Την...
Κυριακή, ο πρώτος γύρος των εκλογών στη Γαλλία είναι καθοριστικός για το μέλλον όχι μόνο της Γαλλικής Δημοκρατίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Μαζί με τις γερμανικές εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου αποτελούν τις δύο κρίσιμες αναμετρήσεις που θα επηρεάσουν κατά πολύ το οικοδόμημα του ευρωπαϊκού αρχιτεκτονήματος.
Ο κεντρώος Εμανουέλ Μακρόν, ο υποψήφιος της άκρας αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν, ο συντηρητικός Φρανσουά Φιγιόν και η ηγέτιδα της άκρας δεξιάς Μαρίν Λεπέν συγκαταλέγονται στις τέσσερις επικρατέστερες υποψηφιότητες που θα κονταροχτυπηθούν για τις δύο πρώτες θέσεις, οι οποίες και θα οδηγήσουν στο δεύτερο γύρο της 6ης Μαΐου.
Η ακραία αντιευρωπαϊκή ρητορική της Μαρίν Λεπέν, τα θέματα τρομοκρατίας και εθνικής ασφάλειας αλλά και το προσφυγικό είναι τα βασικά σημεία που, σε συνδυασμό με το ποσοστό της αποχής, θα καθορίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Μετά το Brexit και τη νίκη Ερντογάν, οι εκλογές στη Γαλλία τι αλλαγές μπορούν να επιφέρουν; Μπορεί να οδηγηθούμε σε ακραίες λύσεις, καθώς και στη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Πώς εξηγείται το πανευρωπαϊκό έλλειμμα ηγεσίας και πώς θα διαμορφωθούν οι συσχετισμοί της επόμενης μέρας; Θέσαμε αυτές τις απορίες στον αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Παντείου Πανεπιστημίου και Life Member στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, Σεραφείμ Σεφεριάδη.
— Πώς σχολιάζετε τις τέσσερις υποψηφιότητες στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας; Μια πιθανή επικράτηση της Μαρίν Λεπέν στον πρώτο γύρο τι μπορεί να σημάνει για την υπόλοιπη Ευρώπη;
Καταρχάς, έχει σημασία να επισημάνει και να τονίσει κανείς ότι στις τέσσερις αυτές υποψηφιότητες, στις οποίες αναφέρεστε, δεν συμπεριλαμβάνεται το παραδοσιακό Σοσιαλιστικό Κόμμα −σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση, ο επίσημος υποψήφιός του Μπενουά Αμόν αναμένεται να συγκεντρώσει ποσοστό αρκετά μικρότερο του 10%‒, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε την πρωτοφανή απόσυρση Ολάντ ούτε την ήττα του πρωθυπουργού Βαλς που διεκδίκησε την υποψηφιότητα, αλλά ηττήθηκε κατά κράτος. Επίσης, ο υποψήφιος της ρεπουμπλικανικής δεξιάς Φιγιόν θεωρείται απίθανο να μπει στον δεύτερο γύρο (τα ποσοστά του σήμερα βρίσκονται στην περιοχή του 20%) και θα είναι έτσι η πρώτη φορά που κανένα από τα δύο βασικά συστημικά κόμματα, η δεξιά ή οι σοσιαλιστές, δεν θα βρίσκονται στον δεύτερο γύρο. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολουθούν αμφότερα τα κόμματα, λόγω και έργω, είναι αδιέξοδες και οι ψηφοφόροι το κατανοούν και το διαισθάνονται. Το κατεστημένο ρίχνει έτσι το βάρος του στον Μακρόν, τη «δεξιά» αυτή διάσπαση των σοσιαλιστών, που επιχειρεί να επανασυνθέσει τον συστημικό χώρο, προτάσσοντας το υποτιθέμενα φέρελπι της νεαρής του ηλικίας και ένα εμπρόθετα ασαφές «νέο» (χαρακτηριστικό είναι επ' αυτού το όνομα του κόμματός του: «Εν Κινήσει»). Το ερώτημα είναι «εν κινήσει» προς τα πού; Και η απάντηση είναι σαφέστατη για όποιον δεν εθελοτυφλεί: προς το απολύτως παλιό και δοκιμασμένο, η απόλυτη χρεοκοπία του οποίου έφερε άλλωστε στην επιφάνεια και την ακροδεξιά της Λεπέν, που η συμμετοχή της στον δεύτερο γύρο θεωρείται δεδομένη. Το πολιτικό στίγμα του Μακρόν δεν είναι παρά πατενταρισμένος νεοφιλελευθερισμός (περικοπές στη φορολόγηση των επιχειρήσεων κατά 25%, περαιτέρω μαζική συρρίκνωση του Κράτους Πρόνοιας και απολύσεις, απόλυτη συνταύτιση με τη θεσμοποιημένη δημοκρατική συρρίκνωση που εκπροσωπεί η Ε.Ε. της κρίσης), που όμως αυτοπροβάλλεται ως κάτι νέο − είναι ακριβώς αυτό που λέμε, «παλιό κρασί, σε νέα μπουκάλια». Όμως η παρουσία και η ενίσχυση του Μακρόν από το κατεστημένο δεν πρέπει να εκπλήσσει: αντανακλά την απελπισία των συστημικών δυνάμεων, τον πανικό τους αλλά και την πνευματική τους οκνηρία. Πρόκειται για τους ανθρώπους (αρκετοί απ' αυτούς περίοπτοι στον δημοσιογραφικό και ακαδημαϊκό χώρο) που με τη δογματική τους εμμονή στον νεοφιλελευθερισμό έκαναν τη Λεπέν παράγοντα του γαλλικού δημόσιου βίου. Στην ουσία δημιούργησαν το πολιτικό και αξιακό κενό το οποίο η Λεπέν φιλοδοξεί να καλύψει.
Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη του Σεραφείμ Σεφεριάδη στην Lifo, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου