Ο μήνας Αύγουστος πλησιάζει. Μαζί του έρχεται και το τέλος των μνημονίων. Κι από κατόπι, έρχεται κι η αποκάλυψη των πάσης φύσεως προθέσεων, αληθειών ή ψεμάτων, επιτυχιών ή αποτυχιών των όποιων πολιτικών εφαρμόστηκαν και με τα όποια αποτελέσματα αυτές επέφεραν.
Σ αυτήν, την μετά μνημονίων περίοδο, στοχεύουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, σ αυτήν επενδύουν πολιτικά κι επ αυτής δομείται ο πολιτικός λόγος κι η όποια δημόσια αντιπαράθεση.
Και συγκεκριμένα.! Οι δανειστές θα κριθούν, όχι μόνον για την όποια θετική ή αρνητική αποτελεσματικότητα των εκ μέρους τους επιλεχθεισών πολιτικών στην ελληνική κοινωνία αλλά και για την ευθύτητα και την ειλικρινή τους πρόθεση για την διευθέτηση του ελληνικού χρέους, την οποία οι ίδιοι υποσχέθηκαν πλείονος της μιας φοράς από το 2012 κι εντεύθεν και δη σε όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Η αντιπολίτευση, μείζονα κι ελάσσονα, για την όποια εναλλακτική πολιτική της πρόταση στην νέα εποχή καθώς κι από την όποια αυτοκριτική της για τυχόν σφάλματα, ολιγωρίες ή παραλείψεις, τόσο στην διάρκεια των χρόνων των μνημονίων, όσο και κατά την εποχή της αληθούς ή ψευδούς οικονομικής ευδαιμονίας κατά την προ του 2010 περίοδο.!
Ειδικά, η κυβέρνηση θα «ζυγισθεί» και θα «μετρηθεί» για το κατά πόσο οι πάσης φύσεως θυσίες, τις οποίες επέβαλε στην ελληνική κοινωνία, συνοδευόμενες κι από την πλήρη και καθ ολοκληρίαν απεμπόληση, όχι μόνον των λογής – λογής προεκλογικών υποσχέσεων και δεσμεύσεών της αλλά και κι από την πρωτόγνωρη ιδεολογική και πολιτική απογύμνωση μιας ολόκληρης παράταξης, την οποία πολλοί και πολύ…, προσδιορίζουν ως την παντελή απομυθοποίηση της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ στην Ελλάδα, απέδωσαν τα αναμενόμενα εθνικά αποτελέσματα ή απλά ήταν υποχωρήσεις σε ένα ανέντιμο κι ανυποχώρητο ευρωπαϊκό ιερατείο, το οποίο με την δική του σειρά εξυπηρετούσε ανομολόγητους οικονομικούς στόχους μιας Γερμανίας, κατά πολύ προσομοιάζουσας με ένα σύγχρονο Ράιχ...!!!
Αποκάλυψη τώρα
Ούτως ή άλλως, η «αποκάλυψη τώρα» είναι προ των πυλών.!
Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, η κυβέρνηση και οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου, ομόθυμα και ομόρρυθμα επικοινωνούν ένα και σαφές πολιτικό αφήγημα : «Καθαρή έξοδος από τα μνημόνια στις 20 Αυγούστου, χωρίς πιστοληπτική στήριξη όπως θέλει η ΕΚΤ κι ο Γιάννης Στουρνάρας, ρύθμιση του χρέους κατά τα υπεσχημένα των δανειστών κι έξοδος στις αγορές, κι εν τέλει, εκλογές στο τέλος της τετραετίας, - μαζί με τις αυτοδιοικητικές - , σε χρόνο κατά τον οποίο θα έχει εμπεδωθεί το δίκαιο της εφαρμοσθείσας κυβερνητικής πολιτικής και θα έχει δοθεί ευκαιρία στο κυβερνών κόμμα να ανακάμψει δημοσκοπικά και ταυτόχρονα να συνάψει τις προσδοκώμενες διακομματικές2 συμμαχίες με τους όμορους πολιτικούς χώρους και δη με το Κίνημα Αλλαγής».!
Κατά πόσον, όμως, αι βουλαί του Μεγάρου Μαξίμου, συνάδουν με εκείνες της Καγκελαρίας…:::
Είναι κοινός τόπος, πως σε αντίθεση με όσα υποστηρίζει και διαρρέει η κυβέρνηση, οι πληροφορίες και τα μηνύματα που έρχονται από τις Βρυξέλλες για την ελληνική οικονομία είναι εντελώς σε αντίθετη κατεύθυνση με τα όσα επίσημα υποστηρίζουν και διαρρέουν οι επιτελείς του μεγάρου Μαξίμου. Οι δανειστές βάζουν νέους όρους και δεδομένα στις διαπραγματεύσεις ενόψει της εξόδου από το πρόγραμμα. Ενώ η κυβέρνηση κάνει λόγο για «καθαρή» έξοδο στις 20 Αυγούστου, οι πληροφορίες που έρχονται για τη διευθέτηση του χρέους είναι δυσοίωνες. Και συγκεκριμένα, σε περίπτωση μη «απομείωσης» του χρέους μέχρι και την ημερομηνία εξόδου από τα μνημόνια, γίνεται λόγος για παράταση του ισχύοντος προγράμματος.!
Επιπλέον, όλων των ανωτέρω αναφερομένων, ακόμα και σ6την περίπτωση ευμενούς διευθέτησης του χρέους, κατά τις κυβερνητικές προσδοκίες, εύλογα γεννάται το ερώτημα : «Ποιοι όροι θα ακολουθήσουν την όποια διευθέτηση».; Είναι σαφές, πως η όποια απόφαση «απομείωσης χρέους» θα συνοδεύεται από όρους, ορόσημα και προϋποθέσεις που θα προστεθούν και θα ενταχθούν στην ούτως ή άλλως αυστηρή επιτήρηση υπό την οποία θα τεθεί η χώρα μετά το τέλος του προγράμματος. Θα προβλέπει διαδοχικά μέτρα ελάφρυνσης του χρέους εξαρτώμενα από παράγοντες όπως οι ρυθμοί της ανάπτυξης και των αποκρατικοποιήσεων, τα οποία θα υλοποιούνται υπό τον όρο της διατήρησης των διαρθρωτικών αλλαγών που έχουν συμφωνηθεί με την τρόικα.
Η τελική συμφωνία για την έξοδο της Ελλάδας από το μνημόνιο που αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το Eurogroup του Ιουνίου θα περιλαμβάνει και το χρέος, ξεκαθάρισε ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βάλντις Ντομπρόβσκις μιλώντας στην επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου κι απαντώντας σε σχετική ερώτηση του έλληνα ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπαδημούλη. Όπως σημείωσε, για το χρέος θα ακολουθηθούν οι κατευθυντήριες γραμμές που έχουν συμφωνηθεί στο Eurogroup, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν ονομαστικό κούρεμα, αλλά διευθέτηση στην εξυπηρέτησή του. «Η Επιτροπή είναι πλήρως δεσμευμένη να υπάρξει αυτή η συμφωνία πριν από το τέλος του προγράμματος», ξεκαθάρισε ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής. Σε ό, τι αφορά το ΔΝΤ σημείωσε ότι «εργαζόμαστε εποικοδομητικά», καθώς παρ’ όλο που δεν έχει μέχρι σήμερα παράσχει χρηματοδότηση στο πλαίσιο του τρίτου προγράμματος, συμμετέχει κανονικά στις αποστολές. «Συζητάμε τι είδους συνεργασία ή δέσμευση θα μπορέσουμε να πετύχουμε», κατέληξε ο κ. Ντομπρόφσκις.
Χάσμα μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου για το χρέος
Το αργότερο έως την 1η Ιουνίου θα έχει αποσαφηνιστεί εάν το ΔΝΤ θα συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, αναφέρει αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών, ο οποίος επιβεβαιώνει το χάσμα μεταξύ Ταμείου και Γερμανίας σχετικά με τον αυτόματο μηχανισμό για τη διευθέτηση του χρέους. Το ΔΝΤ ζητεί απολύτως αυτόματο μηχανισμό, ενώ το Βερολίνο επιμένει ότι η όποια μελλοντική διευθέτηση πρέπει να εγκρίνεται από τη γερμανική Βουλή, εξέλιξη η οποία θα συνεπάγεται έλεγχο της ελληνικής οικονο0μίας από το γερμανικό κοινοβούλιο.
Τα ερωτήματα που ανακύπτουν εάν τελικά το ΔΝΤ δεν μπει στο ελληνικό πρόγραμμα είναι :
α. Ποιος θα πείσει τις αγορές για το αν είναι ή μη βιώσιμο το ελληνικό δημόσιο χρέος…
β. Ποιος θα στηρίξει την ελληνική θέση για ελάφρυνση του χρέους…
γ. Ποιος θα υποστηρίζει το ανέφικτον κι εν τέλει καταστροφικό για την ανάπτυξη των μεγάλων πλεονασμάτων…
Πάντως, την ελπίδα ότι θα βρεθεί σύντομα συμφωνία μεταξύ του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης για το ζήτημα του ελληνικού χρέους εξέφρασε ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του Ταμείου, Πόουλ Τόμσεν από τις Βρυξέλλες, απαντώντας σε ερώτηση κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της έκθεσης του ΔΝΤ για τις οικονομικές προοπτικές της Ευρώπης .
Η «αυτοδύναμη έξοδος», ήτοι η λήξη του προγράμματος χωρίς πιστοληπτική γραμμή, αποτελεί κοινό τόπο και ουσιαστικά ειλημμένη απόφαση για όλες τις πλευρές, παρά τις όποιες διαφωνίες της ΕΚΤ. Το κλειδί όμως για να είναι επιτυχής αυτή η αυτοδύναμη έξοδος, – για να είναι «καλή έξοδος», όπως είπε χαρακτηριστικά ο Πολ Τόμσεν – , είναι το μοντέλο ρύθμισης του χρέους, κι εκεί δεν έχει επέλθει ακόμη ο συμβιβασμός ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Το γαλλικό και το γερμανικό μοντέλο
Αναζητείται ένας συμβιβασμός, για την ρύθμιση του ελληνικού χρέους, ανάμεσα στο γαλλικό και το γερμανικό μοντέλο, δηλαδή, ανάμεσα στο μοντέλο ρύθμισης του χρέους με «ρήτρα ανάπτυξης» που έχει προτείνει το Παρίσι και στην παραλλαγή που προκρίνει το Βερολίνο και η οποία περιλαμβάνει «ρήτρα αιρεσιμότητας».Το γαλλικό μοντέλο, στην πράξη, προβλέπει έναν αυτοματοποιημένο μηχανισμό, με βάση τον οποίο η Αθήνα θα προχωρά σε αποπληρωμές του χρέους μόνον εάν το ΑΕΠ κινείται πάνω ένα επίπεδο (στην Ουάσιγκτον φέρεται να συζητήθηκε ένα επίπεδο κοντά στο 2,5%), ενώ εάν ο ρυθμός ανάπτυξης είναι χαμηλότερος θα τίθενται αυτόματα σε εφαρμογή τα μέτρα ελάφρυνσης και αναστολής πληρωμών.
Με το μοντέλο αυτό συντάσσεται και το ΔΝΤ, το Βερολίνο όμως δεν επιθυμεί την αυτοματοποιημένη διαδικασία, κινούμενο από τον πάγιο φόβο του συντηρητικού πολιτικού συστήματος της Γερμανίας: Θεωρεί ότι μια τέτοια λύση θα δημιουργήσει δεδικασμένο στο σύνολο της ευρωζώνης, θα άρει την πίεση των μεταρρυθμίσεων από την Αθήνα και θα εκληφθεί ως απόφαση που ζημιώνει τους γερμανούς φορολογούμενους.
Η Αθήνα εξαρτάται από εξωγενείς παράγοντες
Τούτων όλων των ανωτέρω εκτενώς αναφερθέντων, εύκολα κι εύλογα συνάγεται το συμπέρασμα πως οι εξελίξεις στην Αθήνα εξαρτώνται από τις όποιες αποφάσεις ληφθούν εκτός Αθηνών και δη σε Βρυξέλλες, Βερολίνο και Ουάσιγκτον. Εσχάτως, προέκυψε και νέα κυβέρνηση στην Ρώμη, την οποία η εφημερίδα FT προσδιορίζει ως «τεκτονικό σεισμό για την ευρωζώνη». Από το τι θα επισυμβεί στην ιταλική πρωτεύουσα τις επόμενες εβδομάδες, αναμφίβολα θα επηρεάσουν και την πολιτική ζωή των χωρών της ζώνης του ευρώ.
Εν κατακλείδι : Αν όλα συμβούν όπως οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου ευελπιστούν, τότε κι ο οδικός χάρτης της κυβέρνησης θα ακολουθηθεί.!
Αν, όμως, έρθουν όλα τούμπα…;;;
Το ερώτημα παραμένει ζωντανό και πάλλεται στα χείλη πολλών, εντός κι εκτός Αθηνών…!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου