συμπληρώνουν.
Εξ ου και η χθεσινή ταύτιση από τον πρωθυπουργό του αρχηγού της ΝΔ με το ΔΝΤ – «ο κύριος Μητσοτάκης είναι το alter ego του Πολ Τόμσεν» είπε ο Αλέξης Τσίπρας για να προσθέσει «ψηφίζεις ΝΔ και σου έρχεται πακέτο το ΔΝΤ». Εξ ου και το μήνυμα Τσίπρα ότι το πρόγραμμα της ΝΔ αποτελεί συνειδητό «τέταρτο Μνημόνιο», το οποίο ο Κυριάκος Μητοστάκης «εάν εκλεγεί, θα το εφαρμόσει οικειοθελώς, χωρίς το άλλοθι της πίεσης των δανειστών». Κι εξ ου επίσης και η ανάδειξη, πέραν της νεοφιλελεύθερης ατζέντας της ΝΔ, και των διαχωριστικών γραμμών σε επίπεδο πολιτικής ηθικής, με την επισήμανση ότι «ήρθε η ώρα να δώσουμε το τελικό χτύπημα στο καθεστώς σήψης, της διαφθοράς και της διαπλοκής».
Εν ολίγοις, ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση επιχειρούν να φέρουν τον πυρήνα της πολιτικής σύγκρουσης στο ιδεολογικό και ηθικό γήπεδο, με στόχευση προφανή: Την επανασύνδεση με τις μη προνομιούχες κοινωνικές ομάδες, την αύξηση της – σταθερά χαμηλής – συσπείρωσης των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, και την ενεργοποίηση των αντιδεξιών αντανακλαστικών του «σώματος» των αναποφάσιστων που προέρχονται κυρίως από τις τάξεις των απογοητευμένων κεντροαριστερών.
Η συνταγή Μητσοτάκη
Απέναντι σ’ αυτή την τακτική, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να απαντήσει με οικονομική συνταγή «σύγχρονου και υπεύθυνου» νεοφιλελευθερισμού. Επενδύει στην βαριά φορολογική κόπωση της μεσαίας τάξης, δεν κρύβει την πρόθεσή του για λιγότερο κοινωνικό κράτος προς όφελος της ελεύθερης αγοράς, και υπόσχεται δουλειές δια της στήριξης της επιχειρηματικότητας έστω και σε βάρος της κοινωνικής αλληλεγγύης.
«Η κυβέρνηση υπερφορολόγησε τη μεσαία τάξη και διέλυσε την παραγωγική οικονομία για να παράγει πλεονάσματα μεγαλύτερα από αυτά που της ζητούσαν οι Ευρωπαίοι πιστωτές για να μπορέσει στη συνέχεια, τώρα λίγο πριν από τις εκλογές, να μοιράσει κάποια επιδόματα σε αυτούς που θεωρεί πολιτικούς πελάτες», είπε χθες χαρακτηριστικά στην συνέντευξή του στην RAI, για να προσθέσει: «Οι νέοι δεν μου ζητούν ούτε επιδόματα, ούτε ευκαιριακή απασχόληση στο Δημόσιο. Ευκαιρίες μου ζητούν για να φτιάξουν τη ζωή τους».
Κατ’ ουσία, ο πρόεδρος της ΝΔ διευκολύνει την τακτική των διαχωριστικών γραμμών και, στην πράξη, μπαίνει να παίξει στο γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώντας ενδεχομένως ότι η μάχη θα κριθεί στο κέντρο που δεν επιθυμεί περαιτέρω αριστερά ειδύλλια και πειράματα. Είναι μια προσέγγιση που θα μπορούσε να έχει πολιτική λογική εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε όντως στρέψει, εγκαίρως, την ΝΔ προς τα κεντροδεξιά. Με το σκάφος της συντηρητικής παράταξης όμως να μπατάρει συστηματικά στα θολά νερά των άκρων, ο προσεταιρισμός του κέντρου παραμένει αμφίβολο ζητούμενο. Και η… μη δημιουργική ιδεολογική ασάφεια Μητσοτάκη μπορεί και να τρακάρει πάνω στην σκληρή, ταξική καθαρότητα Τσίπρα…
τον κόσμο της εργασίας και την χαμηλή μεσαία τάξη -, έκανε αντιπαραβολή ανάμεσα στο δικό του «Μνημόνιο με τον λαό» και το «Μνημόνιο Μητσοτάκη με τις ελίτ», κι έθεσε καθαρά τους άξονες του προεκλογικού του αφηγήματος.
Μαζί, έθεσε και τα διλήμματα της κάλπης. Είπε πως «τίποτα από όσα νομοθετούμε αυτή την περίοδο και όσα θα νομοθετήσουμε το επόμενο διάστημα υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας, δεν ήταν νομοτέλεια να γίνουν», δεσμεύτηκε για «πολιτική αναδιανομής» παραπέμποντας στον Ανδρέα Παπανδρέου, και έβαλε καθαρά τα πρώτα προεκλογικά ερωτήματα: «Ποιος έριξε την Ελλάδα στα βράχια της χρεοκοπίας και ποιος την έβγαλε από τη κρίση;». «Ποιος έστησε το γαϊτανάκι της διαπλοκής και της διαφθοράς και ποιος παλεύει για δικαιοσύνη;».
«Ποιος κατάφερε, με το ένα δέκατο της δημοσιονομικής προσαρμογής, να πετύχει πλεονάσματα και να πιάνει τους στόχους και ποιοι έβαζαν μέτρα αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να πιάσουν τους στόχους;». «Ποιοι είχαν τη συνήθεια να χαντακώνουν βαθιά στα συρτάρια τις λίστες της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής».
Η ιδεολογική πόλωση
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, κατά την κυβερνητική ανάλυση τουλάχιστον, θα κρίνουν και την εκλογική αναμέτρηση όχι μόνον ως προς τον νικητή και τα ποσοστά του, αλλά – κυρίως – ως προς την μακροπρόθεσμη αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος και τους κυρίαρχους πόλους του. Και η τακτική των σκληρών διαχωριστικών γραμμών θα γίνεται όλο και πιο οξεία το επόμενο διάστημα, σε μια επιλογή πολωτική μεν όπως αναγνωρίζουν κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, αλλά και «επιβεβλημένης ιδεολογικής ευκρίνειας» όπως συμπληρώνουν.
Εξ ου και η χθεσινή ταύτιση από τον πρωθυπουργό του αρχηγού της ΝΔ με το ΔΝΤ – «ο κύριος Μητσοτάκης είναι το alter ego του Πολ Τόμσεν» είπε ο Αλέξης Τσίπρας για να προσθέσει «ψηφίζεις ΝΔ και σου έρχεται πακέτο το ΔΝΤ». Εξ ου και το μήνυμα Τσίπρα ότι το πρόγραμμα της ΝΔ αποτελεί συνειδητό «τέταρτο Μνημόνιο», το οποίο ο Κυριάκος Μητοστάκης «εάν εκλεγεί, θα το εφαρμόσει οικειοθελώς, χωρίς το άλλοθι της πίεσης των δανειστών». Κι εξ ου επίσης και η ανάδειξη, πέραν της νεοφιλελεύθερης ατζέντας της ΝΔ, και των διαχωριστικών γραμμών σε επίπεδο πολιτικής ηθικής, με την επισήμανση ότι «ήρθε η ώρα να δώσουμε το τελικό χτύπημα στο καθεστώς σήψης, της διαφθοράς και της διαπλοκής».
Εν ολίγοις, ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση επιχειρούν να φέρουν τον πυρήνα της πολιτικής σύγκρουσης στο ιδεολογικό και ηθικό γήπεδο, με στόχευση προφανή: Την επανασύνδεση με τις μη προνομιούχες κοινωνικές ομάδες, την αύξηση της – σταθερά χαμηλής – συσπείρωσης των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, και την ενεργοποίηση των αντιδεξιών αντανακλαστικών του «σώματος» των αναποφάσιστων που προέρχονται κυρίως από τις τάξεις των απογοητευμένων κεντροαριστερών.
Η συνταγή Μητσοτάκη
Απέναντι σ’ αυτή την τακτική, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να απαντήσει με οικονομική συνταγή «σύγχρονου και υπεύθυνου» νεοφιλελευθερισμού. Επενδύει στην βαριά φορολογική κόπωση της μεσαίας τάξης, δεν κρύβει την πρόθεσή του για λιγότερο κοινωνικό κράτος προς όφελος της ελεύθερης αγοράς, και υπόσχεται δουλειές δια της στήριξης της επιχειρηματικότητας έστω και σε βάρος της κοινωνικής αλληλεγγύης.
«Η κυβέρνηση υπερφορολόγησε τη μεσαία τάξη και διέλυσε την παραγωγική οικονομία για να παράγει πλεονάσματα μεγαλύτερα από αυτά που της ζητούσαν οι Ευρωπαίοι πιστωτές για να μπορέσει στη συνέχεια, τώρα λίγο πριν από τις εκλογές, να μοιράσει κάποια επιδόματα σε αυτούς που θεωρεί πολιτικούς πελάτες», είπε χθες χαρακτηριστικά στην συνέντευξή του στην RAI, για να προσθέσει: «Οι νέοι δεν μου ζητούν ούτε επιδόματα, ούτε ευκαιριακή απασχόληση στο Δημόσιο. Ευκαιρίες μου ζητούν για να φτιάξουν τη ζωή τους».
Κατ’ ουσία, ο πρόεδρος της ΝΔ διευκολύνει την τακτική των διαχωριστικών γραμμών και, στην πράξη, μπαίνει να παίξει στο γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώντας ενδεχομένως ότι η μάχη θα κριθεί στο κέντρο που δεν επιθυμεί περαιτέρω αριστερά ειδύλλια και πειράματα. Είναι μια προσέγγιση που θα μπορούσε να έχει πολιτική λογική εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε όντως στρέψει, εγκαίρως, την ΝΔ προς τα κεντροδεξιά. Με το σκάφος της συντηρητικής παράταξης όμως να μπατάρει συστηματικά στα θολά νερά των άκρων, ο προσεταιρισμός του κέντρου παραμένει αμφίβολο ζητούμενο. Και η… μη δημιουργική ιδεολογική ασάφεια Μητσοτάκη μπορεί και να τρακάρει πάνω στην σκληρή, ταξική καθαρότητα Τσίπρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου