Οι προβολείς στραμμένοι στο Βερολίνο για τη συνάντηση Μέρκελ - Λαγκάρντ - Γιούνκερ: Η Αθήνα καλείται να παραβιάσει τις «κόκκινες» γραμμές...!!!

της Άρτεμις Παραδείσου

Αντιμέτωποι με τα πιο σκληρά διλήμματα που έχουν αντιμετωπίσει από το καλοκαίρι του 2015, βρίσκονται εδώ και λίγες ώρες ο Α. Τσίπρας και η κυβέρνησή του.

Το σκηνικό έχει αρχίσει να παίρνει τα τελικά χαρακτηριστικά του: Μέρκελ –Λαγκάρντ τα βρίσκουν, ενώ η Αθήνα καλείται να παραβιάσει δύο από τις βασικότερες «κόκκινες γραμμές» της: τα μέτρα για το χρέος παραπέμπονται για το 2018 αφενός, υποχρεωτική και χωρίς αστερίσκους, η μείωση συντάξεων και αφορολογήτου αφετέρου.
Τα τελευταία αυτά κρίσιμα 24ωρα που διανύουμε εξάλλου, η κυβέρνηση δείχνει να έχει χάσει ένα από τα βασικά επιχειρήματα που είχε ως τώρα: την ασυνεννοησία μεταξύ ΔΝΤ και Ευρώπης.
Οι δύο ισχυρές κυρίες, η Κρ. Λαγκάρντ και η Α. Μέρκελ, τα είπαν ήδη μια φορά (τηλεφωνικώς) και θα τα ξαναπούν, από κοντά πλέον, την ερχόμενη Τετάρτη. Σε μια κίνηση που έρχεται να θυμίσει σε όλους ποια είναι τα πραγματικά «αφεντικά», επίσης ότι το Eurogroup μπορεί είναι απλώς μια χρήσιμη παρένθεση. Σημείωνεται, πως την ίδια μέρα η Γερμανίδα καγκελάριος θα συναντήσει επίσης τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, για το ελληνικό ζήτημα. 
Η επίσκεψη στην Καγκελαρία την Τετάρτη μπορεί επισήμως να έχει ως θέμα της την ανάληψη της προεδρίας των G-20 εκ μέρους της Γερμανίας, όλοι όμως διαισθάνονται ότι άλλα είναι τα θέματα που τις απασχολούν. Και πρώτα απ’ όλα, η πολιτική τους αυτοσυντήρηση. Προϋπόθεση για την οποία είναι η μεταξύ τους συμφωνία στο ελληνικό ζήτημα, με την ουσιαστική συμμετοχή του ΔΝΤ σε αυτό (με ένα μικρό ποσό έστω). Υπόσχεση που φέρεται να έδωσε η Κρ. Λαγκάρντ στη συνομιλήτριά της. Πράγμα που αν συμβεί, θα είναι η πρώτη μη επιτυχής πρόβλεψη –εκτίμηση της κυβέρνησης.
Με την κ. Μέρκελ να έχει το χειρότερο δυνατό ξεκίνημα στην αφετηρία της προεκλογικής περιόδου στην πατρίδα της, η διαφαινόμενη απόφαση της κ. Λαγκάρντ τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος να παραπεμφθούν για το 2018 (και άρα, μετά τις γερμανικές εκλογές) είναι απλώς «οξυγόνο» για την καγκελάριο. Αλλά και η επικεφαλής του ΔΝΤ προσβλέπει στη στήριξη του Βερολίνου για επανεκλογή της στο «τιμόνι» του διεθνούς οργανισμού. Με δεδομένο τον (ακήρυκτο ακόμη) πόλεμο Τραμπ και γηραιάς ηπείρου, η Ευρωπαία Λαγκάρντ φαίνεται πως επιλέγει «στρατόπεδο». Αλλά αυτά είναι  μάλλον πρόωρα σενάρια.
Συνεπώς οι δύο ισχυρές κυρίες τα βρίσκουν (και όχι μόνο γιατί οι ισχυροί τα βρίσκουν στο τέλος πάντα) και αφήνουν τη συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους για μετά. Και αυτή είναι η πρώτη παραδοχή για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ.
Η δεύτερη παραδοχή την οποία καλείται να κάνει η κυβέρνηση είναι τα μέτρα που ανέρχονται στο 2% του ΑΕΠ. Το ακριβές ύψος μπορεί να είναι υπό διαπραγμάτευση -χθες, για παράδειγμα, στην Αθήνα υπήρχε η αίσθηση ότι είναι εφικτό να δεχθούν μείωση του ποσοστού οι δανειστές-, το πραγματικό πρόβλημα είναι άλλο ωστόσο: ότι, όπως από χθες σας είχε ενημερώσει το newpost.gr., οι δανειστές επιμένουν στο να μην είναι υπό αίρεση τα μέτρα αυτά, ανάλογα δηλαδή με την κάλυψη των στόχων.
Πιο συγκεκριμένα, ζητούν 1% του ΑΕΠ από τη μείωση του αφορολόγητου και 1% από τη μείωση των συντάξεων. Τόσο… απλά. Το νέο πλήγμα για τις ελληνικές οικογένειες είναι προ των πυλών, όπως και το νέο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Η οποία, πέρα από όλα τα παραπάνω, έχει τελευταία σπαταλήσει πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο χωρίς λόγο. Με τον ΕΦΚΑ, τα μπλοκάκια κ.α. Και το μόνο αντεπιχείρημα που έχει μείνει στην κυβερνητική πλευρά είναι τα αντίμετρα, η μείωση φορολογίας, της βασικής ή μέσω της μείωσης ΦΠΑ ή/ και ΕΝΦΙΑ. Αλλά τα μέτρα αυτά θα είναι υπό αίρεση –και αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά με τα μέτρα που αξιώνουν οι δανειστές.
Αν συμφωνήσει η κυβέρνηση σε όλα τα παραπάνω, μαζί και στις εκκρεμότητες της παρούσας αξιολόγησης, ένα θετικό σήμα από το Eurogroup της Δευτέρας είναι εφικτό. Με στόχο, το «ξεκλείδωμα» του επόμενου στόχου, την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση στη συνεδρίαση της ΕΚΤ στις 9 Μαρτίου (αν και ήδη ακούγεται ότι είναι πιθανότερη η ένταξη στην επόμενη συνεδρίαση, στις 27 Απριλίου).
Δρόμος στρωμένος με «αγκάθια» λοιπόν για όποιον δεν θέλει να δραπετεύσει από την πολιτική πραγματικότητα. Με οδικό χάρτη που οδηγεί στην έξοδο στις αγορές, αλλά με πολύ «αίμα».