όπου η δημοφιλία του δεν περνά και τις καλύτερες στιγμές της.
Ωστόσο, οι μέχρι στιγμής ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι ο Γάλλος πρόεδρος έχει πολύ συγκεκριμένη ατζέντα για τις διεθνείς σχέσεις, την οποία δείχνει αποφασισμένος να προωθήσει. Από τον περασμένο Ιούνιο, οπότε ολοκληρώθηκε ο κύκλος των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών στην Γαλλία, ο Μακρόν συναντήθηκε ήδη με τον Τραμπ και τον Πούτιν, ενώ έχει συζητήσει ήδη πολλές φορές με την Μέρκελ πάνω σε ζητήματα που αφορούν στην ανάγκη μεταρρυθμίσεων στην Ευρωπαϊκή ‘Ενωση.
Πλέον, το βλέμμα του είναι στραμμένο στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Από τις 23 Αυγούστου ξεκίνησε η περιοδεία του σε χώρες της περιοχής. Ακολούθως θα έχει συναντήσεις με τους ομόλογούς του σε Ιταλία, Ισπανία και Γερμανία και στις 7 Σεπτεμβρίου θα φτάσει στην Ελλάδα. Σύμβουλος του Γάλλου προέδρου δήλωσε πως «ο συμβολισμός και η ουσία αυτής της επίσκεψης (σημ: στην Ελλάδα) είναι ότι η ευρωζώνη θα πρέπει να μεταρρυθμιστεί σε βάθος», διότι «η κρίση εξέθεσε βλαβερές δυσλειτουργίες και αδυναμίες» και «η Ελλάδα το δείχνει αυτό».
Τι προσδοκά όμως και πού στοχεύει με την περιοδεία του στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη; Ο Μακρόν συναντάται με τους ηγέτες της Αυστρίας, της Τσεχίας και της Σλοβακίας, στο Σάλτσμπουργκ, και εν συνεχεία θα έχει συναντήσεις με τους επικεφαλής των κυβερνήσεων της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας. Επισήμως, στόχος των συναντήσεων είναι να συζητηθεί το θέμα των μετακινούμενων - ενοικιαζόμενων εργατών από την Ανατολική στην Δυτική Ευρώπη.
Το πολιτικό παιχνίδι του Μακρόν
Ωστόσο, σύμφωνα με σχετική ανάλυση του Stratfor, η Γαλλία παίζει ένα «πιο λεπτό πολιτικό παιχνίδι»: Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρόκειται να ξεκινήσει μια συζήτηση για το μέλλον της και οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης θα πρέπει να αποφασίσουν ποιο ρόλο θέλουν να έχουν σε αυτήν. Ο Μακρόν θέλει να διαμορφώσει αυτήν την απόφαση.
Βέβαια, το εργασιακό ζήτημα κάθε άλλο παρά δεύτερον είναι. Η γαλλική κυβέρνηση δήλωσε ότι ο Μακρόν θα συζητήσει το σύστημα των αποσπασμένων εργαζομένων, ένα σύστημα της ΕΕ, με το οποίο εταιρείες στη Δυτική Ευρώπη μπορούν να προσλαμβάνουν φθηνότερους εργάτες από φτωχότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Αν και, προς το παρόν, το ποσοστό επί του συνόλου των Ευρωπαίων εργαζομένων που δουλεύει με αυτό το καθεστώς δεν είναι υψηλό, βρίσκεται σύμφωνα με εκτιμήσεις μόλις στο 1%, ο Μακρόν το προσλαμβάνει ως μορφή κοινωνικού ντάμπινγκ, που δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό για τους Γάλλους εργαζόμενους.
Το Stratfor εκτιμά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι απίθανο να καταργήσει το σύστημα των αποσπασμένων εργαζομένων, αλλά θα προσπαθήσει να το μεταρρυθμίσει και πιθανόν να περιορίσει τη χρήση του. Η στήριξη, τουλάχιστον, από ορισμένες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης θα είναι σημαντική για να αποφευχθεί η διεύρυνση των διαφορών μεταξύ των δυτικών και ανατολικών κρατών μελών της ‘Ενωσης.
Ωστόσο - και αυτό είναι το σημαντικότερο στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή - η περιοδεία του Μακρόν έχει επίσης τον αδιαμφισβήτητο στόχο της ενίσχυσης της παρουσίας της Γαλλίας σε μια περιοχή που δεν υπήρξε προτεραιότητά της τα τελευταία χρόνια. Ο Μακρόν έχει ασκήσει κριτική στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, διότι, σύμφωνα με τον ίδιο, αποδέχονται τα χρήματα της ΕΕ, αλλά δεν σέβονται τις αξίες της.
Διασπώντας την ομάδα του Visegrad
Η επιλογή των χωρών για την περιοδεία είναι αξιοσημείωτη, καθώς δύο κυβερνήσεις που έχουν κρισιακές σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Πολωνία και η Ουγγαρία, έχουν αποκλειστεί. Η Πολωνία και η Ουγγαρία, μαζί με την Τσεχική Δημοκρατία και τη Σλοβακία, είναι μέλη της Ομάδας των Χωρών του Visegrad, ένα διακρατικό «μπλοκ» που έχει επικρίνει επανειλημμένα την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ετσι, η περιοδεία του Μακρόν, μέσω της επιλογής των συναντήσεων, μπορεί να αποτελεί μια προσπάθεια της Γαλλίας να διαχωρίσει τα συνεργάσιμα από τα μη συνεργάσιμα μέλη της ομάδας του Visegrad.
Φυσικά, ανάλογες κινήσεις κάνουν και άλλοι. Οι Βρυξέλλες απειλούν να επιβάλουν κυρώσεις στην Πολωνία λόγω των πρόσφατων μεταρρυθμίσεων που προώθησε στην Δικαιοσύνη και στην Ουγγαρία, λόγω των πρόσφατων νόμων για τα ξένα πανεπιστήμια και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό. Η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Τσεχική Δημοκρατία θα μπορούσαν επίσης να υποστούν κυρώσεις λόγω της άρνησής τους να αποδεχθούν την ποσόστωση στην φιλοξενία των προσφύγων που αιτούνται άσυλο.
Αντίθετα, οι Βρυξέλλες διατηρούν καλές σχέσεις με την Σλοβακία, τη μοναδική χώρα στην περιοχή που είναι μέλος της ευρωζώνης και το μοναδικό μέλος της ομάδας του Visegrad που έχει αποδεχθεί μικρό αριθμό προσφύγων για να αποφύγει κυρώσεις. Στις αρχές Αυγούστου, ο πρωθυπουργός, Ρόμπερτ Φίκο, δήλωσε ότι το μέλλον της Σλοβακίας βρίσκεται στις «βασικές» χώρες της Ευρώπης στην Δύση. Ομοίως, στην Τσεχική Δημοκρατία, η κυβέρνηση επιθυμεί να της δοθεί καθεστώς παρατηρητή στο Γιούρογκρουπ, εάν ενισχυθούν οι εξουσίες του στις μελλοντικές μεταρρυθμίσεις. Η Τσεχική Δημοκρατία δεν χρησιμοποιεί ευρώ και το ζήτημα είναι αμφιλεγόμενο, αλλά η Πράγα θέλει να διατηρήσει την πόρτα προσχώρησης ανοιχτή, ακόμα και να έχει μια θέση στο τραπέζι, όταν συζητείται το μέλλον του νομίσματος. Η Τσεχία και η Σλοβακία κατανοούν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ξεκινήσει συνομιλίες για τη μεταρρύθμισή της μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Και θέλουν να ακουστούν οι φωνές τους.
Η απόφαση της Αυστρίας να προσκαλέσει τους ηγέτες της Τσεχίας και της Σλοβακίας αλλά όχι της Πολωνίας και Ουγγαρίας, στην συνάντηση με τον Μακρόν, υποδηλώνει ότι η αυστριακή κυβέρνηση ενδιαφέρεται να ενεργήσει ως γέφυρα μεταξύ αυτών των χωρών και των ισχυρότερων κρατών - μελών της ΕΕ. Η Αυστρία βλέπει την Κεντρική Ευρώπη ως σφαίρα επιρροής της, συνέπεια των αιώνων του πολιτικού ελέγχου της περιοχής κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας των Αψβούργων. Η Αυστρία δεν ενδιαφέρεται να ενταχθεί στην ομάδα του Visegrad, επειδή δεν θέλει να ανταγωνιστεί την Πολωνία και την Ουγγαρία για την ηγεσία της. Φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για την αποδυνάμωση της ομάδας αυτής και της «παράκαμψής» της μέσω της ενίσχυσης των σχέσεων με την Τσεχία και την Σλοβακία.
Η Αυστρία και η Τσεχία θα διεξάγουν εκλογές τον Οκτώβριο, πράγμα που σημαίνει ότι αυτές οι στρατηγικές αποφάσεις θα μπορούσαν να αναθεωρηθούν. Στην Αυστρία, το δεξιό Κόμμα της Ελευθερίας θα μπορούσε να εισέλθει σε μια κυβέρνηση συνασπισμού, η οποία θα έκανε τη Βιέννη πιο ευρωσκεπτικιστική. Στην Τσεχική Δημοκρατία, το κόμμα ANO, το οποίο αντιτίθεται στην υιοθέτηση του ευρώ, εμφανίζει ανοδική δυναμική. Αλλά ακόμη και κάτω από διαφορετικές κυβερνήσεις, οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης θα συνεχίσουν να έχουν διαφορετικά στρατηγικά συμφέροντα που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τις περιφερειακές τους συμμαχίες και να ανοίξουν την πόρτα σε εξωτερική επιρροή.
Το μέλλον της ΕΕ
Αυτό το πολιτικό πλαίσιο γίνεται ακόμη πιο σημαντικό λαμβάνοντας υπόψη την επερχόμενη συζήτηση για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο τραπέζι υπάρχουν ιδέες που ξεκινούν από την εισαγωγή νέων μηχανισμών επενδύσεων σε όλη την ΕΕ μέχρι την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας. Τους τελευταίους μήνες, ορισμένα μέλη της ΕΕ «παίζουν» με την ιδέα της ‘Ενωσης των «πολλαπλών ταχυτήτων», στην οποία, μια ομάδα κρατών θα προχωρούν προς την ολοκλήρωση, σε αντίθεση με άλλα μέλη που θα έχουν διαφορετικό επίπεδο σχέσεων, βασικά υποβαθμισμένο.
Η γαλλική κυβέρνηση πιστεύει, ότι η συμμετοχή και των 27 μελών της ΕΕ δεν είναι απαραίτητη για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις. ‘Ετσι θα θέσει την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη σε δίλημμα. Αφενός, οι περισσότερες από αυτές τις χώρες επιθυμούν να παραμείνουν εκτός της ευρωζώνης και ανησυχούν για τις παρεμβάσεις των Βρυξελλών στις εσωτερικές τους υποθέσεις. Από την άλλη, βασίζονται στη χρηματοδότηση της ΕΕ, στις επενδύσεις και, σε κάποιο βαθμό, στην προστασία της.
Και η Γερμανία...
Αλλά εκτός από την διεύρυνση του χάσματος μεταξύ ευρωπαϊκής Ανατολής και Δύσης, μια Ευρώπη με πολλές ταχύτητες μπορεί επίσης να οδηγήσει σε σύγκρουση μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Η Γαλλία δεν βλέπει την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη ως αναπόσπαστο στοιχείο των μεγάλων σχεδίων της για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά η Γερμανία ενδιαφέρεται βαθιά για την περιοχή, τόσο για οικονομικούς λόγους όσο και για λόγους ασφαλείας.
Πολλές από αυτές τις χώρες είναι σημαντικοί εξαγωγικοί και επενδυτικοί προορισμοί και ορισμένες είναι ζωτικής σημασίας μέρη της αλυσίδας εφοδιασμού της. Επιπλέον, πολλές από αυτές τις χώρες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον ανταγωνισμό της Γερμανίας με τη Ρωσία για γεωπολιτικό έλεγχο και επιρροή. Ετσι, ο επανασχεδιασμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αναγκάσει τα μέλη της να λάβουν στρατηγικές αποφάσεις, τόσο μεταξύ των λεγόμενων «βασικών» χωρών όσο και μεταξύ περιφερειών και μελών που κινδυνεύουν να παραμείνουν πίσω. Από αυτήν την απόψη, η περιοδεία του Μακρόν είναι αντικειμενικά μια πολύ σημαντική κίνηση στην «σκακιέρα».
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου