Το αδιέξοδο, οι αλχημιστές και το ΔΝΤ...!!!

Γιάννη Τριάντη

Βαρύ κλίμα, ανυποχώρητες οι δύο πλευρές (ελληνική κυβέρνηση-δανειστές ),τραγικό αδιέξοδο: 

 σκληρά νέα μέτρα-θάνατος για την Οικονομία ή εκλογές, καταφανώς επιβαρυντικές για το οικονομικό κλίμα.

Σ ΄αυτό το φόντο παρουσιάζουν ενδιαφέρον δύο στοιχεία. Η αποκαλυπτική έκθεση του ΔΝΤ, που θεωρεί ότι το Πρόγραμμα δεν είναι δίκαιο και ζητεί κοινωνική δικαιοσύνη(!), καθώς και η αμηχανία της ΝΔ να απαντήσει ευθέως αν θα ψηφίσει τα πρόσθετα μέτρα, εν η περιπτώσει αναδειχθεί κυβέρνηση της χώρας.

Ερωτηθείς ο Άδωνις Γεωργιάδης («Ακραίως»/ Σκάι) απέφυγε να απαντήσει επι της ουσίας. Περιορίστηκε να πει ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θα κάνει ότι μπορεί για να σώσει την κατάσταση. Με δεδομένο ότι η απαίτηση των δανειστών για τα μέτρα είναι συγκεκριμένη και χρονικά επείγει, κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης δεν υπάρχει στο θέμα αυτό, όσο κι αν προσπαθήσει ο κ. Μητσοτάκης. Εξ ου και η αδυναμία της ΝΔ να πει τι θα κάνει επ’ αυτού, αν κληθεί τώρα να κυβερνήσει.

Η κυβέρνηση αισιοδοξεί ότι θα κλείσει η αξιολόγηση κι έτσι η χώρα θα προλάβει να μπει στο QE ( Ποσοτική χαλάρωση ), γεγονός που θα δώσει οξυγόνο στην Οικονομία. Όμως η αισιοδοξία αυτή είναι ανέρειστη. Τίποτε δεν δείχνει ότι θα υποχωρήσουν οι δανειστές. Εκτός κι αν επινοηθεί κάποια φόρμουλα, ώστε και τα μέτρα να ψηφιστούν και να φανεί ότι δεν έχει ενδώσει η κυβέρνηση. Δύσκολο. Η εποχή των Αλχημιστών έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Το επίφοβο αδιέξοδο σημαίνεται και από την υπαρκτή διάσταση απόψεων μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης, όπως επιβεβαιώνεται από την απόρρητη Έκθεση του Ταμείου που αποκάλυψε η Ελένη Βαρβιτσιώτη στην «Καθημερινή».

Συγκεκριμένα, το ΔΝΤ επιμένει ότι το Χρέος δεν είναι βιώσιμο, σημειώνει ότι διαφωνούσε με τους στόχους του Προγράμματος ,λέει ότι «υπάρχει χώρος  να βελτιωθεί η συνεργασία» μεταξύ των θεσμών .Φυσικά, αποφεύγει τόσο την γενναία αυτοκριτική ,όσο και την ευθεία επίρριψη ευθυνών ή άσκηση πίεσης στους Ευρωπαίους. Αρκείται στις διαπιστώσεις και στην προβολή των δικών του θέσεων. Ειδικότερα, μια  προσεκτική ματιά καταδεικνύει τα εξής:

1) Ευθεία ομολογία ότι το Πρόγραμμα ήταν αφενός  φιλόδοξο, δηλαδή υπερέβαινε τις  δυνατότητες της Ελλάδος να πετύχει τους στόχους )π.χ. πλεονάσματα, ανάπτυξη κλπ) και αφετέρου δεν είναι κοινωνικά δίκαιο. Εφ ω και το Ταμείο ζητεί να δοθεί τώρα βάρος στην «κοινωνική δικαιοσύνη»! Μετά τα ομολογημένα λάθη, δηλαδή, να και η παραδοχή για άδικο Πρόγραμμα. «Τότε γιατί συμφώνησε;», είναι το εύλογο ερώτημα . Διότι, λέει το ΔΝΤ,  «το ρίσκο της μη στήριξης θα ήταν μεγαλύτερο  για την Ελλάδα και την Ευρωζώνη».

2) Απαιτούνται μεταρρυθμίσεις στον τραπεζικό τομέα, διεύρυνση της φορολογικής βάσης και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στις αγορές προϊόντων, στις υπηρεσίες ,στα εργασιακά και στα κλειστά επαγγέλματα.

3) Διατείνεται ότι το Πρόγραμμα ναυάγησε τον Ιούνιο του 2014, σημειώνοντας  ότι υπήρξε κάποια πρόοδος (έξοδος στις αγορές ), αλλά η δυναμική της αναχαιτίστηκε λόγω πολιτικής αστάθειας.

4) Παραδέχεται εκ νέου ότι η ύφεση στην ελληνική οικονομία ήταν μεγαλύτερη του αναμενομένου. Το γεγονός ότι η ύφεση συνεχίζεται, προϊδεάζει και για το εγγύς μέλλον : είναι αμφίβολο αν η Ελλάδα μπορεί να ανταποκριθεί στους στόχους του Προγράμματος. Προς επίρρωσιν αυτού, το ΔΝΤ υπενθυμίζει το εξής : Από τις 55 χώρες, τα  τελευταία 200 χρόνια, καμία δεν διατήρησε πλεόνασμα πάνω από 2%.

5) Για το Χρέος επαναλαμβάνει την μόνιμη θέση του ότι δεν είναι βιώσιμο.

Το ΔΝΤ θα συνέλθει στις 6 Φεβρουαρίου και τότε θα αποφασιστεί η στάση που θα κρατήσει στο ελληνικό θέμα. Κρίσιμη συνεδρίαση εν όψει της 20ης Φεβρουαρίου (λήγει η προθεσμία για ένταξη της χώρας μας στην ποσοτική χαλάρωση ). Οπερ σημαίνει ότι μέχρι τότε πρέπει να κλείσει η αξιολόγηση. Αν δεν συμβεί αυτό, η χώρα ανανεώνει το ραντεβού της με την οδυνηρή περιπέτεια, υπό δυσμενέστερους όρους.