Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ...!!!

Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
ΣΤΟΝ απόηχο των πολλών θετικών εντυπώσεων-αντιδράσεων, της επίσκεψης του χαρισματικού-εμβληματικού, πλην όμως, απερχόμενου Προέδρου των Η.Π.Α, Μπάρακ Ομπάμα, 

 εν μέσω (7) τουρκικών παραβιάσεων του FIR Αθηνών, η χώρα, καλείται να αντιμετωπίσει την εύθραυστη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και να θέσει έτσι, τέλος, στο νέο κύκλο παράλογων αξιώσεων των Γερμανών και των δορυφόρων τους, για περαιτέρω…λιτότητα ή νέα μνημόνια!!! Για κάποιους πρωταγωνιστές της ευρωπαϊκής σκηνής, ήτοι θιασώτες του μεσαίωνα, όπου ευαγγέλιο και κανόνας των ηγεμόνων ήταν οι αρχές του Νικολό Μακιαβέλι, μια τέτοια εξέλιξη, αν μη τι άλλο, κρίνεται εφικτή, θεμιτή και επιθυμητή!!!

ΔΙΕΛΑΘΕ προφανώς της προσοχής των δανειστών της χώρας, ότι το υφιστάμενο δημόσιο χρέος, ούτε βιώσιμο, ούτε διαχειρίσιμο είναι, παρά τις αντίθετες αρχικώς διαβεβαιώσεις των εθελόδουλων- υποτακτικών εκπροσώπων της οικείας κεντρικής πολιτικής σκηνής. Γεγονός, που ρητά και εις επήκοον όλου του κόσμου, χθες, υπογράμμισε ο απερχόμενος Πρόεδρος των Η.Π.Α, προκαλώντας έτσι, την πρώτη γερμανική κυνική αντίδραση για την τύχη του κύριου αιτήματος της χώρας μας, ήτοι τη δραστική απομείωση του δημόσιου χρέους και το τέλος του εφιαλτικού κύκλου της επταετούς λιτότητας προς όφελος της κοινωνικής συνοχής, της ανάπτυξης και της δημοκρατίας!!!
ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΑ, τα μεγάλα κράτη, κάθε φορά, καθορίζουν τη συμπεριφορά τους με βάση τις εκάστοτε γεωοικονομικές και γεωπολιτικές ισορροπίες-συμμαχίες, ήτοι με βάση τα δικά τους οικονομικά, γεωγραφικά και στρατηγικά συμφέροντα, πλην όμως όχι, σε βάρος της υπόστασης, της αντοχής και της σύνολης αξιοπρέπειας των μικρών κρατών, όπως η υπερήφανη, με την παραδεκτή παγκόσμια συνεισφορά-κληρονομιά, χώρα μας!!!
ΓΙΑΤΙ, αν όπως τεκμαίρεται ιστορικά, ο 18ος αιώνας ήταν συνώνυμος των μεγάλων επαναστατικών αλλαγών και αντίστοιχων κοινωνικών ανατροπών με αιχμή τα ιερά προτάγματα της ισότητας και της δικαιοσύνης, αν ο 20ος αιώνας ταυτίστηκε με τον διαρκή αγώνα ενάντια στη βία των ανελεύθερων ιδεολογιών-καθεστώτων, είναι περισσότερο από ποτέ βέβαιο ότι ο 21ος αιώνας, πέραν της επιστημονικής έρευνας και της τεχνολογικής ανάπτυξης, είναι συνώνυμος του αγώνα για την πραγμάτωση της παγκόσμιας ειρήνης, της δικαιοσύνης και την κατάκτηση, εμπέδωση και υπεράσπιση της δημοκρατίας και των θεσμών της!!!
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, σήμερα, στο πλαίσιο μιας νέας συλλογικότητας που υπερβαίνει πρόσωπα, κόμματα και ιδεολογίες, δηλώνει συνειδητά παρούσα. Με ενιαία, καθαρή και συντεταγμένη φωνή, αμφισβητεί τη βαρβαρότητα της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Αρνείται τη συρρίκνωση των καθολικών δικαιωμάτων της ζωής, πολλώ δε μάλλον, την ακύρωση της κοινωνικής αναπαραγωγικής διαδικασίας, ήτοι το δικαίωμα δημιουργίας οικογένειας υπό των νέων ανθρώπων, μέσα από τη συνεχή μείωση-αμφισβήτηση της σύνολης καθημερινής υπόστασής τους και αυτής της προοπτικής τους στο χωροχρόνο.
ΑΡΝΕΙΤΑΙ ότι παράγει και συντηρεί σύγχρονες εκατόμβες (4 στους 10 ανήλικους νέους είναι εγκλωβισμένοι στα δίχτυα της απόλυτης φτώχειας, ήτοι 700.000 παιδιά!!!) νέων πολιτών, αποκλεισμένων από το σύγχρονο κοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι και αποζητά τη χαμένη αξιοπρέπεια-ειλικρίνεια της πολιτικής, ενάντια στον ατομικισμό-κυνισμό των ημερών και στην πολιτική ίντριγκα της εποχής.
ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΖΕΙ η γκρίζα εικόνα των εξαθλιωμένων φτωχών ανέργων και δη των νέων πτυχιούχων, που στενάζουν καθημερινά στα γκισέ των ταμείων ανεργίας, εκλιπαρώντας για κατανόηση και συμπαράσταση στο δράμα τους, να επιβιώσουν, αν μη τι άλλο, αξιοπρεπώς!!! Ούτε ασφαλώς, η εικόνα των νέων προσοντούχων επιστημόνων, οι οποίοι κατά τρόπο οξύμωρο, εν έτι 2016, ενσαρκώνουν το δράμα της νέας, ιδιότυπης ελληνικής μετανάστευσης!!! Όλα αυτά συνακόλουθα εγείρουν ένα κρίσιμο, συνειδησιακό-υπαρξιακό ερώτημα, το οποίο σε κάθε περίπτωση, παραμένει βαθιά προσωπικό και ταυτόχρονα συλλογικό: Μέχρι πότε και γιατί???

Χρήστος Κ. Μακρίδης
Εκπαιδευτικός-Καθηγητής Μ.Ε.
Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός