Σκληρό πολιτικό ροκ που παραδοσιακά παρέπεμπε στο τέλος της τετραετίας.
Υψηλοί τόνοι με προσωπικές επιθέσεις κατά του αντιπάλου που συνήθως ακούγονταν από τα προεκλογικά μπαλκόνια. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο πρωθυπουργός διεμήνυσε χθες από την Πολιτική Γραμματεία του κόμματός του, «κάποιοι ίσως να πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις πέφτουν από δικαστικές αποφάσεις. Τις κυβερνήσεις, όμως, τις εκλέγει ο Λαός και τις κρίνει μόνο ο Λαός».
Αναφορά που έρχεται σε συνέχεια της καταγγελίας που είχε κάνει από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής για τους, κατά Κυριάκο Μητσοτάκη, «δικαστές της Αθήνας».
Άρα, εκλογές;, είναι το ερώτημα που μπορεί να θέσει ο καθένας. Και όμως όχι! Το σχέδιο του Μεγάρου Μαξίμου παραμένει ίδιο: γρήγορο κλείσιμο της αξιολόγησης, διεκδίκηση της ποσοτικής χαλάρωσης και του χρέους από ευνοϊκότερες, όπως πιστεύουν στην Αθήνα, θέσεις, αφού ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι εντελώς απομονωμένος από όλους τους άλλους τους μεγάλους παίκτες της διεθνούς σκακιέρας.
Τότε προς τι οι τόνοι αυτοί; Κατά πρώτον, για να μην επιφέρει κυβερνητική αστάθεια ενδεχόμενη αρνητική (για το Μέγαρο Μαξίμου) απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η απάντηση του Αλέξη Τσίπρα σαφής: εφαρμόζουμε την απόφαση, όσο δυσάρεστη και αν είναι, αλλά η ζωή... συνεχίζεται, χωρίς επιστροφή όμως στο προηγούμενο καθεστώς τηλεοπτικής ανομίας.
Η πόλωση, που φαίνεται πως αποτελεί επιλογή από το σκληρό πυρήνα της κυβέρνησης, μπορεί να έχει και άλλη χρησιμότητα όμως: να κρατήσει ανοιχτό το... μαγαζί (όπου μαγαζί, η βάση της κυβερνητικής πλειοψηφίας) για όσο διαρκούν οι διαπραγματεύσεις, για όσο οι πολίτες περνούν δύσκολα από τα μέτρα, για όσο δεν αλλάζει το κλίμα στην οικονομία και κατ’ επέκταση στην κοινωνία.
Με άλλα λόγια, η βάση του 20% και κάτι, θα πρέπει να μείνει αρραγής, γιατί σε διαφορετική περίπτωση μπορεί όταν έλθει η ανάπτυξη, να μην έχει μείνει άνθρωπος στο κυβερνών κόμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου