Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που έχει να συμβεί (υπό άλλες συνθήκες) από το 1992, είναι κατ' αρχάς βέβαιο ότι θα προκαλέσει πρόσθετη ένταση στο πολιτικό σκηνικό και ίσως επιταχύνει την προσφυγή σε εθνικές εκλογές ανάλογα και με τη στάση των άλλων κομμάτων.
Παρόμοια απειλή είχε διατυπωθεί από την Χρυσή Αυγή την περίοδο των πρώτων προφυλακίσεων πριν από περίπου έναν χρόνο αλλά στη συνέχεια επικράτησαν δεύτερες σκέψεις.
Τώρα το θέμα επανέρχεται για την περίπτωση κατά την οποία δεν επιτραπεί στους βουλευτές της να συμμετάσχουν στις ψηφοφορίες για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Πρώτη η «κυριακάτικη δημοκρατία» είχε αποκαλύψει προ δύο εβδομάδων ότι μετά την εισαγγελική πρόταση του κ. Ι. Ντογιάκου προς το Συμβούλιο Εφετών για παραπομπή τους σε δίκη ως μέλη «εγκληματικής οργάνωσης» άρχισαν να συζητούνται -και σε πολιτικό επίπεδο- σχέδια για τον αποκλεισμό των βουλευτών της Χρυσής Αυγής από τις διαδικασίες της προεδρικής εκλογής. Μάλιστα κατά τις ίδιες πληροφορίες η συζήτηση αυτή δεν αφορά μόνο τους προφυλακισμένους αλλά το σύνολο των βουλευτών που εξελέγησαν το 2012 με τη Χρυσή Αυγή.
Για τον κ. Μιχαλολιάκο κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με «εκτροπή» προκειμένου να μειωθεί, κάτω των 180, ο αναγκαίος αριθμός για την ανάδειξη του διαδόχου του Καρ. Παπούλια από τη σημερινή Βουλή. Είναι προφανές επομένως ότι ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής, που παραμένει προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό, σχεδιάζει να «αντεπιτεθεί» μόνο εφόσον ο τυχόν αποκλεισμός βουλευτών του κόμματός του (είτε όσων είναι επίσης προσωρινά κρατούμενοι είτε όλων) επηρεάσει το απαιτούμενο όριο της προεδρικής εκλογής.
Αυτό αποτελεί μια λεπτή πλην ουσιώδη απόχρωση. Κατά το Σύνταγμα, για την εκλογή του ανώτατου άρχοντα απαιτείται στην τρίτη ψηφοφορία πλειοψηφία των τριών πέμπτων του «όλου αριθμού» των βουλευτών και όχι των παρόντων. Κατά συνέπεια υπάρχουν δύο ενδεχόμενα. Το ένα είναι ακόμη κι αν δεν επιτραπεί στους βουλευτές της Χρυσής Αυγής να συμμετάσχουν, να παραμείνει αμετάβλητο το όριο των 180. Σε αυτήν την περίπτωση, θα συμβεί κάτι ανάλογο με την πρόσφατη διαδικασία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση στην οποία δεν επετράπη μεν στους προφυλακισμένους να λάβουν μέρος αλλά δεν αλλοιώθηκε ο τελικός συσχετισμός δυνάμεων. Το δεύτερο -και πιο σοβαρό- ενδεχόμενο είναι να προβληθεί ειδική συνταγματική «ερμηνεία» περί του «όλου αριθμού» στην περίπτωση που αποκλεισθούν βουλευτές ως μέλη «εγκληματικής οργάνωσης». Εν προκειμένω θα αρκούσαν 170 για να βγει ο νέος πρόεδρος...
Το πολιτικό χαρτί που απειλεί να παίξει σε αυτή την περίπτωση ο κ. Μιχαλολιάκος είναι να μπλοκάρει, με την παραίτηση των βουλευτών του, τις διαδικασίες και να δημιουργήσει de facto κλίμα γενικών εκλογών στη χώρα.
Η υποχρέωση για διενέργεια εκλογών προκύπτει από το άρθρο 53 του Συντάγματος που ορίζει ρητά την αντιδιαστολή και συγκεκριμένα ότι «βουλευτική έδρα που κενώθηκε μέσα στο τελευταίο έτος της περιόδου δεν συμπληρώνεται με αναπληρωματική εκλογή, όταν απαιτείται κατά το νόμο, εφόσον οι κενές έδρες δεν είναι περισσότερες από το ένα πέμπτο του όλου αριθμού των βουλευτών».
Για να διεξαχθούν βέβαια εκλογές, στις περιφέρειες που η Χρυσή Αυγή έχει εκπροσώπηση, θα πρέπει να παραιτηθούν εκτός από τους βουλευτές και όλοι οι αναπληρωματικοί τους. Οι περιφέρειες που αφορά το εν λόγω σενάριο είναι η Α και η Β Αθηνών, Αττικής, Α και Β Πειραιώς, Α' και Β Θεσσαλονίκης, Αιτωλοακαρνανίας, Αχαϊας, Εύβοιας, Μαγνησίας, Μεσσηνίας και Σερρών. Ειδική περίπτωση συνιστά η έδρα του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Πέρυσι, μπροστά στον ανάλογο κίνδυνο που είχε ανακύψει και προκειμένου να μην στηθούν κάλπες ανά την επικράτεια, είχε δοθεί η ερμηνεία ότι ο νέος βουλευτής Επικρατείας θα εκλεγεί με βάση τον μέσο όρο των ποσοστών που θα λάβει κάθε κόμμα στις περιφέρειες όπου θα γίνουν εκλογές. Συνολικά η Χρυσή Αυγή διαθέτει αυτή τη στιγμή 16 βουλευτές δοθέντος ότι οι Στ. Μπούκουρας (Κορινθίας) και Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος (Λάρισας) βρίσκονται εκτός των γραμμών της.
Ένα κρίσιμο ερώτημα αφορά ασφαλώς τις χρονικές προθεσμίες, δηλαδή το πότε θα ανοίξουν -όλες οι πλευρές- τα χαρτιά τους για την προεδρική εκλογή. Αν η κυβέρνηση μέσω της πλειοψηφίας της στη Βουλή κινηθεί με μεγάλη ταχύτητα και με συνοπτικές διαδικασίες, είναι πιθανόν όλα αυτά να συμπέσουν και ούτως ή άλλως η χώρα να οδηγηθεί, λόγω αδυναμίας σχηματισμού προεδρικής πλειοψηφίας, σε εθνικές κάλπες. Επομένως, ο κ. Μιχαλολιάκος για να έχει πολιτικό νόημα το «παράγγελμα» της παραίτησης που θα δώσει, θα πρέπει να διαγνώσει εγκαίρως τις πιθανές κυβερνητικές προθέσεις και πάντως πριν μπει στην τελική ευθεία η διαδικασία της προεδρικής εκλογής που εκ του Συντάγματος έχει προτεραιότητα.
Η θητεία του κ. Παπούλια λήγει στις 12 Μαρτίου και οι ψηφοφορίες στη Βουλή θα πρέπει να ξεκινήσουν «έναν τουλάχιστο μήνα» νωρίτερα, δηλαδή όχι αργότερα από τις 12 Φεβρουαρίου. Κατά διασταλτική ερμηνεία η έναρξη μπορεί να γίνει ακόμη πιο νωρίς, το πολύ εντός τριμήνου. Επομένως από τις 12 Δεκεμβρίου και μετά. Αυτό είναι και το χρονικό όριο ασφαλείας για να πάρει τις αποφάσεις του ο Ν. Μιχαλολιάκος και ενδεχομένως να ρισκάρει τα αποτελέσματα.
Εφόσον παραιτηθούν οι 16 βουλευτές της Χρυσής Αυγής και (άμεσα) όλοι οι αναπληρωματικοί τους, θα πρέπει εντός μηνός να στηθούν κάλπες σε αυτές τις 13 εκλογικές περιφέρειες που συγκεντρώνουν και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της χώρας. Ποια από τα άλλα κόμματα θα λάμβαναν μέρος σε μια τέτοια αναμέτρηση δεν μπορεί να το πει κανείς μετα βεβαιότητα αυτή τη στιγμή. Όπως φαίνεται πάντως ο στόχος του Ν. Μιχαλολιάκου, με την τυχόν υλοποίηση μιας τέτοιας απειλής, θα ήταν πρωτίστως πολιτικός. Να προκαλέσει δηλαδή μια πρόβα τζενεράλε γενικών εκλογών στην οποία η Χρυσή Αυγή ακόμη κι αν δεν κέρδιζε πάλι τις διεκδικούμενες έδρες, θα μπορούσε να ενισχύσει τα ποσοστά της όχι μόνο εν όψει γενικότερων εξελίξεων και ανακατατάξεων αλλά εν όψει και της δίκης που υπολογίζεται ότι θα ξεκινά εκείνη την περίοδο...
Ανάλογη διαδικασία αναπληρωματικής εκλογής είχε σημειωθεί το 1992 ύστερα από την καταδίκη του Δημήτρη Τσοβόλα για το σκάνδαλο Κοσκωτά από το Ειδικό Δικαστήριο. Με απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου, είχαν αρνηθεί να τον αντικαταστήσουν όλοι οι αναπληρωματικοί υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ στην Β' Αθηνών με αποτέλεσμα να στηθούν κάλπες στην οποία δεν έλαβαν μέρος τα άλλα κόμματα της Βουλής. Μολονότι πάντως τα περισσότερα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ ήταν αντίθετα με αυτήν την επιλογή, το αποτέλεσμα και η δυναμική που δημιουργήθηκε αποτέλεσε την αφετηρία για να επανέλθει το κόμμα του Α. Παπανδρέου στην εξουσία μερικούς μήνες αργότερα, στις εκλογές του 1993...
Πηγή: "κυριακάτικη δημοκρατία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου