Το σχέδιο του Σόιμπλε για την Ελλάδα και το ΔΝΤ...!!!

Νικόλ Λειβαδάρη

Το σχέδιο του Βερολίνου – ή, τουλάχιστον, του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε – για ένα ευρωπαϊκό μεν, γερμανοκρατούμενο δε ΔΝΤ,  

αλλά και για τη μεσοπρόθεσμη διαχείριση του ελληνικού ζητήματος φέρνει σε πρώτο πλάνο ο Γερούν Ντάισελμπλουμ σε μια κομβική φάση των παρασκηνιακών διεργασιών για την αξιολόγηση.
Ο – μέχρι νεωτέρας – επικεφαλής του Eurogroup με την σημερινή του συνέντευξη στην Frankfurter Allgemeine Zeitung κάνει λόγο ουσιαστικά για διάλυση της τρόικας (ή «κουαρτέτου» πλέον) και πλήρη μεταβίβαση εφαρμογής και εποπτείας των προγραμμάτων διάσωσης στον ESM: «Νομίζω πως θα είχε λογική το ταμείο διάσωσης της ευρωζώνης, ο ESM,
να εξελιχθεί σε ένα ευρωπαϊκό ΔΝΤ μεσομακροπρόθεσμα», λέει ο Γερούν Ντάισεμπλουμ, σπεύδοντας πάντως να διευκρινήσει ότι οι θεσμοί πρέπει να διατηρήσουν τους ρόλους του στο τρέχον Μνημόνιο και πως το Ταμείο πρέπει να μετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Ο «οδικός χάρτης» του Βερολίνου για την Ελλάδα
Πρόκειται για ένα σχέδιο γνωστό εδώ και καιρό στις Βρυξέλλες, το οποίο περιγράφει και τον «οδικό χάρτη» που προωθεί το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών για την Ελλάδα – έναν οδικό χάρτη, προσαρμοσμένο τόσο στις πολιτικές και προεκλογικές ανάγκες των Χριστιανοδημαοκρατών όσο και στους ευρύτερους σχεδιασμούς του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για τις δομικές αλλαγές στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με κοινοτικές πηγές, η εν λόγω φόρμουλα προβλέπει συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα με μια χαμηλή χρηματοδότηση (το Bloomberg την έχει ήδη προσδιορίσει στα 3 με 6 δις ευρώ) και την υπογραφή μιας νέας, πιθανότατα 12μηνης, σύμβασης του Ταμείου με την Αθήνα η οποία θα λήγει τον Αύγουστο του 2018, όταν λήγει και το Μνημόνιο με τον ESM.
Κλείσιμο της αξιολόγησης το καλοκαίρι;
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο Γερούν Ντάισελμπλουμ στη σημερινή του συνέντευξη στην FAZ δείχνει ως χρονική καμπή για τις αποφάσεις του ΔΝΤ το καλοκαίρι – ορίζοντα, που συνάδει τόσο με τις πρόσφατες δηλώσεις Σόιμπλε για το πότε θα κλείσει η αξιολόγηση, όσο και με το αναγκαίο χρονικό πλαίσιο για ένα νέο, 12μηνης διάρκειας πρόγραμμα του Ταμείου για την Ελλάδα.
Μια τέτοια συμφωνία δίνει αφ΄ενός τη δυνατότητα στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε να φανούν συνεπείς στο εσωτερικό, προεκλογικό τους ακροατήριο διασφαλίζοντας την παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, ταυτόχρονα όμως αφήνει ανοιχτό και τον δρόμο για το μετέπειτα «βελούδινο διαζύγιο» με το Ταμείο.
«Ειλημμένη απόφαση» η έξοδος του ΔΝΤ
Η έξοδος του ΔΝΤ από την Ευρώπη είναι άλλωστε «μια ειλημμένη απόφαση», όπως λένε έγκυρες κοινοτικές πηγές. Το ίδιο το Ταμείο, μετά από δύο αποτυχημένα προγράμματα στην Ελλάδα, και με βαθιά τραυματισμένο το κύρος του, θέλει να αποχωρήσει. Και το ίδιο θέλει και η κυβέρνηση Τραμπ, σύμφωνα με τα τελευταία μηνύματα από την Ουάσιγκτον. Οπερ, το ζητούμενο της εν εξελίξει παρασκηνιακής διαπραγμάτευσης μεταξύ Βερολίνου και Ουάσιγκτον δεν είναι το εάν θα φύγει το ΔΝΤ, αλλά το «πότε και το πώς».
Οι ίδιες πηγές σημειώνουν πως ο ESM έχει πλέον την τεχνογνωσία και το αναγκαίο οικονομικό υπόβαθρο για να αναλάβει τον ρόλο ενός «ευρωπαϊκού ΔΝΤ» και τα προγράμματα διάσωσης στην ευρωζώνη.
Οι τελικές αποφάσεις όμως, και τα διακυβεύματα είναι αμιγώς πολιτικά και διόλου άσχετα τόσο με τις πολιτικές εξελίξεις στην προεκλογική Ευρώπη όσο και τους νέους άξονες της οικονομικής διπλωματίας των ΗΠΑ στην εποχή Τραμπ΄. Το ίδιο το Ταμείο δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει εάν θα κάνει τη «χάρη» στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, αποδεχόμενο το βάρος ενός ακόμη – συμβολικού έστω - προγράμματος στην Ελλάδα πριν από την έξοδο.
Η αποδυνάμωση της Κομισιόν και του Γιούνκερ
Και η Κομισιόν δεν έχει τοποθετηθεί επισήμως στην – «μεσομακροπτόθεσμη» έστω, κατά Ντάισελμπλουμ – προοπτική εκχώρησης των βασικών εποπτικών της δραστηριοτήτων στον ESM. Κατά ορισμένους κύκλους στις Βρυξέλλες η προαναγγελία Γιούνκερ ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν, αποτελεί ουσιαστικά και το μήνυμα ότι ο ίδιος επιλέγει την έξοδο ενώπιον των σχεδίων για θεσμική και πολιτική αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Κατά άλλες εκτιμήσεις η τελική ενδοευρωπαϊκή μάχη δεν έχει δοθεί ακόμη, και δεν θα δοθεί πριν φανεί τον επόμενο Σεπτέμβριο εάν  επόμενος καγκελάριος της Γερμανίας θα είναι η Μέρκελ ή ο Σουλτς. Και κυρίως εάν το δόγμα και το σχέδιο Σόιμπλε θα παραμείνει ή όχι το κυρίαρχο δόγμα στην ευρωζώνη. Εως τότε, η ελληνική ρουλέτα αναμένεται να γυρίσει ουκ ολίγες φορές ακόμη στο power game μεταξύ Βερολίνου, Ουάσιγκτον και Βρυξελλών. Ατυχώς, ερήμην της Αθήνας