Αν και οι εκλογές έμοιαζαν πριν λίγο καιρό με μια επιλογή προσεκτικής εξόδου του Τσίπρα και ώθησης του Μητσοτάκη σε μια –ακόμη- παρένθεση με νέα μέτρα, νέες συμφωνίες
και νέο μνημόνιο, ο νέος εκβιασμός Σόιμπλε και η αντίδραση Τσίπρα φαίνεται να διαφοροποιεί το σκηνικό το οποίο προεξοφλούσαν οι περισσότεροι. Όχι γιατί η αποφασιστικότητά του να πάει σε εκλογές μπορεί να φοβίσει κάποιον στην Ευρώπη αλλά γιατί οι συνθήκες στο εσωτερικό θα διαμορφωθούν με τρόπο μη προβλέψιμο.
Θα ήταν, ας πούμε, σατανικό να έχουμε εκλογές με τον Τσίπρα να αρνείται τον εκβιασμό και τους δανειστές μαζί με τη ΝΔ και τα εγχώρια ΜΜΕ να «πυροβολούν» υπέρ του μονόδρομου του προγράμματος και άρα της λιτότητας. Φαίνεται μάλλον ιδανικό για τον Τσίπρα.
Υπάρχουν όμως παράγοντες που διαφοροποιούν τις εξελίξεις:
Καταρχάς το γεγονός ότι ο νέος εκβιασμός Σόιμπλε απαντά επικίνδυνα στις απόψεις της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινής γνώμης που θεωρεί ότι είναι άσκοπο να υποκύπτει κανείς στους ατελείωτους εκβιασμούς αφού δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής από το καθεστώς λιτότητας.
Ότι οι μεθοδεύσεις δημιουργούν «κλίμα» δημοψηφίσματος 2015, στο οποίο είναι πολύ επικίνδυνο να στοιχηθεί κάποιος πίσω από την άποψη «νέα συμφωνία με κάθε κόστος» γιατί πρέπει να συνοδευτεί με ξεκάθαρο προγραμματικό στίγμα που θα απαντά αναγκαστικά σε συγκεκριμένα και μετρήσιμα μεγέθη.
Ότι οι -σοβαρές- μετρήσεις της πρόθεσης ψήφου δείχνουν εξάντληση της συσπείρωσης για τη ΝΔ και αδυναμία οποιουδήποτε σχήματος να εκφράσει την κεντροαριστερά –πολυδιασπασμένη και χαμένη σε ατέρμονες συζητήσεις μεταξύ δεκάδων επίδοξων αρχηγών της- ταυτόχρονα με την εξαιρετικά χαμηλή συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ότι ακόμη και η λογική των «ίσων αποστάσεων» που τηρεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στον πολυπληθέστερο πόλο του κεντρώου χώρου, την επομένη των εκλογών είναι πιθανό οδηγήσει σε «άδειασμα» (κατά το πρότυπο του ισπανικού PSOE για να μην την χαρακτηρίσουμε «αποστασία») από την εσωτερική αντιπολίτευση που ασφυκτιά χωρίς εξουσία και το έχει κάνει με επιτυχία και στο παρελθόν.
Το γεγονός ότι πιθανές εκλογές θα γίνουν με λίστα, άρα σε αντίθεση με το συλλογικό μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ θα βρεθεί στην ίδια θέση– και χειρότερη σε σχέση με το 2015- να ορίζει τη σειρά εκλογής και.. μη εκλογής, άρα να δημιουργεί αυτόματα απογοητεύσεις και αντισυσπειρώσεις μέσα στις εκλογικές περιφέρειες (όπως σε κάποιο βαθμό έγινε το Σεπτέμβρη του 2015) και ειδικά στην επαρχία που ποντάρει πολλά.
Ότι ο εκλογικός νόμος έχει ημερομηνία λήξης τις επόμενες εκλογές και με αυτές τις συνθήκες, όχι μόνο αυτοδυναμία δεν φαίνεται να προκύπτει αλλά δύσκολα και κάποια εν δυνάμει συμμαχική πλειοψηφία αν υπάρξουν σύντομα εκλογές. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στα αποτελέσματα του 2012 και θα αντιληφθεί πόσο δύσκολοι είναι οι συσχετισμοί.
Ότι η ονομαστική ψηφοφορία που εντέλει ο Πρωθυπουργός, είτε θα φέρει σε δύσκολη θέση την αντιπολίτευση (την ώρα που οι μετρήσεις καταγράφουν θετική ανταπόκριση των ψηφοφόρων στις πρόσφατες παροχές), είτε θα παρουσιάσει στους δανειστές μια σκληρή πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος που ομονοεί πως πρέπει να τηρούνται οι όροι των συμφωνιών.
Ότι ο Τσίπρας σε αντίθεση με προκατόχους του, γνωρίζει ότι είναι αρκετά νέος για να δαπανήσει το πολιτικό του κεφάλαιο και την ιστορική συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να παρατείνει, την Πρωθυπουργική του θητεία αν δεν συνοδεύεται με προοπτική αλλά μπορεί να επανέλθει με πιο υγιείς όρους μετά από κάποια «παρένθεση».
Ίδιος ο εκβιασμός έξω, άλλες οι συνθήκες μέσα
Όλοι αυτοί οι παράγοντες συνηγορούν ότι ο Τσίπρας μπορεί να δημιουργήσει διαφορετικές συνθήκες από αυτές που προεξοφλούσαν οι περισσότεροι για τις επόμενες εξελίξεις.Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μπορεί να προκύψουν εντυπωσιακές ανατροπές αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο δεδομένα, όπως τα προγραμματίζουν αρκετοί.
Οι εξελίξεις επίσης δεν μπορούν να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί αυτό δεν έγινε πριν από 1,5 χρόνο όταν υπήρχε μια ξεκάθαρη και δυναμική απάντηση της κοινωνίας στους εκβιασμούς. Υπάρχουν πολλές απαντήσεις αλλά είναι για αυτό δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει μονοπωλιακά την αντίθεση στους μονοδρόμους.
Σίγουρα όμως δεν υπάρχει κανένας λόγος να φθείρεται κάποιος, μέσα στο "μαρτύριο της σταγόνας" που ξεκινούν οι δανειστές, εξανεμίζοντας τη δυνατότητα της χώρας να εξυπηρετεί τις υποχρεώσεις της αλλά και τα χαρτιά που έχει στο χέρι της μια κυβέρνηση.
* Ο Γιάννης Σιδηρόπουλος είναι διευθυντής του xanthi2.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου