για την Ελλάδα, και για την ίδια την Ευρωζώνη.
Στο Eurogroup της 22ας Μαΐου έγινε ένα βήμα για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, αλλά όχι και για τον οδικό χάρτη αναμόρφωσης και ελάφρυνσης του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Η συνολική συμφωνία παραπέμφθηκε για το Eurogroup της 15ης Ιουνίου, προκαλώντας μια καθυστέρηση επιζήμια και για την Ελλάδα, και για την ίδια την Ευρωζώνη.
Η ελληνική κυβέρνηση ξεκαθάρισε εκ νέου τη θέση της για μια συμφωνία-πακέτο που θα περιλαμβάνει και τη συγκεκριμενοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους.
Η θέση της ελληνικής πλευράς είναι ξεκάθαρη, και απολύτως συνεπής με τη συμφωνία που έχει υπογραφεί, τις σχετικές αποφάσεις του Eurogroup, αλλά και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που συμφωνήθηκε, με την κάθε πλευρά να οφείλει να τηρεί τις δεσμεύσεις της.
Η επιζήμια καθυστέρηση που προκύπτει για ακόμη μια φορά οφείλεται στη γερμανική πλευρά και ιδιαίτερα στον Υπουργό Οικονομικών κ. Σόιμπλε.
Αυτό καταγράφεται ως έντονη κριτική στο σύνολο σχεδόν των διεθνών ΜΜΕ, ακόμη και σε πολλά γερμανικά ΜΜΕ, που επισημαίνουν ότι η αρνητική και αναβλητική στάση του κ. Σόιμπλε χαρακτηρίζεται από ασυνέπεια και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην ίδια την ευρωπαϊκή συνοχή.
Δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο την ελληνική περίπτωση, όσο και εάν αντανακλάται έντονα και επίμονα σε αυτή, αλλά συνολικά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Η οργάνωση και λειτουργία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, της ΕΕ και της Ευρωζώνης, είναι αποτέλεσμα συνθηκών, συμβιβασμών, υποχωρήσεων, ενός ρυθμιστικού και κανονιστικού πλαισίου που καλλιεργήθηκε σε βάθος δεκαετιών με μεγάλη προσπάθεια, αλλά και αποτέλεσμα σεβασμού των όσων έχουν κοινά συνομολογηθεί.
Με αυτό τον τρόπο πορεύτηκε η ΕΕ από την ίδρυσή της μέχρι και σήμερα, καταφέρνοντας να αποτελεί πυλώνα σταθερότητας, ειρήνης και ανάπτυξης σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο και εύθραυστο περιβάλλον, και έτσι οφείλει να κινηθεί για να συνεχίζει να αμβλύνει αντικρουόμενα συμφέροντα μπροστά σε ένα κοινό συμφέρον – αυτό της συλλογικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης.
Το κοινό αυτό συμφέρον όλων των κρατών-μελών υπαγορεύει και στη γερμανική κυβέρνηση, χωρίς να αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα, να σέβεται και να τηρεί τις δεσμεύσεις της και να μην επιλέγει μονομερώς που θα είναι συνεπής και που όχι, ανάλογα με το πως εξελίσσονται οι εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στη Γερμάνια, ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου.
Η εμμονή της γερμανικής ηγεσίας να καθυστερεί τη συνολική λύση στο ελληνικό ζήτημα, εις βάρος και ενάντια στη θέληση της πλειοψηφίας των κρατών-μελών στην Ευρωζώνη και ενάντια στη διακηρυγμένη θέση των ευρωπαϊκών θεσμών, δεν είναι σημάδι δημοκρατίας και αποτέλεσμα συλλογικών αποφάσεων, αλλά μονομερής ενέργεια που προσβάλλει και την ίδια τη διαχρονική συμβολή των γερμανικών ηγεσιών από το 1990 και μετά στη διαδικασία της πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης.
Ο ελληνικός λαός έχει υποφέρει πολύ αυτά τα επτά χρόνια, έχοντας καταβάλλει τεράστιες θυσίες και προσπάθειες.
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις, πριν και μετά το 2010, βύθισαν τη χώρα σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και αστάθεια, διόγκωσαν τα ήδη τεράστια δομικά προβλήματα της οικονομίας, και πέταξαν στο «καλάθι των αχρήστων» όλα όσα θα μπορούσαν να είχαν «χτιστεί» μετά από τόσες θυσίες.
Η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, να εκσυγχρονίσει έναν αναποτελεσματικό και πελατειακό κρατικό μηχανισμό ώστε να μπορεί να είναι ανταποδοτικός και λειτουργικός σε βάθος χρόνου, προωθώντας μεταρρυθμίσεις που θα έπρεπε να είχαν γίνει δεκαετίες πριν.
Τα δημοσιονομικά σταθεροποιήθηκαν, η οικονομία μπαίνει σταδιακά σε τροχιά ανάπτυξης, και η κοινωνία μπορεί να βγει, βήμα-βήμα, από τη στασιμότητα.
Όλα αυτά πρέπει να διασφαλισθούν άμεσα, ώστε η χώρα να έχει έναν συγκεκριμένο και ξεκάθαρο «οδικό χάρτη» για τα επόμενα χρόνια.
Η λύση στο χρέος θα «ξεκλειδώσει» μια αλυσίδα εξελίξεων, από την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, μέχρι τη σταδιακή έξοδο στις αγορές, για να επανέλθει η κανονικότητα και να βγει η χώρα επιτέλους από την επιτροπεία.
Η διαμόρφωση ενός πλαισίου ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, στο οποίο έχουν συμφωνήσει όλες οι πλευρές τον Ιούλιο του 2015 και τον Μάιο του 2016, αποτελεί το «εισιτήριο» για τα επόμενα θετικά βήματα.
Ένας ολόκληρος λαός, ο ελληνικός, αλλά και η ίδια η ευρωπαϊκή σταθερότητα και συνοχή, είναι αδιανόητο να θυσιαστούν στον βωμό των πολιτικών και εκλογικών σκοπιμοτήτων του κ. Σόιμπλε...
Δημήτρης Παπαδημούλης, Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επικεφαλής της αντιπροσωπείας ΣΥΡΙΖA, euronews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου